Η απόφαση του νεαρού Ευάγγελου Αβέρωφ να αφήσει την Ιατρική παρά την πίεση της οικογένειας και η απαξιωτική άποψη του πατέρα του για τους πολιτικούς

Απόσπασμα απ΄το βιβλίο της Τατιάνας Αβέρωφ “Δέκα ζωές σε μία”, εκδόσεις Μεταίχμιο.

Το βιβλίο αφορά στον πατέρα της Ευάγγελο Αβέρωφ, τον οποίο φώναζαν Λόλη. Ο Αβέρωφ έγινε έγινε πολλές φορές υπουργός και εξελέγη πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας το 1981. Πέθανε το 1990 και η οικογένειά του  ευγενικά αρνήθηκε να γίνει η κηδεία δημοσία δαπάνη. Η κόρη του Τατιάνα, περιγράφει περιόδους της ζωής του.

Στο παρακάτω απόσπασμα Ο Λόλης, είναι είκοσι χρονών και παίρνει την απόφαση να πάει κόντρα στη απόφαση των γονιών του.

Κεφάλαιο 13

….Ο Λόλης μίσησε την Ιατρική Σχολή απ’ την πρώτη κιόλα στιγμή. Είχε πιστέψει πως με λίγη προσπάθεια θα κατάφερνε να την αγαπήσει.

Όμως όχι. Χίλιες φορές τα διαβάσματά του στη μικρή βιβλιοθήκη στου “Schatzalp” παρά αυτή η ατελείωτη ονοματολογία, η απομνημόνευση και η πλήξη.

Και η σπουδαιοφάνεια βέβαια, άλλο αφόρητο κι αυτό.

Καθηγητές περισπούδαστοι και βλοσυροί περιφέρονταν με την ακολουθία τους, κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους οι φοιτητές-τσιράκια, οι επίδοξοι μικροί θεοί. Ο Λόλης δεν ενδιαφερόταν να γίνει θεός.

Του αρκούσε η δύναμη που έκρυβε μέσα του, ο πλούτος στα μέτρα του ανθρώπου-αλλά κι αυτά σαν είχαν χαθεί τελευταία.

Η θέα του αίματος του θύμιζε την Ινές, οι άσπρες μπλούζες των γιατρών τού έκοβαν τα γόνατα, το μάθημα της Ανατομίας τού έφερνε λιποθυμία.

Άθελά του ξαναζούσε στιγμές που προσπαθούσε να ξεχάσει και τον γέμιζαν οδύνη και μια περίεργη αδράνεια.

Με τη μητέρα του οι σχέσεις είχαν αποκατασταθεί κάπως μετά τον καβγά. Ευγενέστατοι κι οι δυο τους, με το σεις και με το σας, απόμακροι όμως. Συνετισμένη τάχα η Ευθυμία και τετραπέρατη όπως πάντα, απέφευγε τις πολλές κουβέντες.

Ό, τι είχε να του πει το φύτευε στο στόμα του κυρ Τάσου, που δεν έχανε ευκαιρία να θυμίζει στον γιο του τον λαμπρό μέλλον που έχει μπροστά του ως γιατρός, πιθανότατα χειρουργός, σιγουρότατα καθηγητής – γιατί όχι και διεθνούς φήμης.

«Ναι , πατέρα» απαντούσε ο γιος και άλλαζε ευθύς κουβέντα.

Στο σπίτι δεν είχε με ποιον να μιλήσει, το προσωπικό ήταν καινούριο, όλο άγνωστα πρόσωπα, η Βάγγιω είχε αποχωρήσει προ πολλού να φτιάξει τη δική της οικογένεια.

Ο Μισέλ έχτιζε γέφυρες στην Τρίπολη κι έλειπε τον περισσότερο χρόνο. Και η Μίκα περιφερόταν σαν φάντασμα μυξοκλαίγοντας για τον απαγορευμένο της έρωτα, που ούτε ν’ ακούσουν δεν ήθελαν οι γονείς της γι΄ αυτό τον «νεαρό κομμουνιστή» που διορίστηκε γραμματέας στο Υπουργείο Οικονομίας απ΄ την οικουμενική κυβέρνηση του Ζαίμη.

