Η αγάπη του Λόρδου Βύρωνα για τα σκυλιά. Το σκυλί που έμεινε κοντά του, μέχρι τον θάνατό του στο Μεσολόγγι

Ο Λόρδος Βύρωνας είναι ένας από τους πιο διάσημους φιλόζωους της ιστορίας. Από μικρή ηλικία είχε κατοικίδια ζώα, κυρίως σκυλιά. Απ’ αυτά, τρία σκυλιά έχουν συνδεθεί με τον μεγάλο Άγγλο ποιητή. Πρόκειται για τον Μποτσουέιν (Boatswain), και δύο σκυλιά με το όνομα Λιόν (Lyon).

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Λιόν ο Πρεσβύτερος

Όταν το 1798 ο Βύρωνας ήταν 10 χρονών, υιοθέτησε ένα καφετί κουτάβι λυκόσκυλο. Του έδωσε το όνομα «Λιόν», μάλλον από την ομώνυμη γαλλική πόλη.

Αν και ο Βύρωνας το αγαπούσε και το φρόντιζε, το σκυλί είχε μία άγρια πλευρά στον χαρακτήρα του. Πολλές φορές απέφευγε να πάει κοντά του, ακόμη και όταν κρατούσε ένα κόκαλο για να του το δώσει. Κάποιες φορές του έδειχνε επιθετική συμπεριφορά. Μάλιστα, το 1808, όταν ο Βύρωνας ήταν 20 χρονών, ο Λιόν παραλίγο να τον κατασπαράξει!

Παρά ταύτα, εκείνη τη χρονιά , ο Βύρωνας πλήρωσε πολλά χρήματα σ’ ένα από τους πιο διάσημους Άγγλους ζωγράφους της εποχής του, τον Κλίφτον Τόμσον, για να ζωγραφίσει τον Λιόν.

Είναι πιθανόν ότι ο Λιόν να αντιδρούσε με αυτό τον τρόπο από ζήλεια. Την ίδια εποχή, ο Βύρωνας είχε και ένα άλλο σκυλί, τον Μποτσουέιν, που όλες οι φιλολογικές πηγές συμφωνούν ότι υπήρξε το πλέον αγαπημένο του σκυλί.

Ο Μποτσουέιν

Το 1802 ο 15χρόνος Βύρωνας βρήκε ένα ασπρόμαυρο κουτάβι της μεγαλόσωμης ράτσας «Νιουφάουντλαντ». Αν και είχε ήδη τον Λιόν, το υιοθέτησε, δίνοντάς του το όνομα  «Μποτσουέιν», που στα αγγλικά σημαίνει ναύκληρος.

Οι δύο τους ήταν αχώριστοι. Φίλοι του ποιητή ισχυρίζονται ότι ήταν το πιο αγαπημένο του πλάσμα . Όπως είχε κάνει για τον Λιόν, ο Βύρωνας παρήγγειλε στον Τόμσον να κάνει ένα πίνακα με τον Μποτσουέιν. Η διαφορά είναι ότι ο πίνακας του Μποτσουέιν τοποθετήθηκε σε κεντρική θέση στην πατρογονική έπαυλη του Λόρδου Βύρωνα, το Νιoύστεντ Άμπεϊ.

Το 1808 ο Μποτσουέιν πέθανε από λύσσα. Περίλυπος ο Βύρωνας τον έθαψε στον κήπο της έπαυλής του. Πάνω από εκείνο το σημείο, ανέγειρε ένα επιβλητικό μνημείο, εφάμιλλο ενός Βρετανού αριστοκράτη.

Σε αυτό τοποθέτησε μία μαρμάρινη πλάκα, όπου είχε φροντίσει να χαραχθεί ένα ποίημα που έγραψε για να τιμήσει τον τετράποδο φίλο του. Το ποίημα αυτό του Βύρωνα είναι γνωστό ως «Επιτάφιος σ’ ένα σκύλο». Είναι χαρακτηριστικό ότι για πάνω από ένα αιώνα, ο Μποτσουέιν είχε πιο επιβλητικό ταφικό μνημείο ακόμη και του αφέντη του!

