Η παράσταση στην Αθήνα που ξεσήκωσε ιερείς και παραθρησκευτικές οργανώσεις. Ο μαύρος Χριστός, η ερωτευμένη Μαγδαληνή, και οι χίπηδες χριστιανοί ξεσηκώνουν την Αθήνα του ‘70

Η προβολή της ταινίας Jesus Christ Superstar στην Ελλάδα το 1974 ήταν επεισοδιακή και δεν επέτρεψε στους δημιουργούς της να χαρούν μια ακόμα επιτυχία.

Το έργο ήταν ήδη μια τεράστια θεατρική και δισκογραφική επιτυχία και το 1971 είχε ξεπεράσει σε πωλήσεις δίσκων «ιερά» ονόματα της ροκ, όπως Led Zeppelin, Rolling Stones, John Lennon και Santana. Ο δίσκος των Τιμ Ράις και Άντριου Λόυντ Βέμπερ, με ερμηνευτή τον Ian Gillan των Deep Purle, είχε γίνει νούμερο ένα στο Billboard chart.

Οι αντιδράσεις όμως, των ιερέων εμπόδιζαν στην Ελλάδα την προβολή της ταινίας. Έξω από τους κινηματογράφους γίνονταν συγκεντρώσεις παραθρησκευτικών οργανώσεων, που απειλούσαν θεούς και δαίμονες, σε περίπτωση που προβαλλόταν η «αντιχριστιανική» παραγωγή.

Το ίδιο συνέβη και σε μερικές άλλες χώρες, αν και οι περισσότερες έπαιξαν την ταινία χωρίς προβλήματα. Στην Ιταλία μάλιστα, κρίθηκε ότι ο μόνος κατάλληλος χώρος για την επίσημη προβολή, ήταν η Όπερα της Ρώμης, αλλά τα έσοδα θα είχαν φιλανθρωπικό χαρακτήρα υπέρ του Ιταλικού Ερυθρού Σταυρού. Στην Αθήνα όμως, το Jesus Christ Superstar προβλήθηκε μόνο στο «Αττικόν». Όταν τα επόμενα χρόνια η δημόσια τηλεόραση προσπάθησε να δείξει την υπερπαραγωγή στην τηλεόραση, παρενέβη η Ιερά Σύνοδος.

Το 1978, ο επιχειρηματίας Μάριος Σταυρολαίμης αποφάσισε να ανεβάσει την παράσταση στο θέατρο Καλουτά, υπό τον τίτλο «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο». Απευθύνθηκε στον Μίμη Πλέσσα για τη μουσική και τον Μάικ Ροζάκη για τη “live” διεύθυνση της ορχήστρας. Μαζί τους, αρκετοί έμπειροι και νέοι ηθοποιοί και τραγουδιστές, υπό τη σκηνοθεσία του Δημήτρη Μαλαβέτα, υπόσχονταν ένα όμορφο θέαμα. Ο κόσμος έσπευσε να δει την παράσταση, αλλά έξω από το θέατρο βρίσκονταν και πάλι θρησκευτικές οργανώσεις και πιστοί. Συλλαλητήρια, συγκεντρώσεις, φραστικές απειλές και κάποιες «ψιλές» που έπεσαν, αποθάρρυναν τελικά τους θεατές.

Το «κατηγορητήριο»

Οι Χριστιανοί ξεσηκώθηκαν, με τον ισχυρισμό ότι ο Χριστός, ο Ιούδας και η Μαρία Μαγδαληνή παρουσιάστηκαν ως άνθρωποι με πάθη και αδυναμίες και όχι σύμφωνα με τις Γραφές. Στην όπερα, ο Ιησούς δεν κουβαλάει μαζί τη θεϊκή καταγωγή του, ούτε είναι ο θεάνθρωπος, που θα σταυρωθεί για τη σωτηρία του κόσμου. Περιγράφεται ως κάποιος που κάνει λάθη και έχει στο πλευρό του μια γυναίκα για να τον βοηθάει. Τη Μαρία Μαγδαληνή, που είναι ερωτευμένη μαζί του και τραγουδάει τον πόνο της για αυτόν, με το διάσημο τραγούδι «I don’t know how to love him».

Οι επικριτές του έργου έλεγαν ότι ο Ιούδας δεν εμφανιζόταν ως προδότης. Ότι ήταν ένας επαναστάτης, που πάει κόντρα στις επιλογές και τα διδάγματα του Χριστού και του υπενθυμίζει συχνά, ότι είναι ένας απλός άνθρωπος. Το 1973, η διεθνής επιτυχία Jesus Christ Superstar έγινε και ταινία, όπου ο Ιούδας ήταν μαύρος, ενώ ο Χριστός και οι πιστοί του, χίπηδες. Μέχρι σήμερα, η παράσταση έχει παιχθεί στις μεγαλύτερες σκηνές και έχει πουλήσει πάνω από 7 εκατομμύρια δίσκους.