Η επίσκεψη στην τουαλέτα που έσωσε τη ζωή του Λίντον Τζόνσον. Αργότερα έγινε Πρόεδρος των ΗΠΑ. Πώς αναρριχήθηκε

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Το 1937 πέθανε ο Τζέιμς Μπιουκάναν, βουλευτής των Δημοκρατικών από το Τέξας στην αμερικανική βουλή που είχε κάνει συνολικά 13 θητείες. Τις εκλογές για την αναπλήρωση της θέσης του κέρδισε ένας νέος πολιτικός, ο Λίντον Τζόνσον.

25 χρόνια αργότερα θα διαδεχόταν τον δολοφονημένο Τζον Κένεντι στην προεδρία των ΗΠΑ. Αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ αν το 1942 ο Τζόνσον δεν είχε χρειαστεί να πάει στην τουαλέτα.

Από μία περίεργη σύμπτωση αυτή η επίσκεψη έσωσε τη ζωή του από βέβαιο θάνατο!

Ο νέος πολιτικός στο Τέξας

Στα τέλη της δεκαετίας το 1930, ο νέος βουλευτής από το Τέξας, Λίντον Τζόνσον, ήταν από τους πλέον φανατικούς οπαδούς του Προέδρου Φραγκλίνου Ρούζβελτ και του προγράμματος του «Νιου Ντηλ» που εφάρμοζε.

Αυτό κυρίως βασιζόταν στη χρηματοδότηση μεγάλων δημοσίων έργων σε όλη την Αμερική ως τρόπος καταπολέμησης της ανεργίας και τόνωσης της οικονομίας ύστερα από τη μεγάλη οικονομική κρίση του 1930.

Ο Ρούζβελτ εκτίμησε την αφοσίωση του νέου πολιτικού και τον προόριζε για σημαντική θέση στην κυβέρνησή του. Όμως, τα κίνητρα του Τζόνσον στην υποστήριξη του «Νιου Ντηλ» δεν ήταν αποκλειστικά πολιτικά ή ιδεολογικά.

Οι εργολάβοι που έπαιρναν τα μεγάλα έργα στην περιφέρειά του ήταν στενοί του φίλοι που αργότερα χρηματοδοτούσαν τις προεκλογικές του καμπάνιες.  Έτσι, ο Λίντον Τζόνσον από νωρίς άρχισε να μαθαίνει τα πολιτικά τερτίπια στο Τέξας όπου κυριαρχούσε η διαπλοκή και η διαφθορά.

Τον Απρίλιο του 1941 πέθανε ο γερουσιαστής του Τέξας, Μόρις Σέπαρντ. Θα γίνονταν εκλογές για την κατάληψη της θέσης του στην αμερικανική γερουσία. Καθώς ήταν σημαντικότερη από αυτή ενός βουλευτή από το Τέξας, ο Τζόνσον αποφάσισε να βάλει υποψηφιότητα.

Φαίνεται ότι είχε αρχίσει να του γίνεται συνήθεια να αναρριχάται στην αμερικανική πολιτική ζωή μετά το θάνατο κάποιου άλλου πολιτικού! Το αποκορύφωμα αυτής της τακτικής θα λάβει χώρα το 1963, όταν θα καταλάβει το ύπατο αξίωμα της χώρας του μετά από την δολοφονία  του προκατόχου του.

Η “μεγάλη” νοθεία

Το 1941 ο Τζόνσον μπορεί να ήταν ήδη τέσσερα χρόνια βουλευτής του Τέξας, αλλά υπήρχαν παλαιότεροι πολιτικοί, καθώς και επιχειρηματίες στην πολιτεία που τον αντιπαθούσαν. Αυτοί ήθελαν να εκλεγεί στη θέση του γερουσιαστή ο κυβερνήτης του Τέξας, Λι Ο’ Ντάνιελ, που εξυπηρετούσε τα δικά τους συμφέροντα.

Ο Ο’ Ντάνιελ δεν είχε λαϊκή αποδοχή. Επιπλέον, ο Τζόνσον έκανε ένα σπουδαίο προεκλογικό αγώνα προβάλλοντας ιδιαίτερα τη σχέση του με τον Ρούζβελτ και το «Νιου Ντηλ». Όλοι θεωρούσαν ότι είχε σίγουρη την εκλογή του ως γερουσιαστής του Τέξας.

