Η άγνωστη ξιφομαχία ανάμεσα στον πρίγκιπα Γεώργιο και τον έκπτωτο σαμουράι. Τον εμπόδισε να δολοφονήσει με κατάνα τον μετέπειτα τσάρο Νικόλαο, όταν προσπάθησε να μπει σε απαγορευμένο ναό της Ιαπωνίας

Το κείμενο έστειλε ο αναγνώστης μας, Γεώργιος Ε. Γεωργάς

Οι μαρτυρίες συμπλοκών ανάμεσα σε δυτικούς ξιφομάχους και Ιάπωνες είναι μετρημένες στα δάκτυλα. Σε παλαιότερο άρθρο υπάρχει καταγραμμένη η μονομαχία ανάμεσα στον υπολοχαγό του αυτοκρατορικού Ρώσικου στρατού Αλέξανδρου Σαισίκ και ενός Ιάπωνα αξιωματικού.

Στη μονομαχία νίκησε ο Αλέξανδρος ο οποίος τιμήθηκε από τον Τσάρο για τη γενναιότητα του. Ωστόσο υπάρχει καταγεγραμμένη και άλλη μια συμπλοκή η οποία δεν ήταν μονομαχία, αλλά αυτοάμυνα. Πρωταγωνιστές στη συμπλοκή ήταν ένας Ιάπωνας αστυνομικός ο Tsuda Sanzō, ο οποίος  είχε διδαχτεί τη τέχνη των θρυλικών Σαμουράι και ένας Έλληνας ο πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδος.

Πριν φτάσουμε όμως στη συμπλοκή ας αναλύσουμε το προφίλ και την εκπαίδευση των δύο κυριάρχων αντιπάλων.

Tsuda Sanzō

Ο Tsuda Sanzō ( 津田 三蔵 ) γεννήθηκε το 1855 από μεγάλη οικογένεια Σαμουράι, οι πρόγονοι του ήταν και γιατροί των πριγκίπων της Iga. Αφού εκπαιδεύτηκε ως έφηβος στη πολεμική τέχνη των Σαμουράι κατατάχτηκε στο στρατό το 1872, ενώ το 1877 πήρε μέρος στην επανάσταση των Satsuma ενάντια στην νέα κυβέρνηση του αυτοκράτορα της Ιαπωνίας.

Saigō Takamori

Υπηρέτησε υπό την διοίκηση του Τελευταίου Σαμουράι Saigō Takamori (Takanaga) (西郷 隆盛 (隆永) και εμβάθυνε στο Bushido. Αυτή η περίοδο χαράχτηκε βαθιά στην καρδιά του νεαρού Tsuda που επηρεάστηκε από τις διδαχές του Saigō Takamori, ο οποίος ήταν ένας ζωντανός θρύλος των παλαιών αρχών της Ιαπωνίας. Σύμβολο πίστης και αφοσίωσης. Μετά τη συντριπτική ήττα των Σαμουράι και την νίκη των αυτοκρατορικών, ο Tsuda Sanzō αφού παραδόθηκε, ξανάφτιαξε τη ζωή του και από το 1882 εντάχτηκε στο σώμα των αστυνομικών. Φαινομενικά φαίνονταν σαν νέος Ιάπωνας, όμως μέσα του κρατούσε τους παλαιούς τρόπους και το νόμο του Bushido.

Πρίγκιπας Γεώργιος της Ελλάδος

Ο Βασιλόπαις Γεώργιος γεννήθηκε στη Κέρκυρα στις 24 Ιουνίου 1869 και ήταν πρίγκιπας της Ελλάδος και της Δανίας. Ήταν ο δευτερότοκος γιος του Βασιλιά Γεώργιου Α της Ελλάδος του οίκου των Γλύξμπουργκ και της Μεγάλης Δούκισσας Όλγας Κωνσταντίνοβνα της Ρωσίας. Η ανατροφή του ανατέθηκε σε Αγγλίδα παιδαγωγό και από τον 6ο χρόνο της ηλικίας του σε Έλληνες. Από την μητέρα του μυήθηκε στη παράδοση της Ορθοδοξίας που την τηρούσε πάντα με ευλάβεια. Αργότερα ανατέθηκε στο παιδαγωγό Οθωνα Λύντερς από τη Πρωσία για να τον πειθαρχήσει. Από τα αθλήματα ο Γεώργιος προτιμούσε τα θαλάσσια όπως την κολύμβηση και την κωπηλασία.

Σε ηλικία 13 ετών γράφτηκε στη Σχολή Ευελπίδων που τότε βρίσκονταν στο Πειραιά. Εκεί είχε και τη πρώτη επαφή με την ξιφασκία η οποία διδάσκονταν σχεδόν καθημερινός στου Ευέλπιδες. Τον Μάιο του 1885, σπούδασε στη Βασιλική Ναυτική Σχολή της Κοπεγχάγης. Η σχολή αυτή ήταν διεθνώς αναγνωρισμένη σαν μία από τις καλύτερες Σχολές των ναυτικών επιστημών. Φοίτησε τέσσερα χρόνια και με την επιστροφή του στην Ελλάδα έγινε φανερή η αλλαγή της ιδιοσυγκρασίας του. Το σκληρό και αλύγιστο περιβάλλον της Σχολής με τους αυστηρούς ναυτικούς κανονισμούς τον επηρέασαν τόσο πολύ, ώστε δημιούργησαν έναν άλλον άνθρωπο. Ωστόσο ο Γεώργιος έμεινε για πάντα απείθαρχος, αυθόρμητος, κάπως, ελεύθερο πνεύμα και ανορθόγραφος. Αποφοιτώντας επέστρεψε στην Ελλάδα και κατατάχθηκε ως αξιωματικός στο Βασιλικό Ναυτικό, γενόμενος ταυτόχρονα υπασπιστής του Βασιλιά Γεωργίου Α΄.

Το Ταξίδι

Ο Τσάρος Νικόλαος Β της Ρωσίας.

Ο Γεώργιος της Ελλάδος ήταν ξάδελφος του Νικόλαου Ρομανόφ (μετέπειτα Τσάρος Νικόλαος Β της Ρωσίας, Никола́й II, ο οποίος Αγιοποιήθηκε από τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία με το όνομα “Άγιος Νικόλαος ο το Πάθος Φέρων”. Ο Νικόλαος είχε σταλεί από τον πατέρα του σε ένα ταξίδι σε όλη την Ευρώπη και την Ασία για να έρθει σε επαφή με ηγεμόνες και να προετοιμαστεί για τον θρόνο. Αφού επισκέφτηκε τον οίκο τον Αψβούργων στη Βιέννη, μετά έφτασε στην Ελλάδα όπου ο ξάδελφος του Γεώργιος τον συνόδεψε στο ταξίδι του.

Μετά από ένα μεγάλο ταξίδι Στις 15 Απριλίου 1891, ο στόλος φτάνει στην Ιαπωνία, στο λιμάνι του Nagasaki. Ο Ιάπωνας αυτοκράτορας τίμησε τους δυο πρίγκιπες με μεγάλες πομπές και πολλά δώρα. Στις 15 Απριλίου 1891, ο στόλος φτάνει στην Ιαπωνία, στο λιμάνι του Nagasaki. Η αποστολή έμεινε στο Oriental Hotel. Την ίδια ημέρα, ο διάδοχος με τη συνοδεία του αποφάσισε να επισκεφτεί το Kyoto. Έξω από το ξενοδοχείο συγκεντρώθηκε κόσμος με ανάμικτα συναισθήματα προς τους φιλοξενούμενους, εντείνοντας ένα κλίμα ανησυχίας που είχε προκαλέσει μία πρόσφατη απειλητική επιστολή γραμμένη με αίμα με παραλήπτη τη ρωσική διπλωματική αποστολή. Στις 29 Απριλίου, ο διάδοχος και ο πρίγκιπας Γεώργιος, συνοδευόμενοι από τον πρίγκιπα Arisugawa-no-miya μεταφέρθηκαν με rickshaw από το Kyoto στην πόλη Ōtsu.

