Η άγνωστη ιστορία πίσω από το διάσημο soundtrack του Τζέιμς Μποντ. Βασίστηκε σε ένα ινδικό φολκλόρ τραγούδι. Γιατί ο δημιουργός έμεινε στην αφάνεια αν και πλούτισε. Ακούστε την αυθεντική σύνθεση

Το soundtrack του Τζέιμς Μποντ είναι μία από τις διασημότερες μελωδίες στην κινηματογραφική ιστορία.

Ο Μόντυ Νόρμαν, συνθέτης της χαρακτηριστικής μουσικής που συνοδεύει τον ήρωα του Ίαν Φλέμινγκ από την αρχή της καριέρας του στη μεγάλη οθόνη, είχε αρχικά γράψει τη μουσική σε παραδοσιακούς ινδικούς ρυθμούς.

Στις αρχές του ’60, ο βρετανός συνθέτης ανέλαβε να μελοποιήσει ένα μιούζικαλ, βασισμένο στο μυθιστόρημα “A House for Mr. Biswas”. Το έργο διαδραματιζόταν σε ινδικό σκηνικό και οι πρωταγωνιστές ήταν Ινδοί. Έτσι και η μουσική έπρεπε να ταυτίζεται με τα δεδομένα.

Ένα από τα τραγούδια που μελοποίησε ήταν το “Good Sign Bad Sign”. Βέβαια, την εκτέλεσή του πρόφτασαν να την ακούσουν μόνο ο ίδιος και οι συντελεστές της παράστασης. Το μιούζικαλ τελικά ακυρώθηκε και τα τραγούδια δεν ηχογραφήθηκαν ποτέ επίσημα.

Ωστόσο, ο Νόρμαν κράτησε τη μελωδία που είχε συνθέσει, στο αρχείο του.

Μόλις ένα χρόνο αργότερα, κάποιοι φιλόδοξοι παραγωγοί χτύπησαν και πάλι την πόρτα του συνθέτη. Αυτή τη φορά δεν επρόκειτο για κάποιο μιούζικαλ, αλλά για μία μεγάλη κινηματογραφική παραγωγή. Ο «πράκτορας 007», ο δημοφιλής χαρακτήρας των βιβλίων του Ίαν Φλέμινγκ, θα μεταφερόταν για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη και ο Μόντυ Νόρμαν κλήθηκε να γράψει μία μελωδία που θα επισφράγιζε τη δυναμική του είσοδο στον κόσμο του Χόλυγουντ.

Ήταν η μεγαλύτερη δουλειά που είχε κλείσει ο Νόρμαν έως τότε. Οι παραγωγοί μάλιστα τον προσκάλεσαν στη Τζαμάικα όπου γυριζόταν η ταινία προκειμένου να αντλήσει έμπνευση.

Ωστόσο, το ταξίδι δεν τον βοήθησε ιδιαίτερα. Τίποτα από ό,τι έγραφε δεν τον ικανοποιούσε.

Ώσπου μια μέρα έπεσε πάνω στην ξεχασμένη παρτιτούρα του “Good Sign Bad Sign”. Όπως παραδέχθηκε σε συνέντευξή του χρόνια αργότερα, το συγκεκριμένο κομμάτι ήταν από τα αγαπημένα του και το γεγονός ότι ποτέ δεν το άκουσε ηχογραφημένο τον είχε λυπήσει.

Ξεκίνησε να το σιγοτραγουδά και να το παίζει στο πιάνο. Ακόμα και υπό τον ήχο του κλασικού πιάνου, το ινδικό στοιχείο της μελωδίας ήταν πολύ έντονο. Τότε σκέφτηκε να «επιμηκύνει» τις νότες και να επιταχύνει το ρυθμό. Το αποτέλεσμα τον άφησε έκπληκτο.

Όταν έπαιξε το κομμάτι στους παραγωγούς, εκείνοι συμφώνησαν ότι ήταν αυτό που έψαχναν. Ήθελαν όμως να κάνουν μερικές τροποποιήσεις. Για το λόγο αυτό, προσέλαβαν και δεύτερο συνθέτη, έναν νεαρό ονόματι Τζον Μπάρυ.

Ο Μπάρυ ακολούθησε πιστά τις υποδείξεις και προσάρμοσε το κομμάτι στις απαιτήσεις τους, προσθέτοντας στοιχεία τζαζ στη μελωδία.

Όταν τους παρέδωσε το τελικό προϊόν, η παρτιτούρα έφερε την υπογραφή του.

Παρόμοια, οι παραγωγοί διατήρησαν το δικό του όνομα στους τίτλους της ταινίας και στην επίσημη αφίσα. Αυτό φυσικά απογοήτευσε τον Νόρμαν, ο οποίος όμως δεν αντέδρασε καθώς τα δικαιώματα παρέμεναν στον ίδιο.

Ήταν ένα «καθεστώς» αρκετά παράξενο. Ο Τζον Μπάρυ είχε πληρωθεί μόλις 250 δολάρια για τη δουλειά του, όμως το όνομά του μπήκε στους τίτλους και διαχρονικά κατέληξε να συνδέεται άρρηκτα με τη διάσημη μελωδία. Εκτός αυτού, υπήρξε ο βασικός συνθέτης σε πολλές από τις ταινίες του Τζέιμς Μποντ που ακολούθησαν. Αντίθετα, ο Μόντυ Νόρμαν που συνέθεσε την αρχική παρτιτούρα, διατήρησε τα πνευματικά δικαιώματα, αλλά έμεινε στην αφάνεια.

Υπολογίζεται ότι από το 1976 μέχρι και το 1999, ο Νόρμαν είδε την περιουσία του να αυξάνεται κατά μισό εκατομμύριο δολάρια, μόνο από τα δικαιώματα του χαρακτηριστικού soundtrack.

Το 2005 αποφάσισε να ηχογραφήσει το “Good Sign Bad Sign” και να το κυκλοφορήσει κανονικά σε μία συλλογή με άλλα τραγούδια του.

Ακούστε το ινδικό τραγούδι πάνω στο οποίο βασίστηκε η μουσική του πράκτορα 007:

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Ο Τζέιμς Μποντ σκότωσε τον άνδρα μου». Τι υποστήριζε η χήρα του συγγραφέα Ίαν Φλέμινγκ λίγους μήνες μετά τον θάνατό του. Γιατί η σύζυγος του Φλέμινγκ δεν συμπάθησε ποτέ τον κατάσκοπο που δημιούργησε ο άνδρας της