H ανεξιχνίαστη δολοφονία του Πιερ Πάολο Παζολίνι που αποδόθηκε σε σεξουαλικά κίνητρα. Τα νέα στοιχεία για την Μαφία

Βράδυ 1ης προς 2α Νοεμβρίου 1975. Σε μια ερημιά στην Όστια της Ρώμης, ο διάσημος Ιταλός σκηνοθέτης, συγγραφέας και διανοούμενος, Πιερ Πάολο Παζολίνι βρέθηκε άγρια δολοφονημένος.

Ήταν μόλις 53 ετών και το όνομά του βρισκόταν ανάμεσα στα σημαντικότερα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Μισό αιώνα μετά, η υπόθεση παραμένει άλυτο μυστήριο, καθώς οι πραγματικοί αυτουργοί δεν βρέθηκαν ποτέ.

Η αποτρόπαια δολοφονία

Το σώμα του άτυχου σκηνοθέτη βρέθηκε διαλυμένο και με σημάδια βάναυσης κακοποίησης. Η έρευνα της αστυνομίας έδειξε ότι αυτοκίνητο πέρασε πολλές φορές από πάνω του και μέρος αυτού κάηκε με βενζίνη μετά το θάνατό του.

Στην εφημερίδα Corriere della Sera δημοσιεύτηκε ιατρική γνωμάτευση που, μεταξύ άλλων, ανέφερε:

“Το πτώμα ήταν μπρούμυτα όταν βρέθηκε, το ένα χέρι του ματωμένο, το άλλο σκεπασμένο από το κορμί. Τα μαλλιά του κολλημένα από το αίμα, σκέπαζαν το πρόσωπο που ήταν γδαρμένο και σχισμένο.

Το πρόσωπο παραμορφωμένο από το πρήξιμο και μελανιασμένο, από τους μώλωπες και τις πληγές […] Το αριστερό σαγόνι τσακισμένο. Η μύτη σπασμένη έγερνε προς τα δεξιά.

Τα αυτιά κομμένα στη μέση και το αριστερό αυτί ξεριζωμένο […] Δέκα πλευρά σπασμένα, σπασμένο το στέρνο. Το συκώτι τρυπημένο σε δύο σημεία. Η καρδιά διαλυμένη“.

Η σύλληψη και η ομολογία του Πελόζι

Πριν ανακαλυφθεί η σορός, η αστυνομία συνέλαβε τον Πίνο Πελόζι, έναν 17χρονο εκπορνευόμενο νεαρό, ο οποίος βρέθηκε να κυκλοφορεί με το αυτοκίνητο Alfa Romeo του Παζολίνι.

Μετά την ανακάλυψη της σορού του, οι υποψίες στράφηκαν αμέσως στον Πελόζι. Η θέση του επιβαρύνθηκε από ένα χρυσό δαχτυλίδι με κόκκινη πέτρα που βρέθηκε στον τόπο του εγκλήματος και ο Πελόζι είχε δηλώσει την απώλειά του.

Αργότερα, ομολόγησε ότι εκείνος διέπραξε το φόνο. Ισχυρίστηκε ότι διαπληκτίστηκε με τον Ιταλό σκηνοθέτη, επειδή αρνήθηκε να υποκύψει στις σεξουαλικές επιθυμίες του και ύστερα τον χτύπησε στο κεφάλι με ένα χοντρό ξύλινο καδρόνι.

Το στυγερό έγκλημα σόκαρε τον καλλιτεχνικό κόσμο και την κοινή γνώμη. Η είδηση βρέθηκε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, τα οποία έγραφαν για τα “σεξουαλικά κίνητρα” του εγκλήματος και την ηλικία του καθ’ ομολογίαν δράστη.

O κορυφαίος Ιταλός σκηνοθέτης, Λουκίνο Βισκόντι ανέφερε για την απώλεια: “Έχω συγκλονιστεί βαθύτατα, νιώθω κατάθλιψη και αηδία γιατί η δολοφονία αυτή είναι κάτι το αποκρουστικά φρικαλέο. Δεν ήμουν στενός φίλος του Παζολίνι, αλλά τον θαύμαζα”.

Οι υποψίες για πολιτικά κίνητρα

Τον Απρίλιο του 1976, ο Πελόζι καταδικάστηκε σε κάθειρξη 9 ετών και επτά μηνών για ανθρωποκτονία μαζί με “άγνωστους άλλους“, όρος που αργότερα απαλείφθηκε από την ετυμηγορία.