Η Συμπλοκή

Η αποστολή του Ρώσου πρίγκιπα αποτελείτο από 40 rickshaw που τους μετέφεραν με τις καρότσες τους στους στενούς δρόμους του Ōtsu. Στη συνοδεία των πριγκίπων υπήρχε αστυνομική δύναμη με σκοπό να τους προστατέψει αν γίνει κάποια απόπειρα εναντίον τους. Τα μέτρα ήταν μεγάλα ιδιαιτέρα μετά το απειλητικό γράμμα. Στη συνοδεία ήταν και ο Tsuda Sanzō.

Η συνοδεία θέλησε να επισκεφθεί ένα ναό, στον οποίο όμως δεν επιτρέπονταν να μπουν άνθρωποι που είχαν άλλη πίστη. Έτσι κάποιοι φανατικοί αντέδρασαν. Ο Tsuda Sanzō ο οποίος ακολουθούσε κρυφά το Bushido ανήκε σε αυτή την ομάδα. Σε απρόβλεπτο χρόνο, ο Tsuda πέταξε πίσω το υπηρεσιακό παλτό του και ξεθηκάρωσε μια katana (όπλο που εκείνη την εποχή θεωρείτο απαγορευμένο από τον αυτοκράτορα), με ένα δυνατό κόψιμο χτύπησε τον Νικόλαο στο κεφάλι τραυματίζοντας τον στο πίσω μέρος της κεφαλής και αμέσως μετά σπάθισε και πάλι για να τον σκοτώσει.

Ο Γεώργιος, που ήταν δίπλα στο Νικόλαο, απόκρουσε το δεύτερο χτύπημα του Tsuda με το ραβδί του μπαίνοντας μπροστά από τον τραυματία και αφόπλισε τον Ιάπωνα. Ο έκπληκτος Tsuda παράτησε τρομαγμένος το θύμα του και άρχισε να τρέχει. Δεν πήγε μακριά αφού δυο Ιάπωνες οδηγοί έτρεξαν πίσω του και τον έπιασαν παραδίδοντας τον στον πρίγκιπα Arisugawa-no-miya.

Τα επακόλουθα

Ο Tsuda Sanzō προφυλακίστηκε και δικάστηκε. Στη δίκη επικαλέστηκε ότι ήθελε να σκοτώσει τον πρίγκιπα διότι νόμιζε πως ήταν Ρώσος κατάσκοπος. Τον Μάιο του 1891 ο Tsuda Sanzō καταδικάστηκε σε ισόβια σε μια φυλακή του Hokkaido, το οποίο το λένε ‘Ιαπωνική Σιβηρία’. Ωστόσο στις 30 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους ο Tsuda Sanzō πέθανε από πνευμονία ή από πείνα, εφόσον δεν του επιτράπηκε να αυτοκτονήσει με τον τρόπο των Σαμουράι.

Μετά το θάνατο του ο ίδιος ο αυτοκράτορας έδωσε διάταγμα που απαγορεύονταν να δώσουν το όνομα Tsuda στα νεογέννητα παιδιά από τη περιοχή που κατάγονταν ο Tsuda Sanzō, ενώ όλη η οικογένεια του ατιμάστηκε και εξορίστηκε. Υπήρχαν σκέψεις να μετονομάσουν ακόμα και τη πόλη του Ōtsu.

Ο Ιάπωνας αυτοκράτορας Meiji θορυβήθηκε πολύ όταν πληροφορήθηκε την επίθεση κατά του τσάρεβιτς, σε σημείο να κάνει ολονύκτιο ταξίδι με τρένο για να συναντήσει το ταχύτερο δυνατό τον υψηλό φιλοξενούμενο του και να του εκφράσει τη βαθιά λύπη του. Ο φόβος του ήταν μήπως βρει η Ρωσία σ’ αυτό το περιστατικό μία αφορμή για πόλεμο.

