His Master’s Voice. Πώς το διάσημο λογότυπο βγήκε από ένα σκυλί που άκουγε τη φωνή του αφεντικού του

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Το 1887 όταν πέθανε στην Αγγλία ο Μαρκ Χένρι Μπάραντ (Barraud), άφησε κληρονομιά στον αδελφό του Φράνσις ένα φωνογράφο και το τρίχρονο σκύλο του, ράτσας τεριέ, ονόματι Νίπερ. Ο Μαρκ Μπάραντ λίγο πριν το θάνατό του είχε αγοράσει έναν από τα πρώτους φωνογράφους που πουλήθηκαν στην Αγγλία. Η τεχνολογία ήταν τόσο καινούργια που στις συσκευές αντί για δίσκους έμπαιναν κύλινδροι με τις ηχογραφήσεις.

Ο σκύλος του αδελφού

Ο Νίπερ, έζησε οκτώ χρόνια με τον Φράνσις Μπάραντ και πέθανε το 1895. Ο Μπάραντ που ήταν ζωγράφος αποφάσισε να φιλοτεχνήσει ένα πίνακα που θα συνέδεε τον αδελφό του, το φωνογράφο, και το σκύλο του.

Πηγή έμπνευσής του ήταν κάτι που έκανε ο σκύλος Νίπερ και τον είχε εντυπωσιάσει. Λίγο πριν πεθάνει, ο Μαρκ Μπάραντ είχε ηχογραφήσει σ’ ένα κύλινδρο τη φωνή του, να δίνει παραγγέλματα στον σκύλο του.

«Η Φωνή του Κυρίου του»

Όταν ο Φράνσις έβαζε τον κύλινδρο στο φωνογράφο για να ακούσει τη φωνή του Μαρκ, ο σκύλος έτρεχε κοντά στο χωνί της συσκευής. Το κοίταζε περίεργα και άκουγε σαστισμένος τη φωνή του νεκρού αφεντικού του να τον καλεί. Ο σκύλος δεν ήξερε πως να αντιδράσει στα παραγγέλματα!

Το 1898 ο Φράνσις Μπάραντ ζωγράφισε τον σκύλο σε αυτή τη στάση δίπλα στο φωνογράφο. Έδωσε στον πίνακά του τον τίτλο, «Η Φωνή του Κυρίου του» («His Master’s Voice»).

Σκέφθηκε να πουλήσει τον πίνακα σε κάποια εταιρεία που εμπορευόταν φωνογράφους για να τον χρησιμοποιήσει ως λογότυπο.

Ξεκίνησε από την εταιρεία “Έντισον-Μπελ” που ήταν η παλαιότερη και μεγαλύτερη στο χώρο εκείνη την εποχή. Μάλιστα, ο φωνογράφος του αδελφού του -που απεικονιζόταν στον πίνακα- ήταν της εταιρείας. Όμως, η πρόταση του Φράνσις Μπάραντ απορρίφθηκε από τους ιθύνοντες της “Έντισον-Μπελ” στο υποκατάστημα του Λονδίνου.

Του είπαν απλά, ότι «οι σκύλοι δεν ακούνε φωνογράφους»!

«Γραμμόφωνο»

Τον Δεκέμβριο του 1899, ο Μπάραντ επισκέφθηκε τα γραφεία της εταιρείας «Γραμμόφωνο» («Gramophone»). Ήταν τότε μικρότερη σε σχέση με την εταιρεία “Έντισον-Μπελ”, αλλά πολύ δυναμική και είχε αρχίσει να διαθέτει στη διεθνή αγορά φωνογράφους τύπου «Μπερλίνερ» (Berliner). Ήταν οι πιο προηγμένοι και έπαιζαν δίσκους αντί για κυλίνδρους.

Ο ιδιοκτήτης της εταιρείας, Ουίλιαμ Μπάρι Όουεν, εντυπωσιάστηκε από τον πίνακα. Κατάλαβε ότι ως εμπορικό σήμα ένας σκύλος που ακούει στο φωνογράφο καθαρά τη φωνή του αφέντη του, περνάει το μήνυμα του ποιοτικού ήχου στους καταναλωτές.

Ζήτησε από τον Μπάραντ να ζωγραφίσει πάλι τον πίνακα, αλλά να βάλει τον Νίπερ να ακούει ένα γραμμόφωνο «Μπερλίνερ» της εταιρείας του αντί για “Έντισον-Μπελ”.

Ο Όουεν αγόρασε το νέο πίνακα για 100 λίρες. Ήταν ένα αξιόλογο ποσό για εκείνη την εποχή, με σημερινή αξία περίπου 16.000 λίρες.

Λογότυπο: «His Master’s Voice»

Το 1901 στους φωνογράφους και τους δίσκους της εταιρείας «Γραμμόφωνο» τοποθετήθηκε ως λογότυπο ο πίνακας «His Master’s Voice». Ήταν τόσο πετυχημένο που λίγα χρόνια αργότερα η εταιρεία άλλαξε το όνομά της σε «His Master’s Voice».

Οι φωνογράφοι της κυριάρχησαν στην αγορά στις αρχές του 20^ου αιώνα και  τελικά επικράτησε παγκοσμίως, η ονομασία «γραμμόφωνο», δηλαδή το παλιό όνομα της εταιρείας. Έτσι περιέγραφαν όλες τις συσκευές ανεξαρτήτως μάρκας.

Σήμερα το σήμα «His Master’s Voice» ταυτίζεται με την ιστορία της μουσικής βιομηχανίας αφού εμφανίζεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια δίσκους τα τελευταία 120 χρόνια! Δεν είναι τυχαίο ότι το μουσικό βραβείο της “ΕΜΙ Records” σε καλλιτέχνες που πωλούν πάνω από ένα εκατομμύριο δίσκους είναι μία μπρούτζινη σύνθεση με τον Νίπερ μπροστά στο γραμμόφωνο.

Όμως, ακόμη σημαντικότερο είναι το γεγονός ότι το «His Master’s Voice» είναι ένας από τα πιο πετυχημένα λογότυπα στην ιστορία.