H «Τούρτα που σκοτώνει». H επιχείρηση εξευτελισμού, που έγινε κερδοσκοπική επιχείρηση και εξαπλώθηκε σε όλες τις ΗΠΑ

Στα μέσα της δεκαετίας του ’70, μια “καινοτόμος” εταιρεία έκανε την εμφάνισή της στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης.

Ονομάζονταν «Τούρτα που σκοτώνει» και αναλάμβανε με το ανάλογο αντίτιμο, να πετάει τούρτες στα πρόσωπα που της υποδείκνυαν.

«Καθήκον μας είναι να εξουδετερώσουμε την υπεροψία και να εκμεταλλευτούμε το γεγονός ότι τα θύματα δεν υποψιάζονται τίποτα. Δεν έχουν προετοιμαστεί να μας αντιμετωπίσουν και ενεργούμε χωρίς τύψεις οπουδήποτε και με οποιονδήποτε τρόπο. Ξεφεύγουμε χωρίς να υποστούμε τις συνέπειες της πράξης μας», έγραφε στο φυλλάδιο που μοίραζαν στους πελάτες και τους εργαζόμενους.

Αφορμή για την κατά παραγγελία γλυκιά επίθεση, ήταν μια επέτειος, τα γενέθλια ενός φίλου ή μια πλάκα.

Το κόστος των υπηρεσιών που παρείχε ήταν 40 δολάρια και ο πελάτης μπορούσε να επιλέξει μεταξύ πολλών γεύσεων.

Ανάρπαστη ήταν η τούρτα με μπανάνα και σαντιγί, καθώς ήταν η πιο δύσκολη να φύγει από το πρόσωπο, ωστόσο προσφέρονταν και τούρτες με λεμόνι, σοκολάτα και σοκολάτα μπανάνα.

Όλες οι τούρτες παρασκευάζονταν σε ένα συγκεκριμένο ζαχαροπλαστείο στο Μανχάταν, αλλά κάθε παραγγελία είχε τα δικά της μυστικά.

«Τα βλήματα  έπρεπε να είναι βαριά με πυκνή υφή, ώστε η τούρτα-βόμβα, να διαθέτει άψογες αεροδυναμικές αναλογίες», έλεγε ο ιδρυτής της εταιρείας που απασχολούσε 12 άτομα προσωπικό.

Το πέταμα της τούρτας

Οι υπάλληλοι είχαν αναγάγει τη δουλειά τους σε επιστήμη.

Μελετούσαν λεπτομερώς την αποστολή που τους είχαν αναθέσει και υπολόγιζαν με ακρίβεια τα πάντα.

Ο χρόνος, η προσέγγιση του θύματος, η εκτέλεση και η διαφυγή θύμιζαν περισσότερο κατασκόπους, παρά υπαλλήλους μιας συνηθισμένης εταιρείας.

Στην αποστολή τους συνέδραμαν φυσικά και οι πελάτες που τους έδιναν τα απαραίτητα στοιχεία.

Πολλές φορές, χρησιμοποιούσαν ακόμη και άλλα άτομα όπως οδηγούς αυτοκινήτων που κρατούσαν τις μηχανές αναμμένες για να μπορέσουν να απομακρυνθούν γρήγορα από το σημείο της επίθεσης.

Το «χτύπημα» ήταν σφοδρό και ο υπάλληλος αξιοποιούσε το στοιχείο του αιφνιδιασμού.

Τα θύματα αδυνατούσαν να αντιδράσουν .

Το μόνο που τους απασχολούσε, ήταν πώς θα βγάλουν τη σαντιγί από τα μάτια και τα ρουθούνια τους για να πάρουν ανάσα.

Μέχρι να συνέλθουν από το σοκ της τούρτας, οι «εκτελεστές» είχαν γίνει άφαντοι.

Η εξάπλωση

Πολύ γρήγορα η φήμη της εταιρείας εξαπλώθηκε και σε άλλες πόλεις των Η.Π.Α και δεν άργησε να περάσει τα σύνορα.

Σύντομα η επιχειρηματική ιδέα βρήκε μιμητές .

Στο Λος Άντζελες ιδρύθηκε η Διεθνής Επιχείρηση: «Φάτε μια τούρτα κατάμουτρα» ,με 60 παρόμοια χτυπήματα στο ενεργητικό της.

Ο ιδιοκτήτης διέκρινε την επιχειρηματική ευκαιρία και σύντομα άνοιξε παράρτημα στην Ουάσιγκτον με την σύντομη ονομασία:«Οι πολιτικοί βρίσκονται τόσο μακριά από τον κόσμο που τους χρειάζεται μια τούρτα στα μούτρα για να ξαναγυρίσουν στην πραγματικότητα».

