Η δολοφονία του κομμουνιστή Γιάννη Ζέβγου στη Θεσσαλονίκη. Ο δράστης δραπέτευσε από τη φυλακή και κρύφτηκε στην Αργεντινή. Ομολόγησε μετά από 35 χρόνια ότι εκτελούσε εντολές

Μία από τις λιγότερο γνωστές, αλλά εξίσου ηχηρές πολιτικές δολοφονίες κατά τη διάρκεια του ελληνικού εμφύλιου, ήταν αυτή του στελέχους του ΚΚΕ και του ΕΑΜ Γιάννη Ζέβγου, τον Μάρτιο του 1947.

Ο Γιάννης Ταλαγάνης, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, ήταν δάσκαλος στο επάγγελμα και υψηλόβαθμο στέλεχος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ, ενώ διετέλεσε και υπουργός Γεωργίας στην πρώτη μετακατοχική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου.

Τον Φεβρουάριο του 1947 ο Ζέβγος είχε πάει στη Θεσσαλονίκη ως μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ για να παρακολουθήσει το έργο μιας επιτροπής του ΟΗΕ, η οποία διερευνούσε την κατάσταση στην Ελλάδα μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας.

Η εκτέλεση

Στις 20 Φεβρουαρίου, ημέρα Πέμπτη, ο Ζέβγος είχε μεταβεί στα γραφεία της εφημερίδας «Αγωνιστής» για να συντάξει ένα υπόμνημα προς την επιτροπή του ΟΗΕ, σχετικά με διωγμούς που είχαν υποστεί αριστεροί από δεξιούς, αλλά και για άλλες αξιόποινες πράξεις. Γυρνώντας το βράδυ στο ξενοδοχείο όπου διέμενε στην οδό Αγίας Σοφίας, ένας άντρας κοντά στα τριάντα, τον πλησίασε και από κοντινή απόσταση τον πυροβόλησε με ένα περίστροφο τρεις φορές.

Ο Ζέβγος στην προσπάθειά του να σηκωθεί για να γλιτώσει δέχθηκε εξ επαφής άλλον έναν πυροβολισμό και έπεσε νεκρός. Ο δράστης αμέσως τράπηκε σε φυγή, ωστόσο συνελήφθη μετά από καταδίωξη κάποιων πολιτών και ενός χωροφύλακα. Αυτόπτες μάρτυρες ανέφεραν ότι ο εκτελεστής είχε μαζί του και δύο συνεργούς.

Ο συλληφθείς ονομαζόταν Χρήστος Βλάχος. Ισχυρίστηκε στους ανακριτές της υπόθεσης ότι οι κομμουνιστές είχαν εκπορνεύσει τη γυναίκα του, ωστόσο η ίδια τον διέψευσε, τονίζοντας ότι «τον είχε χωρίσει επειδή ήταν προδότης». Μέρος του τύπου της εποχής προσπάθησε να παρουσιάσει το έγκλημα ως «ξεκαθάρισμα λογαριασμών της Αριστεράς», ενώ ο «Ριζοσπάστης» έκανε λόγο για ένα ακόμα έγκλημα των «μοναρχοφασιστών.

Η δημόσια ομολογία του συνεργού του δολοφόνου και οι αποκαλύψεις

Ένα γράμμα ενός πρώην κομμουνιστή τρόφιμου στο Μπούλκες και συνεργού του Βλάχου στη δολοφονία Ζέβγου, δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» στις 3 Απριλίου 1947. Στο γράμμα του, ο Νίκος Σιδηρόπουλος ανέφερε ότι η δολοφονία οργανώθηκε από την ΕΣΑ και το Γ΄ Σώμα Στρατού «υπό την υψηλή εποπτεία του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και αρχηγού του ΕΔΕΣ κατά τη διάρκεια της κατοχής, Ναπολέοντα Ζέρβα. Ο Σιδηρόπουλος δεν έμεινε εκεί, αφού αποκάλυψε ότι η δολοφονία εντασσόταν σε ένα ευρύτερο σχέδιο εξόντωσης, το οποίο περιελάμβανε τον Γιάννη Πασαλίδη (μετέπειτα πρόεδρο της ΕΔΑ) και τον Αλέξανδρο Σακελλαρόπουλο (πρόεδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών).

Η δίκη και η διαφυγή στην Αργεντινή

Το 1948 το δικαστήριο έκρινε ένοχο τον Χρήστο Βλάχο και του επέβαλε την ποινή των δύο ετών, προκαλώντας το λαϊκό αίσθημα. Σύντομα όμως ο Βλάχος δραπέτευσε από τη φυλακή και βρήκε σωτηρία στην Αργεντινή. Μετά από αρκετά χρόνια επέστρεψε στην Ελλάδα και στις 20 Σεπτεμβρίου 1981 – ως τρόφιμος του ψυχιατρείου της Λέρου.

Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Ακρόπολη», είχε δηλώσει: «Εγώ δούλευα για την ελληνική και τη συμμαχική αντικατασκοπία, πολεμούσα τους κομμουνιστές και τους Τούρκους… Έτσι, εκτέλεσα και την εντολή που πήρα από τους ανωτέρους μου, να σκοτώσω τον Γιάννη Ζέβγο. Έπρεπε να υπακούσω. Η πατρίδα κινδύνευε, έπρεπε να την καθαρίσω από τους κομμουνιστές. Και τον Σουλτάνο του ΚΚΕ (Νίκο Ζαχαριάδη) έπρεπε να τον σκοτώσω».

Πηγή αρχικής εικόνας: Wikipedia

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ζέρβας – Βελουχιώτης. Άσπονδοι εχθροί αλλά και συγγενείς; Γιατί ο αρχηγός του ΕΔΕΣ αποκαλούσε τον Άρη ανιψιό του. Η μαρτυρία του αδελφού του (βίντεο)