H ερωτική ζωή των γυναικών στην Αρχαία Ελλάδα. Η γυναικεία αυτοϊκανοποίηση, η απομόνωση στο σπίτι, η διαφορά με τις εταίρες

Το άρθρο έστειλε ο αναγνώστης μας, Γιάννης Νικολάκας 

Οι πιο πολλές έρευνες επικεντρώνονται στην ερωτική ζωή των ανδρών στην αρχαία Ελλάδα, επειδή από εκεί έχουμε τις περισσότερες πηγές, αλλά και γιατί ο ρόλος της γυναίκας στην αρχαία ελληνική κοινωνία ήταν υποβαθμισμένος σε σχέση με αυτόν του άνδρα.

Ο γάμος στην αρχαία Ελλάδα

Οι πιο πολλοί γάμοι γίνονταν με συνοικέσια. Η νύφη ήταν συνήθως 12-16 ετών, ενώ ο άνδρας 24-30. Παρ’ όλα αυτά μία άλλη κατηγορία γυναικών, οι εταίρες (μορφωμένες πόρνες) δεν παντρεύονταν, αλλά προσπαθούσαν με τη γοητεία του μυαλού τους και με το σώμα τους να προκαλέσουν τους άνδρες.

Για τις υπόλοιπες γυναίκες όμως, η τεκνοποίηση και ο γάμος ήταν η ολοκλήρωση του σκοπού της ζωής τους.

Το σπίτι ήταν το απόλυτο βασίλειο της γυναίκας και όλη της η ζωή εκτυλισσόταν εκεί. Μπορεί να ακούγεται ανιαρό και πολλοί θα ρωτήσουν: Τα κορίτσια και οι γυναίκες στην αρχαία Ελλάδα δεν ένιωθαν τρομερά δυστυχισμένες με αυτή την απομόνωση; Όμως όσο κι αν σας εκπλήσσει, η απάντηση είναι αρνητική. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κανείς δεν ένιωσε έλλειψη για κάτι που δεν το γνώρισε ποτέ.

Πώς μία αρχαία Ελληνίδα σαγήνευε έναν άντρα

Οι εταίρες σαν γυναίκες δεν απείχαν από τις σημερινές, όπως και τα γούστα των ανδρών δεν απείχαν από τα σημερινά. Γνωρίζουμε ότι στους άνδρες δεν άρεσε η γυναικεία τριχοφυΐα και ήθελαν τις γυναίκες να κάνουν αποτρίχωση είτε τραβώντας τις τρίχες είτε καψαλίζοντάς τες.

Το γνωρίζουμε άμεσα από τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη (148 κ.ε.) : “Αν καθόμαστε σπίτι, καλοβαμμένες μες στο διαφανές το ζιπουνάκι μας, από κάτω γυμνές με ξυρισμένο νινί και περπατάμε κουνιστές οι άνδρες θα καυλώσουν. Οι άντρες θα μας λαχταρούν σαν μουρλοί. Εμείς τραβιόμαστε νωχελικά και δεν το δίνουμε. Ξέρω καλά θα τρέξουν για σπονδές στο άψε σβήσε”.

Επίσης, στη Λυσιστράτη ο Αριστοφάνης χρησιμοποιεί μία λέξη για να περιγράψει την φιλάρεσκη κίνηση των οπισθίων – περιπρωκτιώ.

Όμως, μία παντρεμένη γυναίκα ζούσε σε καθεστώς απομόνωσης από τον έξω κόσμο και από την κοινωνία. Στην αρχαία Αθήνα ήταν συνηθισμένος ο εγκλεισμός των γυναικών στο σπίτι, που συνοδευόταν από την αγορά ενός σκύλου, συνήθως μολοσσού, για να τις προσέχει.

Αυτή η αντιμετώπιση είχε συνέπειες, όπως η περιορισμένη αντίληψη των πραγμάτων. Ένα ανέκδοτο που έχει διασωθεί αποδεικνύει του λόγου το αληθές: Όταν ένας εχθρός του βασιλιά Ιέρωνα τον προσέβαλε για την κακοσμία του στόματος του, τότε έτρεξε μανιασμένος στη γυναίκα του και τη ρώτησε γιατί δεν του το είχε πει. Η γυναίκα έδωσε μία αποστομωτική απάντηση: “Νόμιζα πως έτσι μυρίζουν όλοι οι άνδρες”.