Το βράδι των εκλογών μετά την καταμέτρηση του 96% των ψήφων ο Τζόνσον προηγούνταν του Ο’ Ντάνιελ με 5.000 ψήφους. Η νίκη του ήταν βέβαιη. Όμως, όταν ολοκληρώθηκε η καταμέτρηση όλων των ψήφων, ο Τζόνσον είχε χάσει για ελάχιστους ψήφους.

Το τελικό αποτέλεσμα είχε νοθευθεί από υποστηρικτές του Ο’ Ντάνιελ που είχαν γεμίσει τις τελευταίες κάλπες με χιλιάδες ψηφοδέλτιά του!

Πλωτάρχης στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο

Λίγο αργότερα, στα τέλη του 1941, οι ΗΠΑ εισήλθαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο μετά την επίθεση των Ιαπώνων στο Περλ Χάρμπορ. Ο Τζόνσον ως έφεδρος πλωτάρχης του Αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού ανέλαβε ενεργή υπηρεσία παράλληλα με τα καθήκοντά του ως ένας από τους βουλευτές του Τέξας.

Την άνοιξη του 1942, ο Πρόεδρος Ρούσβελτ θέλησε να ενημερωθεί για τις πολεμικές επιχειρήσεις στο νοτιοδυτικό Ειρηνικό και ιδιαίτερα για τα σχέδια αντιμετώπισης πιθανής εισβολής των Ιαπώνων στην Αυστραλία από τη Νέα Γουινέα.  Προκειμένου να έχει αξιόπιστες πληροφορίες αποφάσισε να στείλει εκεί τον Τζόνσον που του είχε μεγάλη εμπιστοσύνη.

Ο Τζόνσον συναντήθηκε στην Αυστραλία με τον συμπατριώτη του, στρατηγό Ντάγκλας Μακάρθουρ, που είχε αναλάβει επικεφαλής των συμμαχικών δυνάμεων στη χώρα. Μέσω αυτού κανόνισε να επισκεφθεί διάφορες μονάδες που βρίσκονταν στην πρώτη γραμμή.

Στις 9 Ιουνίου 1942, ο Λίντον Τζόνσον επιθεώρησε το 22ο Σμήνος της 33ης Μοίρας Βομβαρδισμού που εκτελούσε άκρως επικίνδυνες αποστολές βομβαρδισμού εναντίον της μεγάλης ιαπωνικής αεροπορικής βάσης του Λάε στη Νέα Γουινέα.

Εκεί προσφέρθηκε εθελοντικά να είναι παρατηρητής σ’ ένα από τα βομβαρδιστικά που επιχειρούσαν εναντίον των Ιαπώνων προκειμένου να αποκτήσει εικόνα για τις συνθήκες υπό τις οποίες πολεμούσαν οι Αμερικανοί αεροπόροι.

Η “σωτήρια” τουαλέτα

Στην αποστολή εκείνης της ημέρας θα συμμετείχαν 11 αμερικανικά βομβαρδιστικά τύπου Μάρτιν Β-26. Ο Τζόνσον μπήκε στο πρώτο αεροπλάνο με την ονομασία «Ουάμπας Μπάλα Κανονιού» (“Wabash Cannonball“). Τότε ανακοινώθηκε ότι θα υπήρχε μία ολιγόλεπτη καθυστέρηση στην απογείωση των βομβαρδιστικών.

Ο Τζόνσον άφησε το αεροπλάνο για να πάει στην τουαλέτα. Όταν επέστρεψε, ανακάλυψε ότι τη θέση του παρατηρητή είχε πάρει ο αντισυνταγματάρχης Στίβενς, φίλος του, που τον είχε συνοδεύσει από την Ουάσιγκτον.

Ο Στίβενς είπε στον Τζόνσον να βρει θέση σε άλλο αεροπλάνο. Έτσι πήγε παρατηρητής σ’ ένα από τα τελευταία, με την ονομασία «Ο Ενοχλητικός Λαγός» (“The Heckling Hare“).

Η αποστολή υπήρξε καταστροφική για τους Αμερικανούς. Το «Ουάμπας Μπάλα Κανονιού» χτυπήθηκε από ιαπωνικά μαχητικά «Ζερό» και κατέπεσε στη θάλασσα σκοτώνοντας όλους τους επιβαίνοντες.

