“Hor”. Οι ιερόδουλες με τις κόκκινες ενδυμασίες που έμεναν ανύπαντρες, αλλά έκαναν τα παιδιά των βασιλέων και των αξιωματούχων

Ήταν Ιέρειες και έφεραν τον τίτλο “Hor” ή “αγαπημένες”. Οι περισσότερες ήταν γυναίκες με κατακόκκινες ενδυμασίες, που λάτρευαν και τιμούσαν τη θεά του πολέμου, της γονιμότητας και του έρωτα, Innana.

Το κόκκινο χρώμα για τις ιέρειες ήταν σύμβολο δύναμης και το αίμα τους ήταν σωτήριο και απαραίτητο για το τελετουργικό τους.

Το αίμα έχει συνδεθεί με τις ιεροτελεστίες πολλών θρησκειών και  θεωρείται σύμβολο ζωής ή αναγέννησης του ανθρώπου.

Όπως αναφέρεται στο βιβλίο ‘The Scarlet Letter’ οι ιέρειες μέσα από την έμμηνο ρύση τους έδιναν μακροζωία και καλύτερη ποιότητα ζωής στους πολεμιστές.

Ο γάμος της Inanna και του Dumuzi, αναπαράσταση Σουμέριου γλύπτη.

Οι “αγαπημένες” -όπως αλλιώς ονομάζονταν- έμεναν ανύπαντρες, αλλά όχι άτεκνες. Επέλεγαν να κάνουν παιδιά με βασιλείς και αξιωματούχους, αφού η επιρροή που ασκούσαν επάνω τους ήταν μεγάλη.

Η στάση τους αυτή απέναντι στο γάμο σε συνδυασμό με την επιλογή του κόκκινου χρώματος που θεωρούνταν το χρώμα της σεξουαλικής ακολασίας και αμαρτίας τις στιγμάτισε ισοβίως με τον χαρακτηρισμό “Ηor”, δηλαδή ιερόδουλες.

Κάθε χρόνο κατά την εαρινή ισημερία γινόταν η αναπαράσταση του γάμου μεταξύ του βασιλιά Dumuzi και της θεάς Innana.

Ο Dumuzi ιστορικά προσδιορίζεται ως ο σύζυγος ή εραστής της θεάς του έρωτα και του πολέμου. Ήταν βασιλιάς ο οποίος θεοποιήθηκε μετά τον θάνατό του.

Η Θεά Innana δεν υπήρξε ποτέ ντροπαλή στην επιλογή των εραστών της. Όταν ο υποψήφιος πληρούσε τις προδιαγραφές της, τον επέλεγε και τον προωθούσε σε υψηλά αξιώματα. Το παράδειγμά της ακολουθούσαν και οι ιέρειες της.

Μετά τον θάνατο του Dumuzi μόνο ένας άντρας τόλμησε να αρνηθεί την αγάπη της Innana, o Gilgamesh και εκείνη ζήτησε από τον πατέρα της να τον εκδικηθεί. Δεν δίστασε μάλιστα να τον απειλήσει πως αν δεν το έκανε θα άνοιγε τις πύλες της κόλασης και οι νεκροί θα έτρωγαν με τους ζωντανούς.

Από τη Σουμερία ως το Βασίλειο της Καμπότζης, είχε θεσπιστεί ένα τελετουργικό που απαιτούσε την παρουσία της θεάς, όπου σε πολλές χώρες είχε τη μορφή φιδιού και σε άλλες ήταν κατά το ήμισυ ψάρι.

Συγκεκριμένα, στην πόλη Ουρούκ είχε καθιερωθεί η ιεροτελεστία του «Ιερού Γάμου», που τελούνταν τη μέρα της Πρωτοχρονιάς μεταξύ του βασιλιά και της αρχιέρειας, η οποία αντιπροσώπευε τη θεά Innana που συμβόλιζε τη γονιμότητα της γης. Τότε ο βασιλιάς-ιερέας παντρευόταν στην ουσία μια θεότητα. Υπήρχε η αντίληψη πως με αυτό τον τρόπο εξασφαλιζόταν γονιμότητα και αφθονία για όλους τους ανθρώπους.

Μια εκδοχή του οκτάκτινου αστεριού στη Μεσοποταμία,σύμβολο της θεάς Ιστάρ (Ιnnana)

Τι γινόταν όμως μέσα στην κοινωνία των “Hor”;

Γιατί το αίμα τους ήταν τόσο σεβαστό και ποιοι χρησιμοποιούσαν το αίμα της εμμήνου ρύσεως των γυναικών ως δυναμωτικό;

Με την ανάπτυξη του σουμεριακού πολιτισμού, οι θεότητες των Σουμερίων αποτέλεσαν ένα πάνθεον συγκεκριμένων θεοτήτων , γνωστοί ως Αnnunaki. (Anu = Ουρανός, Na = Και, Ki = Γη). Σε αυτό το πάνθεον ανήκε και η Innana.

Οι Αnnunaki ήταν ειδικευμένοι επιστήμονες που υπέβαλαν τους στρατιώτες σε ορμονική θεραπεία κατά τη διάρκεια της μάχης προκειμένου να έχουν ενέργεια και μακροζωία. Τις απαραίτητες ουσίες που έπρεπε να καταναλώνουν σε καθημερινή βάση τις έβρισκαν μέσα από το αίμα. Έπιναν το αίμα των νεκρών συντρόφων τους αλλά το μυστικό τους δυναμωτικό ήταν το αίμα της εμμήνου ρύσεως των ιερειών! Θεωρούσαν ότι ήταν ένα μαγικό φίλτρο επιμήκυνσης της ζωής.

Το αίμα που χρησιμοποιούσαν ήταν μόνο από ιέρειες Annunaki και άμεσων απογόνων τους μέχρι τη δυναστεία των Μεροβιγγείων κατά τη διάρκεια των Σκοτεινών Αιώνων.

Ο σταυρός των Nαϊτών.

Αυτό που παρέμεινε ανεξίτηλο με το πέρασμα των αιώνων ήταν τα σύμβολα που αντιπροσώπευαν την κάθε φυλή. ‘Η Πηγή της Νεότητας” συμβόλιζε τη μήτρα των ιερειών όπως και το “Το Δισκοπότηρο”. Το κόκκινο από το αίμα και λευκό από το σπέρμα των Αnnunaki ήταν σύμβολο μακροζωίας που ήταν αποτυπωμένα στον σταυρό των Ναϊτών.

Αρχική φωτογραφία: Υγεία, η θεότητα με σύμβολο το φίδι (έργο του Gustav Klimt, 1900)

Πηγές: Nicholas deVere, Prince Nicholas de Vere von Drakenberg: