Η απαγωγή και η δολοφονία του Ιταλού πρωθυπουργού Άλντο Μόρο. Πώς οι Ερυθρές Ταξιαρχίες γάζωσαν με 91 σφαίρες τη φρουρά του. Τι λέει από τη φυλακή η γυναίκα που “φρόντιζε” τον όμηρο

Ρώμη 16 Μαρτίου 1978. Ώρα 9 το πρωί. Δύο αυτοκίνητα έβγαιναν από την κατοικία της οδού “forte Trionfale”.

Στο ένα επέβαινε ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας Άλντο Μόρο και στο άλλο η πάνοπλη συνοδεία του.

Ήταν μια σημαντική ημέρα, καθώς επρόκειτο να συζητηθεί η πρόταση για τη συγκρότηση κυβέρνησης εθνικής ενότητας υπό τον Τζούλιο Αντρεότι, με τη συμμετοχή για πρώτη φορά στην ιταλική ιστορία και των κομμουνιστών.

Όλα έδειχναν κανονικά μέχρι τη στιγμή που τα δύο οχήματα έφτασαν στη οδό Mario Fani.

Η Ρίτα Αλγκρανάτι, μέλος των Ερυθρών Ταξιαρχιών που παρακολουθούσε το δρομολόγιο του πρωθυπουργού, έκανε το σινιάλο στους συνεργάτες της για την παγίδα θανάτου που είχαν στήσει.

Με γρήγορες κινήσεις, δύο αυτοκίνητα έκλεισαν από μπροστά και από πίσω τα οχήματα του Μόρο και των συνοδών του.

Ταυτόχρονα, από διάφορα σημεία του δρόμου πετάχθηκαν μια ντουζίνα μέλη των Ερυθρών Ταξιαρχιών ντυμένοι οι περισσότεροι με φόρμες της Alitalia και αυτόματα στα χέρια, που γάζωσαν με 91 σφαίρες τους πέντε σωματοφύλακες του πρωθυπουργού.

Σχεδόν κανένας δεν πρόλαβε να αντιδράσει.

Μόνο ένας κατάφερε να τραβήξει όπλο, αλλά σκοτώθηκε και αυτός.

Οι εκτελεστές έσκυψαν πάνω από τους φρουρούς του Μόρο και τους έδωσαν τη χαριστική βολή.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός δεν έπαθε το παραμικρό. Οι τρομοκράτες τον έβαλαν μέσα σε ένα αυτοκίνητο και εξαφανίστηκαν.

Η επιχείρηση απαγωγής κράτησε λιγότερο από τρία λεπτά, αλλά η συνωμοσιολογία για το τι συνέβη διαρκεί 36 χρόνια.

Μετά από αυτό, άρχισαν όλοι να μιλάνε για κατασκόπους, πράκτορες, μυστικές υπηρεσίες, κομάντος, πολιτικά πρόσωπα, Μαφία, κόμματα, κυβερνήσεις, συμφέροντα.

Ο Άλντο Μόρο κρατήθηκε όμηρος από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες για 55 ημέρες. Σε όλο αυτό το διάστημα φυλασσόταν σε ένα σπίτι που είχε αγοράσει για λογαριασμό της οργάνωσης η Άννα Λάουρα Μπραγκέτι.

Η Μπραγκέτι προσχώρησε στις Ερυθρές Ταξιαρχίες το 1977  δηλαδή ένα μόλις χρόνο πριν από την απαγωγή του πολιτικού.

Όπως αναφέρει στο βιβλίο της, «Άλντο Μόρο: Η ομηρία», ήταν εκείνη που φρόντιζε τον κρατούμενο, σερβίροντας το φαγητό σε δίσκο με τραπεζομάντιλο και αγοράζοντας τα αγαπημένα του μπισκότα για πρωινό. Πήγαινε κανονικά στη δουλειά της το πρωί για να μη δημιουργήσει υποψίες, αφήνοντας τους ένοπλους συντρόφους στο σπίτι της.

H Άννα Λάουρα Μπραγκέτι σήμερα δουλεύει στο πλαίσιο προγράμματος κοινωνικής εργασίας έξω από τη φυλακή και επιστρέφει καθημερινά στο κελί της το βράδυ. Δέχτηκε να απαντήσει σε γραπτές ερωτήσεις της δημοσιογράφου Κέζα Λώρη η οποία την ρώτησε γιατί γράφει στο βιβλίο της ότι «η απόφαση να σκοτώσουμε τον Αλντο Μόρο δεν πάρθηκε μόνο από το εκτελεστικό γραφείο, αλλά από ολόκληρη την οργάνωση».

Η απάντησή της ήταν αποστομωτική: «Ναι, υπάρχει συλλογική ευθύνη. Κατά τη γνώμη μου δεν είναι υπεύθυνος μιας πολιτικής δολοφονίας μόνο αυτός που πάτησε τη σκανδάλη, μα και εκείνοι που συνεργάστηκαν, ενέκριναν, οργάνωσαν, αποφάσισαν. Θεωρώ τον εαυτό μου υπεύθυνο για τον θάνατο του Αλντο Μόρο αν και δεν τον σκότωσα εγώ, αν και ήμουν αντίθετη με την εκτέλεσή του».

Στο διαμέρισμα της οδού Μονταλτσίνι, οι τρομοκράτες φωτογράφησαν τον Μόρο με φόντο το αστέρι ανάμεσα στις λέξεις “Brigate Rosse”.

Οι Ερυθρές Ταξιαρχίες ζητούσαν την απελευθέρωση 13 φυλακισμένων συντρόφων τους σε αντάλλαγμα για τον χριστιανοδημοκράτη ηγέτη, ενώ ανακοίνωναν ότι θα περνούσαν τον Μόρο από λαϊκό δικαστήριο.

Οι διαπραγματεύσεις των ιταλικών αρχών με τους τρομοκράτες άρχισαν και επέτρεπαν στον Μόρο να στέλνει ιδιόχειρες επιστολές σε πολιτικούς και κομματικά στελέχη, στον Πάπα και τα μέλη της οικογένειάς του.

Η ιταλική κυβέρνηση αρνούνταν να διαπραγματευθεί με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες και ο Μόρο όπως και η οικογένειά του, έστελναν επιστολές κατά του Αντρεότι.

Στις 9 Μαΐου του 1978, ο Μόρο βρέθηκε νεκρός στο πορτμπαγκάζ ενός Ρενό 4L. Οι τρομοκράτες τον εκτέλεσαν με 10 σφαίρες.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η ακροαριστερή και η ακροδεξιά τρομοκρατία. Ποιος αποφασίζει ποιοι είναι τρομοκράτες και ποιοι μαχητές; Οι «τρομοκράτες» που έγιναν αρχηγοί κρατών! «Τρομοκρατία», μια λέξη χωρίς αποδεκτό ορισμό