Λιόν ο Νεότερος

Ο Λιόν, ο δεύτερος σκύλος του Βύρωνα με αυτό το όνομα, του είχε δοθεί ως δώρο από φίλους του όταν ζούσε στη Γένοβα. Το σκυλί ράτσας “Νιουφάουντλαντ” έχει και ελληνικό ενδιαφέρον καθώς συνόδευσε τον Βύρωνα στην Ελλάδα και ήταν μαζί του στο Μεσολόγγι όταν πέθανε.

Τον Δεκέμβριο του 1823 ο Λόρδος Βύρωνας έφθασε στην Ελλάδα με τον Λιόν. Μέχρι και τον θάνατο του Βύρωνα στο Μεσολόγγι, τον Απρίλιο του 1824, το σκυλί ήταν συνέχεια στο πλευρό του.

Ο Ουίλιαμ Πάρρι, ήταν φίλος του Βύρωνα στο Μεσολόγγι. Μετά το θάνατο του Βύρωνα, δημοσίευσε σκίτσα που τον δείχνουν να παίζει με τον Λιόν στο Μεσολόγγι ενώ πίσω διακρίνονται Σουλιώτες της προσωπικής φρουράς του. Όταν πέθανε ο Βύρωνας, ο σκύλος συνόδευσε το φέρετρο του αφεντικού του στην Αγγλία και υιοθετήθηκε από την αδελφή του ποιητή.

Με τον Βύρωνα στο Μεσολόγγι

Ακόμη πιο σημαντική είναι η περιγραφή που μας έχει αφήσει ο Πάρρι για την τρυφερή σχέση του ποιητή με τον σκύλο του στο Μεσολόγγι:

«Ο Λόρδος Βύρωνας συνήθιζε να περπατάει πολύ, ιδιαίτερα σε βροχερό καιρό. Σε τέτοιες περιπτώσεις τον συνόδευε σχεδόν πάντα ο αγαπημένος του σκύλος, Λιόν, που ήταν ίσως ο πιο αγαπημένος και τρυφερός φίλος του. Ήταν, πράγματι, πολύ σπάνια χώρια. Όταν έκανε ιππασία ή περπατούσε, ήταν καθήμενος ή όρθιος, ο Λιόν ήταν ο μόνιμος συνοδός του.

Δύσκολα μπορεί να ειπωθεί ότι τον άφηνε μόνο του ακόμα και στον ύπνο του.

Κάθε απόγευμα πήγαινε για να δει ότι ο κύριός του ήταν ασφαλής, προτού ξαπλώσει, και μετά έπαιρνε τη θέση του κοντά στην πόρτα του, ένας φρουρός σίγουρα τόσο πιστός, αν και όχι τόσο αποτελεσματικός, όσο το σώμα Σουλιωτών του Λόρδου Βύρωνα. Αυτό το πολύτιμο και στοργικό ζώο μεταφέρθηκε στην Αγγλία μετά τον θάνατο του Λόρδου Βύρωνα και τώρα, πιστεύω, βρίσκεται στην κατοχή της κυρίας Λέι, αδερφής του Λόρδου.

Με το Λιόν, ο Λόρδος Βύρωνας είχε συνηθίσει, όχι μόνο να συναναστρέφεται, αλλά να επικοινωνεί σε μεγάλο βαθμό και πολύ συχνά μαζί του. Η πιο συνηθισμένη του φράση (στον σκύλο) ήταν: «Λιόν, δεν είσαι απατεώνας, Λιόν». ή «Λιόν», θα έλεγε ο λόρδος, «είσαι έντιμο άτομο, Λιόν». Τα μάτια του σκύλου άστραπταν και η ουρά του σάρωνε το πάτωμα, καθώς καθόταν στα πίσω πόδια του στο έδαφος. «Είσαι πιο πιστός από τους ανθρώπους, Λιόν. Σε εμπιστεύομαι περισσότερο». (Τότε) Ο Λιόν πηδούσε ψηλά, γάβγιζε και κινούνταν γύρω από τον κύριό του, σαν να του έλεγε: «Μπορείς να με εμπιστευτείς, θα παρακολουθώ συνέχεια κάθε πλευρά σου!». «Λιόν, σε αγαπώ, είσαι ο πιστός μου σκύλος!» και ο Λιόν πηδούσε και έγλυφε το χέρι του κυρίου του….»

Στοιχεία αντλήθηκαν από:  William Parry, The last days of Lord Byron, Λονδίνο 1825