Η δολοφονική επίθεση εναντίον του προέδρου των ΗΠΑ, Χάρι Τρούμαν. Μετά τη θανατική καταδίκη, του χάρισε τη ζωή και ο Τζίμυ Κάρτερ τον απελευθέρωσε.

Το φθινόπωρο του 1950 ήταν η χρονιά που ο Λευκός Οίκος είχε γίνει γιαπί. Η ανακαίνιση  ήταν αναγκαία για τον εκσυγχρονισμό του προεδρικού  μεγάρου και φυσικά των διαμερισμάτων που χρησιμοποιούσε ως κατοικία ο Αμερικανός Πρόεδρος.

Ο Πρόεδρος, Χάρι Τρούμαν είχε μετακομίσει με όλο το επιτελείο του στο κτίριο «Μπλερ Χάουζ», επί της λεωφόρου Πενσυλβάνια, όχι πολύ μακριά από το εμβληματικό λευκό κτίριο.

Η απόπειρα δολοφονίας

Ήταν περίπου δύο μετά το μεσημέρι της 1^ης Νοεμβρίου, και ο Πρόεδρος με τη σύζυγό του βρισκόντουσαν στον πρώτο όροφο του «Μπλερ Χάουζ» όταν μια φασαρία που έγινε στο ισόγειο τους αναστάτωσε.

Ο Πρόεδρος κινήθηκε προς το σημείο του επεισοδίου, όμως οι άντρες της ασφάλειάς του τον απέτρεψαν.

Στην είσοδο του κτιρίου, σχεδόν ανενόχλητοι είχαν φτάσει δύο άντρες και άνοιξαν πυρ με σκοπό να μπουν μέσα και να δολοφονήσουν τον Πρόεδρο Τρούμαν.

Η φρουρά αν και αρχικά αιφνιδιάστηκε απάντησε στα πυρά των επίδοξων δολοφόνων. Ο μυστικός πράκτορας Λέσλι Κόφελτ κατάφερε να σκοτώσει τον έναν από τους δύο δράστες, τον Γκριζέλιο Τορεζόλα.

Ο Κόφελτ όμως στην μικρή μάχη που έγινε στην είσοδο του κτιρίου τραυματίστηκε και υπέκυψε σχεδόν αμέσως στα τραύματά του. Το χρέος του όμως, να προστατέψει την ζωή του Προέδρου το είχε επιτελέσει.

Ο δεύτερος δράστης, Όσκαρ Κολάζο, συνελήφθη, τραυματισμένος στο στήθος από τις σφαίρες των πρακτόρων. Όταν τον ανέκριναν οι αστυνομικοί καταλάβαν πόσο ερασιτέχνες, ήταν οι δύο δράστες. Ο Κολάζο αποκάλυψε ότι δεν είχαν ουσιαστικά πλάνο, δεν ήξεραν καν αν ο Πρόεδρος ήταν στο ισόγειο του κτιρίου και απλώς ήθελαν να τον δολοφονήσουν. Κολάζο και Τορεζόλα ήταν πολιτικοί ακτιβιστές, μέλη του εξτρεμιστικού, εθνικιστικού κόμματος του Πουέρτο Ρίκο, από όπου και κατάγονταν.

Οι «Ανεξάρτητοι» (Indipendistas) όπως αυτοαποκαλούνταν οι οπαδοί και τα μέλη του κόμματος επεδίωκαν την πλήρη ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο από τις ΗΠΑ.

                            Η  ψυχραιμία του Τρούμαν

Η επίθεση στην Προεδρική κατοικία από τους δύο εξτρεμιστές δεν πτόησε τον Αμερικανό Πρόεδρο. Μετά τη λήξη του συναγερμού, τη σύλληψη του ενός δράστη και την εξουδετέρωση του άλλου, ο Χάρι Τρούμαν συνέχισε κανονικά το βαρύ του πρόγραμμα. Δεν ακύρωσε ούτε ένα ραντεβού.

Η ατάκα του «ένας Πρόεδρος πρέπει να τα περιμένει αυτά» έμεινε παροιμιώδης στα διπλωματικά σαλόνια της Ουάσιγκτον για πολλά χρόνια.

