Η ακατοίκητη βραχονησίδα που στάθηκε αιτία οι Συριανοί να τρώνε χαβιάρι για δύο χρόνια! Το άγνωστο ναυτικό ατύχημα

του συνεργάτη ιστορικού ερευνητή Στέφανου Μίλεση

Το ερημονήσι που βρίσκεται ανάμεσα στην Σύρο και την Δήλο, τα παλαιότερα χρόνια ήταν γνωστό με την ονομασία Λανάδο. Η ονομασία προήλθε από τους ισπανικούς πορτολάνους, καθώς σημαίνει «κολυμπάω».

Η βραχονησίδα που χανόταν στα κύματα

Και πραγματικά καθώς το νησάκι αυτό ήταν πολύ μικρό, όταν επικρατούσε θαλασσοταραχή χανόταν πίσω από τα κύματα και δεν ήταν ορατό από τα πλοία. Έτσι οι ναυτικοί το φοβόντουσαν ειδικά τη νύχτα. Ανάμεσα στα κύματα πότε εμφανιζόταν και ξανά πάλι εξαφανιζόταν πίσω από αυτά.

Αυτό το κολύμπι του μικρού νησιού, προσέδωσε και την ονομασία του. Με τα χρόνια η ονομασία «Λανάδο» μετατράπηκε χάριν συντομίας σε «Νάδο» μέχρι που έχασε και αυτήν και από παραφθορά καλείται σήμερα «Νάτα».

Η βραχονησίδα δεν διαθέτει ούτε καν ένα ερημοκλήσι από εκείνα που συνήθως διαθέτουν οι ακατοίκητες νησίδες. Συνηθίζεται στα ερημονήσια να υπάρχουν διάσπαρτα μικρά εκκλησάκια που μια φορά το χρόνο θα δεχθούν τις επισκέψεις των προσκυνητών που με βάρκες και καΐκια θα τα προσεγγίσουν από τα γειτονικά νησιά.

Η Λανάδο επίσης βρίσκεται και έξω από τα σημερινά δρομολόγια των πλοίων της ακτοπλοΐας. Όμως κάποτε δίπλα από το νησί διερχόταν ένα διεθνές δρομολόγιο με προορισμό την τότε κοσμοπολίτικη Σμύρνη. Οι γραμμές πλοίων του εξωτερικού διέρχονταν κάτω από τον Μαλέα και ταξιδεύοντας για Σμύρνη περνούσαν πλησίον της βραχονησίδας.

Το ρωσικό πλοίο “Τσαρίτσα”

Το 1887 ένα ρωσικό πλοίο, το «Τσαρίτσα» που ήταν φορτωμένο από πολύτιμο χαβιάρι συνετρίβη πάνω του. Στην προσπάθειά τους να σώσουν οι Ρώσοι ναυτικοί το εμπόρευμα το έβγαλαν γρήγορα πάνω στην βραχονησίδα. Πλοίο και εμπόρευμα ήταν ασφαλισμένα κι έτσι η ρωσική εταιρεία αποζημιώθηκε.

Όμως ο αντιπρόσωπος της ασφαλιστικής εταιρείας προσπαθώντας να μειώσει τη ζημιά της καταβολής αποζημίωσης στη ρωσική εταιρεία, αποβιβάστηκε στη βραχονησίδα και μετέφερε το χαβιάρι στη Σύρο. Εκεί το πώλησε σε εμπόρους της Ερμούπολης με έναν όρο όμως.

Να μη βγει με κανέναν τρόπο το χαβιάρι έξω από το νησί, διότι η διακίνηση και η εμπορία του προστατευόταν από συμφωνίες με τη ρωσική κυβέρνηση για να μην πέσει η τιμή του.

Οι Συριανοί έμποροι δέχθηκαν τους όρους τις συμφωνίας και επέβλεπαν την πώλησή του να γίνεται μόνο σε ανθρώπους ντόπιους που προσωπικά εκείνοι γνώριζαν. Το ρωσικό χαβιάρι θα έπρεπε συνεπώς να καταναλωθεί εντός της νήσου. Όμως η ποσότητα ήταν μεγάλη και οι Συριανοί επί δύο ολόκληρα χρόνια κατανάλωναν χαβιάρι σε απίστευτα χαμηλή τιμή.

Η εγκατάσταση Φάρου

Το 1913 τοποθετήθηκε φάρος στη βραχονησίδα Λανάδο, μοναδική απόδειξη ύπαρξης ανθρώπινης δραστηριότητας στο νησί. Διότι ο φάρος που τοποθετήθηκε και πάλι δεν προϋπόθετε την ύπαρξη ανθρώπων.

Διότι η Σουηδική εταιρεία στην οποία ανατέθηκε το έργο τοποθέτησης αυτόματων φάρων, υπό την επίβλεψη του Γιόχανσον, τοποθέτησε στο ερημονήσι έναν από τους πρώτους αυτόματους φάρους στην Ελλάδα. Λειτουργούσαν με ασετιλίνη, άναβαν αυτόματα τη νύχτα και το μόνο που απαιτούσαν ήταν την επίσκεψη του φαρόπλοιου από τον Πειραιά, για ανανέωση της ασετιλίνης τους κάθε 13 μήνες!

Ο αρχικός χάρτης από Ähnliche Karten