Η απαγωγή του υπουργού Σωτηρόπουλου από τον λήσταρχο Λαφαζάνη. Τον κράτησε όμηρο επί ένα μήνα και όταν τον απελευθέρωσε του πλήρωσε τα έξοδα για να γυρίσει σπίτι του. Μετά δήλωσε: σκοπό είχε να εκδικηθεί τους πολιτικούς

Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Οι ληστές για πολλά χρόνια στην Ελλάδα του 19ου αιώνα, ήταν το μεγάλο πρόβλημα που ταλάνιζε, όχι μόνο τους Έλληνες, αλλά και τους ξένους, αφού πολλοί περιηγητές έπεσαν θύματα τους.

Όταν ανέλαβε καθήκοντα αστυνομικού διευθυντού Αθηνών ο Δημήτρης Μπαϊρακτάρης, σε μια συνάντηση του, με τον διευθυντή της εφημερίδας «Ακρόπολις» Βλάση Γαβριηλίδη, μίλησαν για το τεράστιο πρόβλημα της ληστείας: «Πρέπει να συλληφθούν οι ληστές και να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους. Ποιος θέλει κράτος, που να υποκύπτει στις βουλές των ληστών;».

Συμφώνησε μαζί του ο Γαβριηλίδης λέγοντας ότι: «θα πρέπει να το θέλουν και οι πολιτικοί» και θύμισε την αιχμαλωσία του βουλευτού και υπουργού Σωτήρη Σωτηρόπουλου από τον λήσταρχο Μήτσο Λαφαζάνη που παρέμεινε σε αιχμαλωσία επί έναν και πλέον μήνα. Όταν απελευθερώθηκε, έγραψε ένα φυλλάδιο με τίτλο « 36 ημερών αιχμαλωσία και συμβίωσις μετά ληστών».

Στις 28 Ιουλίου 1866, ο Σωτηρόπουλος βρισκόταν στο αγρόκτημά του, 150 στρεμμάτων, μεταξύ Φιλιατρών και Κυπαρισσίας. Μόλις βράδιασε εμφανίζονται μπροστά του καθώς κάπνιζε αμέριμνος στη βεράντα, δύο πάνοπλοι ληστές, και τον υποχρεώνουν να τους ακολουθήσει στην ομηρία, έως ότου η γυναίκα του στείλει τις 80.000 δρχ που ζητούν ως λύτρα.

Οι λήσταρχοι νήστευαν και προσεύχονταν

Στον ένα μήνα ομηρίας, ο Σωτηρόπουλος έμαθε πολλά κοντά στους ληστές. Κρατούσαν τη νηστεία της Παναγίας, δεν έτρωγαν κρέας και προσεύχονταν. Μια μέρα ακούστηκαν φωνές κοριτσιών που έβοσκαν αγελάδες και ο ληστής Ευθύμης είπε ότι εξ αιτίας των παλιοκόριτσων χάνονται πολλά παλληκάρια.

Και όταν ρώτησε πώς χάνονται, είπε ότι «μερικοί μασκαράδες από εμάς τους κλέφτες που δεν μπορούν να κρατηθούν, άμα βρουν ένα κορίτσι ξεμοναχιασμένο το ατιμάζουν. Όταν κάνεις τέτοια αμαρτία είσαι καταδικασμένος να σκοτωθείς ή να πιαστείς. Έτσι χάθηκε ο Νταβέλης που μαγαρίστηκε με μια παλιογυναίκα. Γι αυτό ο «Παππούς» (λήσταρχος) κόντεψε να σκοτώσει έναν ληστή που χάλασε ένα κορίτσι. Τον σώσαμε από τα χέρια του με δυσκολία! Τον έδιωξε από τη ομάδα και μετά από λίγο τον πιάσαν τα αποσπάσματα και τον φάγανε…»

Μόλις πήρε τα χρήματα ο Λαφαζάνης, είπε στον Σωτηρόπουλο: «Σε λίγο θα βρίσκεσαι στον κόσμο. Ας μπορούσαμε να έρθουμε κι εμείς κι ας μέναμε μ’ ένα μάτι…»

Φεύγοντας ο Σωτηρόπουλος, ο Λαφαζάνης έβγαλε από το σακίδιο του και του έδωσε έναν φάκελο. Τι είναι; Ρωτά ο Σωτηρόπουλος. «Δεν είναι τίποτα, λίγα λεφτά για τα έξοδά σου μέχρι να γυρίσεις στο σπίτι σου…» Ήταν 120 δρχ. Μετά τον αποχαιρέτησε με φιλί στο στόμα λέγοντας. Ο Θεός να σου δώσει δεκαπλάσια απ’ όσα σου πήραμε και να γίνεις ακόμα πιο σπουδαίος απ’ ότι είσαι.

Τι έγραψε ο Σωτηρόπουλος στο βιβλίο

Ο αποχωρισμός έγινε με βαθιά συγκίνηση. Τα δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια ολονών!… Λες κι έχαναν έναν πολύ πολύτιμο φίλο! Όταν ο Σωτηρόπουλος γύρισε στο σπίτι του έγραψε: «Δεν νομίζω ότι σκοπός τους ήτο να λάβωσι χρήματα. Όχι! Σκοπός τους ήτο να εκδικηθώσι εις το πρόσωπόν μου τους πολιτικούς εν γένει, διότι δεν έδωκαν αμνηστίαν και τους υπουργούς οίτινες τους επικήρυξαν και όρισαν αμοιβάς δια τας κεφαλάς των…»

Στο ημερολόγιό του ο Σωτηρόπουλος κατέγραψε τη συνομιλία που είχε μαζί του ο αρχιληστής. Του είχε πει : «Θα υποφέρεις ολίγας ημέρας αφεντικό, αλλά δεν πταίομεν ημείς, πταίετε σεις οι μεγάλοι, οι Βουλευταί και οι Υπουργοί, οι οποίοι δεν θέλετε να λάβητε ένα μέτρον και αφήνετε τόσον κόσμον να χάνεται και από το άλλο μέρος να υποφέρη και η πτώχεια».

Κι ένας ληστής, του Λαφαζάνη, πρόσθεσε: «Όλα τα κακά προέρχονται από τους Φράγκους, τους καπελάδες, από τους οποίους πρέπει να κόπτη κανείς δέκα την ημέραν δια να υπάγη εις τον παράδεισον! Αυτοί δια τα κέφια των έδιωξαν τον Όθωνα, ο οποίος ήξευρε να βάλη τα δυο πόδια εις το ένα παπούτσι. Από τούτο ο κόσμος υπέπεσεν εις διάφορα εγκλήματα και έπειτα δεν έδωσαν τουλάχιστον μίαν αμνηστίαν δια να ησυχάσουν οι άνθρωποι, αλλά αφήνουν να περιφέρονται τόσες χιλιάδες φυγόδικοι και να χάνονται αυτοί, να βασανίζονται δε και όλοι οι πτωχοί από τους οποίους τροφοδοτούνται».

Ο Σωτηρόπουλος χρημάτισε πρωθυπουργός από την 3-5-1893 έως την 30-10-1893 και πέθανε στις 6-5-1898 σε ηλικία 78 ετών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οι χωροφύλακες φωτογραφίζονται με τους «λήσταρχους Τσεκουραίους», που πάνε για κρεμάλα. H τελευταία φωτογραφία πριν την εκτέλεση. Τους πρόδωσε ο κουμπάρος τους