Στην Μινεάπολη η «Τούρτα που σκοτώνει» αριθμούσε δεκάδες θύματα και στο Πίτερσμπουργκ η εταιρεία «Ατελείωτες τούρτες», χρέωνε από 50 έως και 300 δολάρια για κάθε δουλειά που αναλάμβανε.

Πιο προσιτές ήταν οι τιμές στο Σαν Ντιέγκο όπου η εταιρεία «Τούρτα κατάμουτρα» ζητούσε μόλις 20 δολάρια για κάθε εκτόξευση.

Μεταξύ των θυμάτων της υπήρξε και ο πρόεδρος ενός τηλεοπτικού καναλιού, κατά τη διάρκεια κάποιου Κοινοτικού Συμβουλίου.

Επιθέσεις τούρτας, καταγράφτηκαν και εκτός των Η.Π.Α .

Στον Καναδά τηλεπαρουσιαστής δέχθηκε μια τούρτα την ώρα που βρισκόταν στον αέρα.

Αρχικά ξαφνιάστηκε, καθάρισε το πρόσωπό του και έπειτα συνέχισε απτόητος. Η φάρσα θεωρήθηκε επιτυχημένη και η επίμαχη σκηνή μεταδόθηκε σε επανάληψη μετά από λίγες ημέρες.

Η σύλληψη του εκτελεστή

Τη διάθεση για «πέταμα τούρτας», διέκοψε το 1975 η σύλληψη ενός εκ των εκτελεστών της «Τούρτας που σκοτώνει» στη Μινεάπολη.

Ο υπάλληλος κατηγορήθηκε για αθέμιτη επίθεση και διατάραξη της τάξεως. Ήρθε αντιμέτωπος με χρηματικό πρόστιμο και φυλάκιση λίγων εβδομάδων.

Έκτοτε τα πράγματα δυσκόλεψαν αλλά το φαινόμενο δεν σταμάτησε.

Δύο χρόνια μετά ήταν η σειρά της τραγουδίστριας Ανίτα Μπράιαντ, να δεχτεί μια τούρτα. Το περιστατικό πραγματοποιήθηκε  ενώ παρέθετε συνέντευξη  Τύπου στο Des Moines, της Αϊόβα, αναφορικά με την σταυροφορία της κατά των ομοφυλόφιλων. Δράστης ήταν ο  γκέι ακτιβιστής, Τομ Χίγκινς,.

Έκπληκτη η Μπράιαντ, μετά την τούρτα άκουσε τον Χίγκινς να την προτρέπει να προσευχηθεί για τη σωτηρία της ψυχής του.

Από επιχείρηση έγινε “κίνημα”

Αυτό που ξεκίνησε  ως πλάκα τη δεκαετία του ’70, είκοσι χρόνια μετά έγινε κάτι σαν κίνημα.

Στο στόχαστρο βρέθηκαν αυτή τη φορά διάφοροι πολιτικοί, επιχειρηματίες, celebrities ή ακόμη και βασιλιάδες.

Το Φεβρουάριου του 1998 η κάμερα  κατέγραψε  το διπλό  χτύπημα στον ιδρυτή της “Microsoft”, Μπίλι Γκέιτς, κατά τη διάρκεια επίσκεψής του σε κυβερνητικό κτίριο στις Βρυξέλλες.

Συνελήφθησαν ένα συνεργός  και ο κάμεραμαν, ενώ κύριος δράστης κατάφερε να ξεφύγει. Την ευθύνη ανέλαβε αργότερα εμφανιζόμενος στην τηλεόραση, ο Βέλγος φαρσέρ Νοέλ Γκοτίν, που έγινε διάσημος από τις τούρτες που πετούσε σε πλούσιους και διάσημους.

Ο Γκέιτς δεν κατέθεσε μήνυση, αλλά στους συλληφθέντες επιβλήθηκε πρόστιμο 75 δολαρίων.

Το 2001,ο βασιλιάς Κάρολος ΙΣΤ΄ Γουσταύος της Σουηδίας, χτυπήθηκε στο πρόσωπο από μια τάρτα φράουλας που εκσφενδόνισε εναντίον του ένας 16χρονος.

Το 2012, επίθεση τούρτας δέχθηκε και  ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας Φίλιπ Ρέστλερ.

Θύτης ήταν ένας αγανακτισμένος 25χρονος από το Βερολίνο. Στην προκειμένη περίπτωση όμως, ο κ. Ρέστλερ δεν αντέδρασε όπως οι υπόλοιποι με χιούμορ και υπέβαλε μήνυση για απόπειρα σωματικής βλάβης.

Δείτε το βίντεο με την επίθεση στον ιδρυτή της Microsoft

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οι φωτογραφίες των παπαράτσι, που κατέστρεψαν τη ζωή των σταρ τη δεκαετία του ΄60. Γάμοι διαλύθηκαν και νέα σκάνδαλα δημιουργήθηκαν