Η χολιγουντιανή ταινία, που στα γυρίσματα σκοτώθηκαν 27 άτομα, ανάμεσά τους και ο σκηνοθέτης. Το λάθος που ανατίναξε το συνεργείο. Σώθηκε όμως το φιλμ και η ταινία προβλήθηκε

Την εποχή που η τέχνη των ειδικών εφέ δεν είχε ακόμη γεννηθεί και η ρεαλιστικότητα στο σινεμά ταυτιζόταν σε μεγάλο βαθμό με την πραγματικότητα, τα κινηματογραφικά σετ ήταν επικίνδυνοι χώροι.

Το 1930, ο αμερικανός σκηνοθέτης Βάρικ Φρίσελ κλήθηκε να γυρίσει μία πρωτοποριακή και πολυδάπανη ταινία.

Οι παραγωγοί που τη χρηματοδοτούσαν είχαν δει ένα ντοκιμαντέρ του σκηνοθέτη για τις βόρειες ακτές της Θάλασσας του Λαμπραντόρ και ενθουσιάστηκαν με το αρκτικό τοπίο και με την ριψοκίνδυνη καθημερινότητα των κυνηγών φώκιας που ζούσαν στην περιοχή.

Ζήτησαν από τον Φρίσελ να ταξιδέψει και πάλι στον παγωμένο τόπο και έχοντας αυτή τη φορά έναν πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό να κινηματογραφήσει μία επική μυθοπλασία.

Το φιλόδοξο έργο θα ήταν η πρώτη κινηματογραφική ταινία που οι φυσικοί ήχοι και οι διάλογοι των ηθοποιών θα ηχογραφούνταν παράλληλα με την μαγνητοσκόπηση των σκηνών.

Ο σκηνοθέτης με ένα πολυμελές επιτελείο ταξίδεψε στο Νιουφάουντλαντ του δυτικού Καναδά, που βρέχεται από τη θάλασσα Λαμπραντόρ, και ξεκίνησε τα γυρίσματα.

Μάλιστα, τα πλοία με τα οποία πήγαν στο σημείο της κινηματογράφισης, ήταν αλιευτικά τελευταίας τεχνολογίας, που την εποχή εκείνη χρησιμοποιούνταν από τους εμπειρότερους κυνηγούς.

Όταν τα γυρίσματα ολοκληρώθηκαν και επέστρεψαν στην Αμερική, ο Φρίσελ οργάνωσε μία ιδιωτική προβολή της ταινίας, για να την δει μαζί με τους στενούς του φίλους και συνεργάτες.

Προς απογοήτευσή του, το αποτέλεσμα δεν ήταν ικανοποιητικό.

Συνειδητοποίησε ότι οι σκηνές των αρκτικών ακτών δεν επαρκούσαν και το έργο χρειαζόταν κι άλλα πλάνα από το παγωμένο τοπίο.

Έτσι, αποφάσισε να επιστρέψει στον Καναδά.

Η πιο πολύνεκρη ταινία στην ιστορία

Στις αρχές του Μαρτίου του 1931, ο Βάρικ Φρίσελ και το επιτελείο του, επιβιβάστηκαν στο αλιευτικό SS Viking, μαζί με το πλήρωμα του πλοίου.

Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τράβηξε αρκετά βίαια και σοκαριστικά πλάνα κυνηγιού φώκιας, καθώς και εντυπωσιακές λήψεις του μαγευτικού τοπίου.

Ωστόσο, λίγο πριν πάρουν και πάλι το δρόμο της επιστροφής, στις 13 Μαρτίου του 1931, το πλοίο τους κόλλησε στον πάγο, μερικά χιλιόμετρα μακριά από την ακτή της Νιουφάουντλαντ.

Ο Φρίσελ δεν πανικοβλήθηκε. Ενώ περίμεναν να φτάσει βοήθεια από τον Καναδά, ο σκηνοθέτης βρήκε την ευκαιρία να κατεβεί από το πλοίο και περπατώντας πάνω στο παχύ στρώμα πάγου, να τραβήξει από μακριά το εγκλωβισμένο αλιευτικό.

Ωστόσο, οι μέρες περνούσαν και η πολυπόθητη βοήθεια δεν κατέφθανε. Τότε το πλήρωμα αποφάσισε να καταφύγει στην έσχατη λύση. Άρχισαν να ετοιμάζουν εκρηκτικά για να διαλύσουν τον πάγο που είχε παγιδεύσει το SS Viking, έτσι ώστε το πλοίο να μπορέσει να κινηθεί.

Στο αμπάρι φυλάσσονταν 25 κιβώτια με δυναμίτη, τα οποία έπρεπε να μεταφερθούν με μεγάλη προσοχή.

Κατά τη μεταφορά έγινε και το μοιραίο λάθος.

Ένας από τους άντρες πυροδότησε άθελά του ένα από τα κιβώτια ενώ βρισκόταν ακόμα μέσα στο πλοίο.

Το αποτελέσμα ήταν τραγικά.

Το SS Viking ανατινάχθηκε, σκοτώνοντας ακαριαία 27 από τους επιβαίνοντες. Ανάμεσα στα θύματα βρισκόταν κι ο σκηνοθέτης.

Παρά την πρωτοφανή τραγωδία και το θάνατο του Βάρικ Φρίσελ, η ταινία κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες το 1931. Μάλιστα, ο αρχικός τίτλος “White Thunder” («Λευκή Βροντή») άλλαξε. Το ιστορικό φιλμ μετονομάστηκε “The Viking”, προς τιμήν του μοιραίου αλιευτικού που ανατινάχθηκε και των θυμάτων.

Τα σχόλια που έλαβε η ταινία ήταν ανάμικτα. Οι κριτικοί εκθείασαν τα εντυπωσιακά πλάνα και τη σκηνοθεσία, κατέκριναν όμως την προχειρότητα του σεναρίου, το οποίο χαρακτήρισαν ως μελοδραματικό και αδιάφορο.

Παρόλα αυτά, το “The Viking” έμεινε στην ιστορία. Όχι για τα αριστουργηματικά του πλάνα, αλλά για το τραγικό παρασκήνιο.

Μέχρι σήμερα, αποτελεί την πιο πολύνεκρη κινηματογραφική παραγωγή στην ιστορία.

Δείτε στο βίντεο που ακολουθεί ολόκληρη την ταινία και τα πλάνα, που κόστισαν τη ζωή 27 συντελεστών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Στην ταινία «Γκάντι» συμμετείχαν 300.000 κομπάρσοι στη σκηνή της κηδείας του Ινδού ηγέτη. Γράφτηκε στο βιβλίο Γκίνες, ενώ πληρώθηκαν μόνο οι 94.000. Ποια ήταν η αμοιβή τους;