Η εποχή που το ταχυδρομείο μετέφερε και παιδιά. Οι γονείς κολλούσαν πάνω τους τα γραμματόσημα!

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Στις αρχές του 20^ου αιώνα, το αμερικανικό ταχυδρομείο ξεκίνησε υπηρεσία αποστολής δεμάτων μέχρι και 22 κιλών με αρκετά φθηνό κόμιστρο. Καθώς ο κανονισμός δεν απαγόρευε τη μεταφορά ανθρώπων, κάποιοι Αμερικανοί άρχισαν να στέλνουν τα  παιδιά τους σε συγγενείς μέσω την υπηρεσίας δεμάτων του ταχυδρομείου!

“Παιδιά-δέματα”

Έτσι, αντί να αγοράσουν ένα εισιτήριο του τρένου, τα δήλωναν στο ταχυδρομικό κατάστημα. Έβγαινε φορτωτική και στη συνέχεια ένας υπάλληλος του ταχυδρομείου μετέφερε τα παιδιά στα ταχυδρομικά τρένα ή βαγόνια. Η τιμή της μεταφοράς ήταν χαμηλότερη σε σχέση με το εισιτήριο, ειδικά για παιδιά που ταξίδευαν σε μεγάλη απόσταση στις ΗΠΑ.

Φυσικά δεν τύλιγαν τα παιδιά σε χαρτιά ούτε τα φακέλωναν! Υπήρξαν, όμως, και περιπτώσεις που οι γονείς κόλλαγαν πάνω στα ρούχα του παιδιού τους τα γραμματόσημα για τη μεταφορά του!

Τα παιδιά θεωρούνταν “ταχυδρομικά αντικείμενα” οπότε ταξίδευαν μαζί με τα δέματα και την αλληλογραφία. Πάντως, η υπηρεσία δεμάτων είχε προβλέψει να υπάρχει ένας υπάλληλος που πρόσεχε τα παιδιά.

Για σύντομες αποστάσεις, μέχρι και 1-2 χιλιόμετρα, που δεν χρειαζόταν μεταφορά με τρένο, ο ταχυδρομικός υπάλληλος έπαιρνε το παιδί από το σπίτι του. Στη συνέχεια το πήγαινε μέχρι τον προορισμό του, είτε περπατώντας μαζί του είτε κρατώντας το στην αγκαλιά του αν ήταν μικρό. Στις περιπτώσεις αυτές, ο ταχυδρόμος ήταν ντόπιος και γνωστός των γονιών.

Το κοριτσάκι με τα γραμματόσημα

Τον Ιούλιο του 1914, η μεταφορά ενός παιδιού ως «δέμα» με την υπηρεσία δεμάτων του Αμερικανικού Ταχυδρομείου έγινε ρεπορτάζ στις εφημερίδες και προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στην αμερικανική κοινή γνώμη. Λεγόταν Μέι Πίερστορφ και ήταν έξι ετών.

Οι γονείς του κοριτσιού είχαν κολλήσει πάνω στο πανωφόρι του γραμματόσημα για να ταξιδέψει ως “δέμα” σε ταχυδρομικό τρένο στο Άινταχο.

Ήταν τέτοια η αγανάκτηση του κόσμου που κυκλοφόρησε ένα παιδικό βιβλίο που καταδίκαζε αυτή την πολιτική και έγινε μπεστ σέλερ.

“Ακίνδυνα ζωντανά ζώα”

Τότε το Αμερικανικό Ταχυδρομείο απαγόρευσε τη μεταφορά διαφόρων ειδών συμπεριλαμβανομένων επικίνδυνων ζώων ως δέματα. Όμως, από παράλειψη, δεν έγινε συγκεκριμένη αναφορά στα παιδιά.

Έτσι, μέχρι το 1915, που μπήκε η ρητή απαγόρευση στον κανονισμό, οι γονείς συνέχιζαν να στέλνουν τα παιδιά του ως δέματα σε συγγενείς. Τον Αύγουστο του 1915, η τρίχρονη Μοντ Σμιθ ήταν το τελευταίο παιδί-δέμα. Την «ταχυδρόμησαν» οι παππούδες της στο Κεντάκι στη μητέρα της που έμεινε 50 χιλιόμετρα μακριά.

Αν και αυτό υπήρξε το τελευταίο παιδί που ταχυδρομήθηκε ως δέμα, υπήρξαν περιπτώσεις που γονείς εξακολουθούσαν να προσπαθούν να ταχυδρομήσουν τα παιδιά τους. Έτσι, τον Ιούνιο του 1920 απορρίφθηκαν δύο αιτήσεις για ταχυδρομική αποστολή παιδιών, όπου οι γονείς τα είχαν περιγράψει στο συνοδευτικό έντυπο ως «ακίνδυνα ζωντανά ζώα». Την ίδια χρονιά και με νόμο του Κογκρέσου απαγορεύτηκε ρητώς στις ΗΠΑ η μεταφορά παιδιών ως “ταχυδρομικά δέματα”.