H πρώτη ταμειακή μηχανή κατασκευάστηκε από ιδιοκτήτη σαλούν για να μην τον κλέβουν οι υπάλληλοί του. Την εμπνεύστηκε από την προπέλα πλοίου. Πέρασε όμως καιρός για να εκτιμηθεί η αξία της

To 1879 ένας ιδιοκτήτης σαλούν στο Οχάιο έψαχνε να βρει τρόπο ώστε να μην τον κλέβουν οι υπάλληλοι του μαγαζιού του. Ονομαζόταν Τζέιμς Ρίτι και είχε πολεμήσει με τους Βόρειους τρία χρόνια στον αμερικανικό εμφύλιο.

Μόλις επέστρεψε από τον πόλεμο άνοιξε το σαλούν, το οποίο ονόμασε «Pony House» .

Βρισκόταν δίπλα στον σιδηροδρομικό σταθμό και καθημερινά εξυπηρετούσε πολλούς πελάτες.

Οι ταξιδιώτες πήγαιναν στο σαλούν για να πιουν τα εκλεκτά ουίσκι του μαγαζιού, όση ώρα περίμεναν να έρθει το τρένο τους.

Ο Ρίτι υποψιαζόταν ότι οι υπάλληλοι του έκλεβαν τις εισπράξεις και αποφάσισε να ελέγχει τις πωλήσεις της ημέρας.

Ενώ ταξίδευε στην Ευρώπη παρατήρησε ότι υπήρχε ένας μηχανισμός ο οποίος μετρούσε πόσες φορές γυρνούσε η προπέλα του πλοίου.

Όταν επέστρεψε στην Αμερική σκέφτηκε να δημιουργήσει έναν παρόμοιο μηχανισμό που θα κατέγραφε τα κέρδη του μαγαζιού.

Μαζί με τον αδερφό του, ο οποίος ήταν μηχανικός, ξεκίνησαν να κατασκευάζουν την πρώτη ταμειακή μηχανή.

Το πρώτο μοντέλο που δημιούργησαν έμοιαζε με ρολόι, το οποίο είχε στη βάση του ένα πληκτρολόγιο. Όμως αντί για την ώρα, μετρούσε τις εισπράξεις.

Ο Ρίτι δεν έμεινε ευχαριστημένος από την κατασκευή και προσπαθούσε διαρκώς να την εξελίξει.

Το τρίτο μοντέλο που δημιούργησαν ήταν το καλύτερο. Πρόσθεσαν ένα ρολό χαρτί, στο οποίο καταγράφονταν οι κινήσεις τις μηχανής.

Στο χαρτί υπήρχαν δύο στήλες που έγραφαν «Δολάρια» και «Σεντς». Πατώντας το κατάλληλο κουμπί από το πληκτρολόγιο υπολόγιζε πόσα χρήματα κέρδιζαν καθημερινά.

Για παράδειγμα, αν υπήρχαν τρεις τρύπες στη στήλη των δολαρίων και επτά στη στήλη των σέντς τότε ο λογαριασμός θα ήταν τρία δολάρια και επτά σεντς.

Ο Ρίτι άνοιξε μια μικρή επιχείρηση κατασκευής ταμειακών μηχανών αλλά οι ιδιοκτήτες μαγαζιών δεν έδειξαν προθυμία να τις αγοράσουν.

Οι πωλήσεις δεν πήγαιναν καλά και αποφάσισε να πουλήσει την ευρεσιτεχνία του στον Τζον Πάτερσον, ο οποίος κατάλαβε ότι σε μερικά χρόνια η ταμειακή του Ρίτι θα ήταν περιζήτητη στην αγορά.

Ο Πάτερσον ίδρυσε τη δική του εταιρεία και ξεκίνησε να πουλάει τις πρώτες ταμειακές μηχανές στην Αμερική. Σήμερα η επιχείρησή του είναι κολοσσός και πουλάει λογισμικά και ηλεκτρονικά είδη σε όλο τον κόσμο.

Ο Ρίτι συνέχισε να εργάζεται στο μαγαζί του και πέθανε το 1915. Δεν είναι γνωστό πόσα χρήματα κέρδισε από την πώληση της ευρεσιτεχνίας του, σίγουρα όμως οι υπάλληλοι του μαγαζιού του δεν μπορούσαν πλέον να κλέβουν.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Πώς δημιουργήθηκε το καραόκε από ένα δαιμόνιο μουσικό, που δεν κατοχύρωσε την ευρεσιτεχνία και έχασε ίσως και δισεκατομμύρια δολάρια. Γιατί το ΤΙΜΕ τον συνέκρινε με τον Μάο και τον Γκάντι