“H ζωή είναι ωραία”. Ένας τίτλος εμπνευσμένος από μια φράση του Τρότσκι όταν περίμενε να τον δολοφονήσει ο Στάλιν. Το σενάριο βασίστηκε στην περιπέτεια του πατέρα Μπενίνι

Η ταινία «Η ζωή είναι ωραία» είναι μια τραγική κωμωδία του ιταλικού κινηματογράφου, που κυκλοφόρησε το 1997 και κέρδισε τρία Όσκαρ.

Ο τίτλος της ταινίας είναι εμπνευσμένος από τη φράση που έγραψε ο Λέων Τρότσκι, όταν είδε τη γυναίκα του στον κήπο, την περίοδο  που ήταν εξόριστος στο Μεξικό και ήξερε ότι θα δολοφονηθεί από ανθρώπους του Στάλιν.

Σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής είναι ο Ρομπέρτο Μπενίνι, ο οποίος υποδύθηκε τον ρόλο του Γκουίντο, ενός Ιταλού εβραϊκής καταγωγής που παντρεύτηκε μια Ιταλίδα δασκάλα, την οποία υποδύθηκε η πραγματική γυναίκα του Μπενίνι.

Σύμφωνα με το σενάριο, το ζευγάρι απέκτησε έναν γιο, τον Τζιοζέ, το ρόλο του οποίου ερμήνευσε ο πεντάχρονος Τζιόρτζιο Κανταρίνι, που επιλέχθηκε ανάμεσα σε 2.000 παιδιά που πέρασαν από οντισιόν.

Η υπόθεση διαδραματίζεται  στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όποτε ο Γκουίντο με τον γιο του οδηγήθηκαν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Ο Γκουίντο έπεισε τον γιο του ότι το στρατόπεδο είναι παιχνίδι και του είπε ότι θα κέρδιζε ένα τανκ αν μάζευε 1.000 πόντους.

Ο Μπενίνι εμπνεύστηκε το σενάριο από τον πατέρα του, που κλείστηκε δύο χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης, και τον Ιταλό Ρομέο Σαλμόνι.

Ο Σαλμόνι ήταν Εβραίος και σε ηλικία 24 ετών φυλακίστηκε από τη φασιστική αστυνομία.

Αργότερα, οδηγήθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς, όπου παρέμεινε μέχρι την απελευθέρωση του από τους συμμάχους.

Τις τραυματικές του εμπειρίες κατέγραψε στο βιβλίο του με τίτλο «Στο τέλος, νίκησα τον Χίτλερ», όπου χρησιμοποίησε χιούμορ και ειρωνεία για να περιγράψει τις δύσκολες καταστάσεις που βίωσε.

Όπως είχε αναφέρει: «Στο Άουσβιτς δεν ήμουν πλέον ο Σαλμόνι αλλά ο εβραϊκός αριθμός A15810». Εργάστηκε ατελείωτες ώρες σε καταναγκαστικά έργα και περιέγραφε τη ζωή του ως «κόλαση».

Η πείνα, το κρύο και η εξάντληση ήταν αφόρητα. Οι κρατούμενοι στέκονταν επί ώρες στο χιόνι χωρίς παπούτσια.

Ο Σαλμόνι κατάφερε να επιβιώσει και όπως έγραφε, αυτή ήταν η νίκη του ενάντια στον ναζισμό. «Είμαι ακόμα ζωντανός και υγιής. Έχω μια υπέροχη οικογένεια και 12 εγγόνια. Μπορώ να πω ότι το σχέδιο του Χίτλερ για μένα καταστράφηκε», δήλωσε αρκετά χρόνια αργότερα.

Η ταινία απέφερε κέρδη 229,1 εκατομμυρίων δολαρίων και κέρδισε συνολικά τρία Όσκαρ, ανάμεσα στα οποία Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου για τον Μπενίνι.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Θα ήθελα να ευχαριστήσω τους γονείς μου για το μεγαλύτερο δώρο: τη φτώχεια». Το «ντελίριο» του Ρομπέρτο Μπενίνι όταν παρέλαβε το Όσκαρ. Ήθελε να γίνει Δίας για να κάνει έρωτα με όλους! 

Ήταν η δεύτερη βράβευση στην ιστορία του θεσμού, όπου ένας ηθοποιός κέρδισε το βραβείο σκηνοθετώντας τον εαυτό του. Όπως είχε πει ο Μπενίνι, προσπάθησε να ενσαρκώσει έναν αληθινό και ευγενικό Εβραίο.

Ο αριθμός που είχε στο στρατόπεδο ήταν ο ίδιος με αυτόν της στολής του Τσάρλι Τσάπλιν στον Μεγάλο Δικτάτορα. Ο Μπενίνι ήταν μεγάλος θαυμαστής του Τσάπλιν και όταν τον ρώτησαν σε συνέντευξη αν νιώθει λίγο «εβραίος» είχε δώσει την απάντηση που είχε δώσει ο Τσάπλιν σε ανάλογη ερώτηση: «Φοβάμαι πως δεν έχω αυτή την τιμή».

Τα παιδικά χρόνια του Μπενίνι

Γεννήθηκε το 1952 στην Τοσκάνη σε φτωχή οικογένεια αγροτών. Ο πατέρας του δούλευε πολλές ώρες και έλειπε συχνά από το σπίτι.

Μεγάλωσε με τρεις αδερφές και τη μητέρα του.

Όπως έλεγε, ήταν τόσο άσχημος που η μητέρα του νόμιζε ότι του είχαν κάνει μάγια.

Κάποτε, κάλεσε έναν ιερέα στο σπίτι, ο οποίος  πρότεινε στον Μπενίνι να πάει σε εκκλησιαστικό σχολείο στην Φλωρεντία.

Ο Μπενίνι παράτησε το σχολείο όταν μεγάλη πλημμύρα έπληξε την Φλωρεντία και επέστρεψε στην οικογένεια του, η οποία είχε μετακομίσει σε χωριό κοντά στην πόλη.

Έμενε σε δωμάτιο δίπλα σε στάβλο με άλογα και πήγαινε έξω από τσίρκο της περιοχής για να παρακολουθεί τους μάγους, τους κλόουν και τους ακροβάτες.

Δεν είχε χρήματα να πληρώσει εισιτήριο αλλά ο θιασάρχης του επέτρεπε να παρακολουθεί δωρεάν τις παραστάσεις.

Λίγες ημέρες αργότερα, τον προσέλαβαν ως βοηθό μάγου, αλλά εγκατέλειψε τη δουλειά, επειδή κάηκε το χέρι του κατά τη διάρκεια ταχυδακτυλουργικού κόλπου.

Τη δεκαετία του ’70 βρήκε ρολάκια στο λεγόμενο υπόγειο θέατρο, όπου έπαιζε έργα του Σαίξπηρ.

Τότε, συναντήθηκε με τον Ιταλό σκηνοθέτη Μπερνάρντο Μπερτολούτσι και το 1978  έπαιξε στην πρώτη του ταινία.

Συνεργάστηκε με τον Φεντερίκο Φελίνι και έπαιξε σε πολλές ταινίες του ιταλικού κινηματογράφου αλλά καταξιώθηκε με την ταινία «Η ζωή είναι ωραία».

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Δαβάστε στη “ΜτΧ”: Ποιος ήταν ο μαφιόζος στον οποίο βασίστηκε ο ρόλος του Τζακ Νίκολσον στην ταινία ο «Πληροφοριοδότης». Στη διάρκεια του έργου η λέξη «fuck» και τα παράγωγά της ακούστηκαν 237 φορές