Η αμφιλεγόμενη Γουίνι Μαντέλα. Δημιούργησε ομάδα σωματοφυλάκων που ξυλοκοπούσε αντιπάλους και κατηγορήθηκε για απαγωγή ακτιβιστή. Η διαμάχη και το διαζύγιο με τον Νέλσον Μαντέλα

Η Γουίνιφρεντ Μαντικιζέλα Μαντέλα ήταν μια αντιφατική προσωπικότητα. Έγινε η πρώτη μαύρη κοινωνική λειτουργός στη Νότια Αφρική και αναδείχθηκε από τις παραγκουπόλεις της Νότιας Αφρικής σε μια παθιασμένη αγωνίστρια κατά του Απαρτχάιντ.

Γεννήθηκε το 1936 και κατάφερε να πάρει πανεπιστημιακό πτυχίο κοινωνικής λειτουργού, κάτι που εκείνη την εποχή φάνταζε αδύνατο για μια γυναίκα της Νοτίου Αφρικής.

Το 1958, σε ηλικία 21 ετών, παντρεύτηκε τον Νέλσον Μαντέλα έναν από τους ηγέτες του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, βασικού πολιτικού φορέα του αγώνα κατά του ρατσιστικού συστήματος του Απαρτχάιντ.

Απέκτησαν δύο κορίτσια, έζησαν μαζί τέσσερα χρόνια, καθώς ο Μαντέλα φυλακίστηκε τον Αύγουστο του 1962, και πέρασε 27 χρόνια στη φυλακή. Εκείνη τον περίμενε συμμετέχοντας ενεργά στον αγώνα κατακτώντας τον τίτλο της «μητέρας του έθνους».

Στα απομνημονεύματά της έγραφε: «Δεν είχαμε ποτέ μια πραγματική οικογενειακή ζωή. Κανείς δεν μπορούσε να αποσπάσει τον Νέλσον από τον λαό του. Ο αγώνας κατά του Απαρτχάιντ, το Έθνος, έρχονταν πάνω απ’ όλα».

Η συμμετοχή της στον αντιρατσιστικό αγώνα

Δεν της ταίριαζε η ήσυχη ζωή της νοικοκυράς. Παρά τη φυλάκιση του συζύγου της, η ίδια αποφάσισε να κρατήσει ζωντανό τον αγώνα του. Η Γουίνι δέχθηκε επιθέσεις, απειλές, διώξεις. Φυλακίστηκε και η ίδια, εξαναγκάστηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό, ενώ το σπίτι του ζευγαριού δέχθηκε δύο βομβιστικές επιθέσεις.

Τίποτα από αυτά δεν τη σταμάτησε από τον αγώνα της. Εξελίχθηκε σε βασικό στέλεχος του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου κατά του Απαρτχάιντ. Μετά τη συμμετοχή της στο μαθηματικό ξεσηκωμό του Σοβέτο του μεγαλύτερου γκέτο των μαύρων στη Νότια Αφρική το 1976, εκτοπίστηκε για εννέα χρόνια.

Όσο εδραιωνόταν η θέση της μέσα στο αντιστασιακό κίνημα τόσο έχανε το μέτρο και γινόταν βάρος για το κίνημα. Χρησιμοποιούσε την προσωπική της φρουρά, μία ομάδα νέων που αυτοαποκαλούνταν «Ποδοσφαιρικός Σύλλογος Μαντέλα Γιουνάιτεντ» για να ξυλοκοπούν τους προδότες.

Οι φήμες για απαγωγή

Λίγα χρόνια πριν αποφυλακιστεί ο σύζυγός της Νέλσον, κυκλοφορούσε η φήμη για απαγωγή ενός ακτιβιστή. Οι φήμες αποδείχθηκαν αληθινές. Μετά την αποφυλάκιση του Νέλσον Μαντέλα του 1990, ύστερα από 27 χρόνια στη φυλακή, η Γουίνι καταδικάστηκε για την απαγωγή ενός 14χρονου αγοριού. Το αγόρι βρέθηκε νεκρό και παραμορφωμένο από τα βασανιστήρια που υπέστη από τους σωματοφύλακές της.

Η πτώση της πρώτης μαύρης κυρίας ήταν αναπόφευκτη. Το 1992 κατηγορήθηκε για κακομεταχείριση και διαφθορά και της απαγορεύθηκε οποιαδήποτε ανάμειξη με το Εθνικό Αφρικανικό Κογκρέσο.

Η ενασχόληση με την πολιτική

Χάρη στην πύρινη ρητορική και την επαναστατική φρασεολογία της, η Γουίνι εξελέγη βουλευτής. Ανάγκασε τον πρόεδρο, πλέον, Μαντέλα να την ορίσει υπουργό στην κυβέρνησή του, παρ’ όλο που το ζευγάρι ήταν σε διάσταση.

Ακόμη και ως υπουργός, η Γουίνι περιπλέχτηκε σε οικονομικά σκάνδαλα και ερωτικές περιπέτειες που οδήγησαν στην αποπομπή της από την κυβέρνηση και το επίσημο διαζύγιο με τον Μαντέλα το 1996.

Παρέμεινε πρόεδρος της Ένωσης Γυναικών του Εθνικού Αφρικανικού Κογκρέσου, παρά τις κατηγορίες της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης για 18 εγκληματικές πράξεις, εκ των οποίων οι 8 ήταν φόνοι. Αρνήθηκε όλες τις κατηγορίες, αποδίδοντας τες σε ενορχηστρωμένη εκστρατεία αφανισμού της, λόγω της κριτικής που ασκούσε στην κυβέρνηση.

Η αρχή του τέλους

«Δεν είμαι δημιούργημα του Μαντέλα. Είμαι το δημιούργημα των μαζών αυτής της χώρας. Οι υποστηρικτές μου και οι εχθροί μου με έκαναν αυτό που είμαι σήμερα», δήλωσε η ίδια λίγο καιρό μετά το χωρισμό τους.

Συνέχισε να ζει στην έπαυλη των δεκαπέντε δωματίων, την οποία έχτισαν εύποροι οπαδοί του ζεύγους. Όταν έχασε τη δόξα, αποφάσισε να εξασφαλίσει χρήματα, πουλώντας μπουκαλάκια με χώμα από το σπίτι που μοιράστηκε με τον Μαντέλα στο Σοβέτο. Μάλιστα χορηγούσε και ειδικό πιστοποιητικό αυθεντικότητας.

Το ζευγάρι μαχόταν, ακόμη και μετά τον θάνατο του Μαντέλα, καθώς ο ίδιος δεν της άφησε τίποτα στη διαθήκη του. Εκείνη ξεκίνησε δικαστική μάχη για να της αποδοθεί το σπίτι της οικογένειάς του στο Κούνου, αλλά το αίτημα απορρίφθηκε.

Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Πέθανε στις 3 Απριλίου του 2018 στο Γιοχάνεσμπουργκ σε ηλικία 81 ετών.

Διαβάστε στη «ΜτΧ»:«Θα πετύχεις περισσότερα σε αυτό τον κόσμο, μέσα από πράξεις ελέους, από ότι μέσα από πράξεις τιμωρίας». Η ζωή του Μαντέλα μέσα από τα μεγάλα λόγια και τις σπουδαίες πράξεις