Οι δύο Ιάπωνες αχθοφόροι παρασημοφορήθηκαν, επειδή κυνήγησαν και ακινητοποίησαν τον δράστη.

Ο πρίγκιπας Γεώργιος απογοητεύτηκε οικτρά από τις επικρίσεις που δέχτηκε σχετικά με το περιστατικό της επίθεσης, κυρίως από τη μεριά των Ρώσων που τον θεωρούσαν και τον κύριο υπεύθυνο, επειδή συμπαρέσυρε τον Νικόλαο σε μέρη επικίνδυνα, ενθαρρύνοντας τον ακόμη και να βεβηλώσει ένα ναό με την είσοδο τους σε αυτόν, πράγμα που έστρεψε τον κόσμο εναντίον τους.

Και το χειρότερο για την εικόνα του, δεν του επετράπη να επιστρέψει μαζί με τον Νικόλαο πίσω στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά ο Τσάρος Αλεξανδρος Γ΄ απέδωσε στον Γεώργιο τον βαθμό του ναυάρχου του ρωσικού στόλου, ενώ το ραβδί που έσωσε τον γιο του από τον επίδοξο δολοφόνο χαράχτηκε με τα αυτοκρατορικά σύμβολα της Ρωσίας. Το ραβδί βρίσκεται στο μουσείο Μπενάκη στην Αθήνα.

Συμπεράσματα

Ο Tsuda Sanzō παρόλο που είχε εκπαιδευτεί στην υποτιθέμενη ανώτερη των δυτικών οπλομαχία και παρόλο που είχε εμβαθύνει στο Bushido απέτυχε. Ίσως οι λόγοι να ήταν πιο σοβαροί και πιο πνευματικοί και εσωτερικοί αν φανταστεί κανείς ότι το Bushido είναι ένας κώδικας που απαγορεύει τις δολοφονίες, αλλά ενθαρρύνει τις έντιμες μονομαχίες. Ίσως να ήταν αυτό που τον εμπόδισε να σκοτώσει το άοπλο θύμα του, αν σκεφτεί κανείς πως η μέθοδος κτυπημάτων στη πολεμική τέχνη αυτή βασίζεται σε μεγάλο μέρος στο ένα αλλά θανατηφόρο χτύπημα.

Από την άλλη πλευρά έχουμε έναν μέτριο ξιφομάχο, τον Γεώργιο ο οποίος έδρασε άμεσα, κυριάρχησε πάνω στο φόβο που προκάλεσε η επίθεση του Ιάπωνα και έδρασε ακαριαία αποκρούοντας το δεύτερο κόψιμο του Tsuda.

Σίγουρα η αντίδραση του ήταν καρπός της εκπαίδευσης του στις στρατιωτικές σχολές που εκπαιδεύτηκε και δεν ήταν η πρώτη φορά που είχε δείξει ψυχραιμία σε καταστάσεις ζωής ή θανάτου. Η τελευταία του ήταν σε μεγάλη ηλικία το 1941 στη Κρήτη, όταν η Βασιλική οικογένεια ταξίδευε νότια για να σωθεί από τους ΝΑΖΙ. Ενώ όλοι οι άλλοι της οικογενείας του έτρεχαν να σωθούν στο δάσος από τις βόμβες και τις ριπές των Στούκας, αυτός κάθονταν στη πίσω θέση του αυτοκίνητου το οποίο δεν είχε σκεπή, έχοντας βάλει στο κεφάλι του ένα Εγγλέζικο κράνος μη δεχόμενος να κρυφτεί.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: [email protected]

Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται. Η ΜτΧ δεν ευθύνεται για τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο υπουργός Στάης που σκότωσε μύωπα βουλευτή σε μονομαχία και αθωώθηκε από το δικαστήριο. Μέσα σε λίγα χρόνια έγιναν στην Ελλάδα εκατοντάδες μονομαχίες με ειδικό κώδικα τιμής