Τι συνέβη στον “Ενοχλητικό Λαγό“;

Μέχρι σήμερα αποτελεί μυστήριο για το τι συνέβη στο αεροπλάνο που επιβιβάστηκε ο Τζόνσον . Η επίσημη εκδοχή είναι ότι και αυτό χτυπήθηκε από «Ζερό» πριν ακόμη φθάσει πάνω από την ιαπωνική βάση. Αυτός ήταν ο λόγος που έχασε την ισχύ ενός κινητήρα του και το πλήρωμά του υποχρεώθηκε να το γυρίσει πίσω δίχως να εκτελέσει την αποστολή βομβαρδισμού.

Ο Τζόνσον μέσα από το αεροπλάνο έριχνε πυρά συνέχεια εναντίον των Ιαπώνων πιλότων μ’ ένα από τα πολυβόλα του B-26.

Όμως, πολλοί θεωρούν ότι η εκδοχή αυτή δεν ισχύει, και ότι ο «Ενοχλητικός Λαγός» επέστρεψε στη βάση του εξαιτίας προβλημάτων στη γεννήτρια του δίχως να δεχθεί επίθεση από ιαπωνικά μαχητικά.

Παρά ταύτα, ο στρατηγός Μακάρθουρ πρότεινε τον Τζόνσον για τον «Ασημένιο Αστέρα», το τρίτο σημαντικότερο παράσημο ανδρείας των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων. Αυτή η πρόταση έγινε αμέσως αποδεκτή από την ηγεσία του στρατεύματος.

Έτσι ο Λίντον Τζόνσον έγινε επισήμως «ήρωας πολέμου». Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι δεν απονεμήθηκε κάποια διάκριση στα υπόλοιπα μέλη του πληρώματος του «Ενοχλητικού Λαγού».

Παράσημο “γιαλαντζί”;

Είναι βέβαιο ότι ο Μακάρθουρ, που ήταν και αυτός γνώστης των πολιτικών μεθόδων, κανόνισε να απονεμηθεί στον Τζόνσον το παράσημο ανδρείας, όχι για την υποτιθέμενη γενναιότητά του, αλλά για να εξυπηρετήσει τον ίδιο.

Όταν ο Τζόνσον επέστρεψε στην Ουάσιγκτον, ανέφερε στον Ρούσβελτ και την αμερικανική βουλή ότι θα έπρεπε να αποσταλούν άμεσα στον Μακάρθουρ, στρατιώτες, σύγχρονος εξοπλισμός και καλύτερα βομβαρδιστικά.

Από τότε έγινε ο σημαντικότερος πολιτικός που υποστήριζε την ενίσχυση των συμμαχικών δυνάμεων στο μέτωπο του νοτιοανατολικού Ειρηνικού. Με τον τρόπο αυτό ο Τζόνσον δεν βοηθούσε μόνο τον στρατηγό Μακάρθουρ, αλλά και τον εαυτό του αφού προβαλλόταν συνέχεια ως «Ήρωας Πολέμου», τίτλο που πολλοί θεωρούσαν ότι δεν δικαιούνταν.

Η διάκριση αυτή τον βοήθησε στην πολιτική του καριέρα. Το 1960 ο Τζον Κένεντι έκανε τον Τζόνσον αντιπρόεδρο του. Τρία χρόνια αργότερα, διαδέχτηκε τον Κένεντι στην Προεδρία των ΗΠΑ μετά τη δολοφονία του στο Τέξας, την πατρίδα του Τζόνσον.

Ως 36ος Πρόεδρος, ο Λίντον Τζόνσον έμεινε στην ιστορία κυρίως για το ρόλο του στον Πόλεμο του Βιετνάμ. Υπήρξε υπεύθυνος για την ενεργή ανάμειξη των ΗΠΑ σε αυτόν τον πόλεμο, με την αποστολή από το 1965 και μετά, εκατοντάδων χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών.

Μέχρι τότε στη χώρα υπήρχαν μόνο μερικές χιλιάδες Αμερικανοί στρατιωτικοί ως “σύμβουλοι” των Νοτιοβιετναμέζων. Ο Τζόνσον θεωρείται από πολλούς Αμερικανούς ως βασικός υπεύθυνος για το θάνατο περίπου 60.000 νεαρών συμπατριωτών τους στο Βιετνάμ. καθώς και για το θάνατο εκατομμυρίων Βιετναμέζων.