H “τσουλήθρα του διαβόλου”. Μοιάζει με κανάλι που μεταφέρει νερό, αλλά οι επιστήμονες λένε ότι δεν είναι ανθρώπινο έργο

Είναι ένα από τα πιο περίεργα αξιοθέατα στον κόσμο. Μια πέτρινη λωρίδα διατρέχει έναν λόφο στη Γιούτα και είναι γνωστή ως η “τσουλήθρα του διαβόλου”.

Πρόκειται για ένα σπάνιο φυσικό τοπίο, το οποίο διαμορφώθηκε πριν από εκατομμύρια χρόνια. Βρίσκεται στη βόρεια πλευρά της Γιούτας κοντά στα σύνορα με την πολιτεία του Ουαιόμινγκ.

Με το πέρασμα του χρόνου η βροχή και η διάβρωση του εδάφους διαμόρφωσαν τα ιζηματογενή πετρώματα κατά μήκος του βουνού. Το πέτρινο μονοπάτι φτάνει σε ύψος σχεδόν όσο η κορυφή του υψώματος. Ανάμεσα στα δύο παράλληλα πετρώματα υπάρχει ένα κενό που το κάνει να μοιάζει με κανάλι που δημιουργήθηκε για να περνάει το νερό.

Τον 19ο αιώνα το αποκαλούσαν πέτρινο αυλάκι, ενώ η πρώτη φορά που καταγράφηκε ήταν το 1875. Βέβαια δεσπόζει στην περιοχή εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Σύμφωνα με τους γεωλόγους, είναι το απομεινάρι ιζημάτων από την εποχή που η περιοχή καλυπτόταν από θάλασσα, περίπου πριν από 180 εκατ. χρόνια. Όταν το νερό υποχώρησε και άρχισε να διαμορφώνεται το βουνό, σχηματίστηκαν παράλληλα στην επιφάνεια τα ασβεστολιθικά πετρώματα, τα οποία με τη διάβρωση του εδάφους πήραν τη μορφή της γνωστής σήμερα “τσουλήθρας του διαβόλου”.

To όνομά της οφείλεται σε έναν εργάτη που δούλευε στον σιδηρόδρομο και ονομαζόταν Τζέιμς Τζον Γουόκερ, η  οικογένεια του οποίου ήταν από τις πρώτες που κατοίκησαν την περιοχή. Λέγεται ότι το 1868, ενώ εργαζόταν στον συρμό του τρένου, ένας από τους εργάτες του ζήτησε να ονομάσει το συγκεκριμένο γεωλογικό φαινόμενο και τους απάντησε η “τσουλήθρα του διαβόλου”.

Αρχές του 1900, σε κοντινή απόσταση, δημιουργήθηκε ένας οικισμός, που αποτελείτο κυρίως από εργάτες οι οποίοι έκαναν εξόρυξη ασβεστόλιθου και παραγωγή σκυροδέματος. Η τσιμεντοβιομηχανία που είχε αναλάβει την εκμετάλλευση του ασβεστόλιθου ονομαζόταν Πόρτλαντ και έτσι ονομάστηκε αρχικά ο οικισμός. Ωστόσο, οι εργάτες προτιμούσαν το χωριό να πάρει το όνομά του από τη “τσουλήθρα του διαβόλου”, όπως και έγινε.

Ωστόσο, μετά το μεγάλο κραχ του ’30 ο πληθυσμός της πόλης μειώθηκε και τις επόμενες δεκαετίες εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα η ύπαρξη του γεωλογικού φαινομένου να ξεχαστεί.

Διαβάστε επίσης:Η «ροζ λίμνη». Το μοναδικό γεωλογικό φαινόμενο σε μια λίμνη τριών τετραγωνικών χιλιομέτρων, όπου δεν επιβιώνει κανένας οργανισμός