Η διαπόμπευση των γυναικών στη ναζιστική Γερμανία, όταν είχαν ερωτικές σχέσεις με “κατώτερους λαούς”. Το δημόσιο κούρεμα, ο εξευτελισμός και οι δολοφονίες

Στις αρχές του 1942 στην πόλη Άλτενμπουργκ του κρατιδίου της Θουριγκίας της ναζιστικής Γερμανίας, μία γυναίκα κατηγορήθηκε ότι είχε ερωτική σχέση μ’ ένα Πολωνό αιχμάλωτο που δούλευε ως εργάτης.

Αυτός εκτελέστηκε δι’ αποκεφαλισμού μετά από δίκη παρωδία, σύμφωνα με τη νομοθεσία της ναζιστικής Γερμανίας που απαγόρευε σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ Γερμανίδων και ξένων. Όμως, για τη γυναίκα, οι αρχές επιφύλαξαν «ειδική μεταχείριση». Στις 7 Φεβρουαρίου 1942 της κρέμασαν μια πινακίδα στο λαιμό που ανέγραφε “Ich bin aus der Volksgemeinschaft ausgestoßen!” (“Είμαι απόβλητη από την κοινωνία των ανθρώπων”) και την έβαλαν να καθίσει σε μία εξέδρα που είχε στηθεί στο κέντρο του Άλτενμπουργκ.

Στη συνέχεια την κούρεψαν πάνω στην εξέδρα μπροστά στον κόσμο και τη διαπόμπευσαν περιφέροντάς την στην πόλη και στους γύρω οικισμούς. Οι συμπολίτες της την έφτυναν και την κορόιδευαν. Λίγες μέρες αργότερα κατέληξε σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου χάθηκαν τα ίχνη της, και μάλλον δολοφονήθηκε.

Η τακτική αυτή διαπόμπευσης γυναικών που είχαν συλληφθεί να έχουν ερωτική σχέση με ξένους χρησιμοποιούταν ευρέως στη Γερμανία του Γ΄ Ράιχ, όπως φαίνεται και από μία άλλη φωτογραφία αυτή τη φορά από το Βερολίνο. Δείχνει τρεις νεαρές γυναίκες που φέρουν πινακίδες γύρω από το λαιμό με την παραπάνω πρόταση να κάθονται σε μία εξέδρα την ώρα που τις κούρευαν. Δεν είναι γνωστό πότε ελήφθη η συγκεκριμένη φωτογραφία, αλλά και τι απέγιναν οι γυναίκες αυτές μετά τη δημόσια διαπόμπευσή τους.

Για τη θεωρία του ναζιστικού κόμματος οι Πολωνοί στη μελλοντική κοινωνία που σχεδίαζαν ήταν υπάνθρωποι και θα χρησιμοποιούνταν μόνο ως σκλάβοι. Γι αυτό και μετά την εισβολή στη Πολωνία, εξόντωσαν ένα τεράστιο τμήμα των μορφωμένων Πολωνών, που αποτελούσε και την πνευματική ηγεσία του τόπου. Θεώρησαν ότι οι σκλάβοι δε χρειάζονταν καμία πνευματική καθοδήγηση. Μόνο υπακοή.

του ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

^{αρχική φωτογραφία: Διαπόμπευση τριών Γερμανίδων στο Βερολίνο στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.}

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: «Η συντήρηση ενός διανοητικά ανάπηρου ατόμου στοιχίζει περίπου στο κράτος 4 μάρκα τη μέρα. Πόσο στοιχίζει η περίθαλψή τους;». Τα «σχολεία του Χίτλερ» και η πλύση εγκεφάλου των μαθητών στη ναζιστική Γερμανία