«Μα είναι άδικο» ξεσπούσε η ερωτευμένη. «Ο κύριος Παναγιώτης Κανελλόπουλος είναι δημοκράτης, τίποτα παραπάνω…»

«Φίδι κολοβό είναι»- η άποψη του κυρ Τάσου. «Πρόδωσε τη μνήμη του θείου του, πρόδωσε τα αντιβενιζελικά ήθη της οικογένειας του και την ίδια του τη μάνα, για σκέψου, ούτε πέντε χρόνια που εκτέλεσαν τον αδερφό της-λες κι έφταιγε ο καημένος ο Γούναρης για την τραγωδία του ΄22- και τολμάει τώρα να νταραβερίζεται με δεδηλωμένους αριστερούς, Καλλιτσουνάκης, Σιδέρης, Παπαναστασίου και όλη η κομπανία. Αίσχος και εντροπή!».

«Μα πατέρα, ο κύριος Κανελλόπουλος έχει λαμπρό μέλλον μπροστά του- εσείς δεν μου λέτε πως είμαι μεγάλη και θα μείνω γεροντοκόρη και πρέπει να…»

«Κάλλιο γεροντοκόρη παρά σύζυγος πολιτικού!»-έφτυσε τη λέξη ο κυρ Τάσος σαν να ‘ταν η χειρότερη βρισιά κι έπιασε το λογύδριο του για τους φανφαρόνους, τους χαραμοφάηδες, που αυτοί φταίνε που κατάντησαν τη χώρα σαν τα μούτρα του και έτσι και σκεφτεί κόρη δική του να φέρει στο σπίτι πολιτικό για γαμπρό….

Δεν ήθελε να γίνει γιατρός, συνειδητοποίησε ξαφνικά. Όχι δεν ήθελε!

Ένα χρόνο άντεξε ακόμα ο Λόλης στην Ιατρική Σχολή. Τόσο του πήρε μέχρι να ωριμάσει εκείνο το σιωπηλό «όχι» και να είναι έτοιμος για δράση. {…}

Ήταν ήδη στο δεύτερο έτος των σπουδών του όταν πετάχτηκε ένα πρωί, αποφασισμένος: Δεν θα γινόταν γιατρός, τελεία και παύλα. Ήταν έτοιμος να το βροντοφωνάξει σ’ όλο τον κόσμο, έτοιμος για σύγκρουση και ρήξη εν ανάγκη. Όμως…Πώς να βροντοφωνάξεις την άρνησή σου δίχως μια πρόταση θετική; Είχε πατήσει πια τα είκοσι και δεν είχε ιδέα τι άλλο θα μπορούσε να κάνει στην ζωή του. Έπρεπε να φύγει, αποφάσισε. Να βρεθεί κάπου μόνος, μακριά απ’ τις επιρροές της Αθήνας, να σκεφτεί.

Δεν είπε τίποτα σε κανέναν. Ήταν χαράματα εξάλλου, όλοι κοιμούνταν στο σπίτι. Καλύτερα έτσι, δεν ήθελε ακόμη να δώσει εξηγήσεις. Σηκώθηκε προσεκτικά χωρίς να κάνει φασαρία. Έφτιαξε βιαστικά ένα βαλιτσάκι, άφησε ένα σημείωμα για τους γονείς του-αναχωρώ δια Λάρισαν, θα σας αφήσω τα νέα μου από εκεί-και ξεκίνησε με βήμα γοργό για τον σταθμό.

“Δέκα ζωές σε μία” Τατιάνα Αβέρωφ εκδόσεις Μεταίχμιο

Η άγνωστη ζωή του πολιτικού Ευάγγελου Αβέρωφ-Τοσίτσα μέσα από τη ματιά της κόρης του.

Ένα μυθιστόρημα με ήρωες υπαρκτούς και γεγονότα πραγματικά, που ζωντανεύει την ταραγμένη ατμόσφαιρα και τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ελλάδα, από το 1908 μέχρι τις αρχές του Εμφυλίου.

Ένα ιστορικό μυθιστόρημα που είναι ταυτόχρονα βιογραφία, μαρτυρία και ταξίδι αναζήτησης.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η άγνωστη απόπειρα δολοφονίας κατά του Ευάγγελου Αβέρωφ. Το σκηνοθετημένο τροχαίο στην εθνική οδό και η προσπάθεια της χούντας να το συγκαλύψει