Η καταδίκη σε θάνατο του δράστη και η χάρη από τον Τρούμαν

Ο Όσκαρ Κολάζο που ήταν 36 ετών όταν ανεπιτυχώς προσπάθησε να δολοφονήσει τον Χάρι Τρούμαν είχε γεννηθεί το 1914 στο Πουέρτο Ρίκο. Έχασε νωρίς τον πατέρα του και έφυγε από το Πουέρτο Ρίκο, μετά από προτροπή της μητέρας του που μαζί με τον αδελφό του, τους έστειλε στην περιοχή Χαγιούγια. Ο αδελφός του ήταν μέλος του απελευθερωτικού κινήματος και ο Όσκαρ από τα 14 άρχισε να μετέχει σε διαδηλώσεις.

Το 1941 ο Όσκαρ Κολάζο μετακόμισε στη Νέα Υόρκη και άρχισε να δουλεύει σε μια μεταλλουργία. Η μεγάλη πορτορικανική κοινότητα της Νέας Υόρκης του ταίριαζε και παντρεύτηκε τη Ρόζα Κορτέζ.

Όταν τον Οκτώβριο ο Κολάζο με τον φίλο του Τορεζόλα έμαθαν για την εξέγερση της Χαγιούγια και ότι εκεί τραυματίστηκε η αδελφή του φίλου και συνελήφθη ο αδελφός του αποφάσισαν να οργανώσουν τη δολοφονία του Τρούμαν για να τραβήξουν το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης στο αίτημα της ανεξαρτησίας του Πουέρτο Ρίκο.

Στις 31 Οκτωβρίου του 1950, Κολάζο και Τορεζόλα έφτασαν στην Ουάσινγκτον και έκλεισαν δωμάτιο στο ξενοδοχείο «Χάρις». Όταν ρωτήθηκε, στη δίκη, ο Κολάζο «γιατί θέλατε να σκοτώσετε τον Πρόεδρο Τρούμαν που μάλιστα ήταν υπέρ της αυτοδιάθεσης του Πουέρτο Ρίκο» ο δράστης απάντησε ότι: Δεν επιτεθήκαμε στο πρόσωπο, επιτεθήκαμε στο σύστημα. Ο Όσκαρ Κολάζο καταδικάστηκε σε θάνατο και οδηγήθηκε στη φυλακή όπου ανέμενε την εκτέλεσή του.

Το 1952 ο Χάρι Τρούμαν οργάνωσε δημοψήφισμα για τους κατοίκους του Πουέρτο Ρίκο προτείνοντας ένα ιδιότυπο καθεστώς ανεξαρτησίας του νησιού με την ψήφιση νέου συντάγματος. Η πρόταση ψηφίστηκε με ποσοστό 81,9%.

Την ίδια χρονιά ο δικηγόρος του Κολάζο κατέθεσε αίτηση χάριτος και ο Πρόεδρος σε μια συμβολική κίνηση έδωσε την πολυπόθητη χάρη στον επίδοξο δολοφόνο του. Η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια και μεταφέρθηκε στις φυλακές Λιβγουόρθ στο Κάνσας.

Ελεύθερος μετά από 29 χρόνια

Στις 6 Σεπτεμβρίου 1979 ο τότε Πρόεδρος, Τζίμι Κάρτερ, 29 χρόνια μετά από την καταδίκη του θεώρησε ότι ο Κολάζο εξέτισε την ποινή του και τον άφησε ελεύθερο. Ο κυβερνήτης του Πουέρτο Ρίκο αντέδρασε στην απόφαση Κάρτερ που αποφυλάκισε έναν εν δυνάμει δολοφόνο με το αιτιολογικό ότι θα έγινε θάρρος σε εξτρεμιστές και ότι θα έθετε σε κίνδυνο τη δημόσια ασφάλεια.

Την ίδια χρονιά ο Φιντέλ Κάστρο παρασημοφόρησε τον Κολάζο  και τον νεκρό σύντροφό του Τορεζόλα μαζί με άλλα πρόσωπα ως ηγέτες του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος του Πουέρτο Ρίκο. Ο Όσκαρ Κολάζο μέχρι τις 21 Φεβρουαρίου 1994 που πέθανε από έμφραγμα συμμετείχε σε εθνικοαπευθερωτικά κινήματα.

(Πηγή φωτογραφιών: wikipedia)

Διαβάστε ακόμη: Ο άγνωστος Χάρι Τρούμαν. Ο πρόεδρος που έριξε τις πυρηνικές βόμβες και αποφάσισε το σχέδιο Μάρσαλ κατά του κομμουνισμού, κατηγορήθηκε ως αριστερός…