Η σεξουαλική ζωή των γυναικών

Οι παντρεμένες γυναίκες δεν είχαν έντονη σεξουαλική ζωή και οι ανύπαντρες μηδενική (εκτός από τις εταίρες). Παρ’ όλα αυτά, ο αθηναϊκός νόμος της εποχής υποχρέωνε τον άνδρα να έχει σεξουαλική επαφή με την γυναίκα του τουλάχιστον τρεις φορές τον μήνα, ειδάλλως θα έπρεπε να τιμωρηθεί με πρόστιμο. Παρ’ όλα αυτά, οι άνδρες προτιμούσαν την σεξουαλική παρέα των εφήβων παρά των γυναικών. Άρα οι γυναίκες μπορούσαν να καταφύγουν μονάχα σε μία λύση – τον αυνανισμό.

Ο αυνανισμός στην αρχαία Ελλάδα δεν ήταν ταμπού, ούτε θεωρούταν κάτι κακό. Μονάχα η κατάχρησή του. Αν και η γυναικεία αυτοϊκανοποίηση δεν αναφέρεται συχνά στην αρχαία Ελλάδα (όπως και γενικά οι γυναίκες), έχουμε κάποιες πληροφορίες για τις βασικές τους προτιμήσεις.

Οι Ελληνίδες είχαν μεγάλη προτίμηση σε όργανα αυτοϊκανοποίησης, που τα αποκαλούσαν όλισβους ή βαυβώνες που ήταν ομοιώματα πέους.

Κατασκευάζονταν κυρίως στη Μίλητο και εξάγονταν από κει σε όλο τον κόσμο.

Μαθαίνουμε κυρίως από μία συζήτηση που βρίσκεται στις Φιλιάζουσες ή Ιδιάζουσες του Ηρώνδα, όπου δύο φίλες συζητούν αρχικά ντροπαλά και μετά εντελώς ανοιχτά για τον όλισβο. Η Μητρώ είχε ακούσει ότι η φίλη της Κοριττώ διαθέτει ήδη έναν όλισβο και ότι τον δάνεισε σε μία στενή της φίλη, πριν καν τον χρησιμοποιήσει η ίδια. Η φίλη της που λέγεται Εύβουλη τον έδωσε αυθαίρετα σε μία άλλη φίλη της. Η Μητρώ ανυπομονεί να δανειστεί το όργανο και ζητά από την Κοριττώ να περιγράψει τον τεχνίτη, ούσα ενθουσιασμένη με τους υπέροχους ολίσβους που κατασκευάζει. Μόλις δίνει τις κατάλληλες πληροφορίες η Μητρώ τρέχει να αγοράσει και η ίδια έναν όλισβο.

Ουσιαστικά, η γυναικεία ερωτική ζωή με εξαίρεση τις λεσβίες της εποχής και της εταίρες ήταν αρκετά μονότονη σε αντίθεση με την ανδρική όπου ο κάθε άνδρας σύναπτε σχέση με έναν έφηβο μέχρι το τέλος της εφηβείας του.

Tαυτόχρονα όμως υπήρχε η σχέση εραστή – ερωμένου δηλαδή το καθήκον της επιμόρφωσης του εφήβου από έναν ώριμο άντρα, σε όλους τους τομείς για να γίνει ένας επιτυχημένος πολίτης, συμπεριλαμβανομένου προφανώς και του έρωτα. Βέβαια αν η σχέση εραστή ερωμένου συνεχιζόταν μετά την ενηλικίωση του εφήβου θεωρούταν τραγελαφικό θέαμα και άξιο κοροϊδίας.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: [email protected]

Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται. Η “ΜτΧ” δεν ευθύνεται για αντιγραφές και τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών

Διαβάστε ακόμη: «Έχουμε τις παλλακίδες για την απόλαυση και τις συζύγους για να μας δίνουν νόμιμα τέκνα». Έτσι αντιμετώπιζαν οι Αθηναίοι τις γυναίκες της πόλης. Είχαν όμως διαφορετική άποψη για τις εταίρες