Η εκδοχή του Πελόζι αντιμετωπιζόταν από πολλούς με σκεπτικισμό. H αγριότητα της δολοφονίας δημιούργησε εξαρχής υποψίες ότι ο νεαρός δεν ήταν ο μόνος δράστης του εγκλήματος.

Δημοσιογράφοι και συνάδελφοι του Παζολίνι διατείνονταν πως ο φόνος του ήταν μια ξεκάθαρη πολιτική δολοφονία και όχι σεξουαλικό έγκλημα.

“Κάποιος ή κάποιοι ήθελαν να τον σωπάσουν για πάντα“, είπε ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι, βοηθός σκηνοθέτης του Παζολίνι.

Από την πλευρά του, ο Ιταλός σκηνοθέτης, Αλμπέρτο Λατουάντα δήλωσε αναστατωμένος “όχι μόνο για το φόνο, αλλά επειδή στράφηκε εναντίον μιας αληθινής φωνής, που αντιτίθετο σε κάθε είδος κομφορμισμού“.

Ο Σέρτζιο Σίτι, σκηνοθέτης που συνεργάστηκε στενά με τον Παζολίνι, έδωσε μια άλλη εκδοχή των γεγονότων στην εφημερίδα της Ρώμης La Repubblica.

Κατ’ εκείνον, πέντε άνδρες δολοφόνησαν τον σκηνοθέτη και “ο Πίνο Πελόζι ήταν μόνο ένα αγόρι που λειτούργησε ως δόλωμα για αυτούς τους πέντε. Τον χρησιμοποίησαν μόνο. Ο θάνατος του Παζολίνι ήταν βολικός σε πολλούς, σε όλους εκείνους που φοβούνταν το μυαλό και το ελεύθερο πνεύμα του“.

Οι θέσεις αυτές δεν στερούνταν ερεισμάτων. Ο Παζολίνι ήταν βαθιά ιδεολόγος, δηλωμένος μαρξιστής και ομοφυλόφιλος και επικριτής του φασισμού.

Βαθιά πολιτικοποιημένες ταινίες του, όπως η “Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα“, προκάλεσαν αντιδράσεις και λογοκρίθηκαν. O ίδιος ο σκηνοθέτης είχε πει για τη συγκεκριμένη ταινία:

“Η επιδίωξή μου ήταν να εξοργίσω, να θυμώσω το θεατή. Στην αρχή θα στραφεί εναντίον της ταινίας, εναντίον μου. Μερικοί όμως μπορεί να το ξανασκεφτούν. Ο φασισμός δεν καίει μόνο σάρκες, μας σπρώχνει στον ολοκληρωτικό αφανισμό“.

Η δεκαετία του ’70 χαρακτηρίστηκε από βιαιότητες και δολοφονίες ανάμεσα σε ομάδες νεοφασιστών και κομμουνιστών ανταρτών στο όνομα της ιδεολογίας.

Ο Παζολίνι δεν ήταν ανυποψίαστος για τη δράση της μαφίας. Σε άρθρο του στην εφημερίδα Corriere della Sera, ένα χρόνο πριν πεθάνει, είχε γράψει:

“Ξέρω τα ονόματα των υπευθύνων, όλων αυτών που χειραγωγούν τους νεοφασίστες, όλων αυτών των γνωστών αγνώστων που είναι υπεύθυνοι για εγκλήματα“.

Η αναίρεση του Πελόζι

Το Μάιο του 2005, ο Πελόζι έδωσε τηλεοπτική συνέντευξη, κατά την οποία απέσυρε την ομολογία ενοχής του.

Υποστήριξε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια δεχόταν απειλές για την ζωή του και την οικογένειά του, προκειμένου να μην αποκαλύψει τους πραγματικούς ενόχους. Το έκανε, όταν βεβαιώθηκε ότι όσοι τον απειλούσαν ήταν νεκροί.

Στην συνέχεια αναφέρθηκε στους δράστες: Τρία άτομα “με σικελική προφορά” είχαν διαπράξει τον φόνο, βρίζοντας τον Παζολίνι και αποκαλώντας τον “βρωμοκομμούνι“.

Η αστυνομία άνοιξε ξανά το φάκελο της υπόθεσης και υπήρχαν ενδείξεις ότι ο Παζολίνι ενδεχομένως δολοφονήθηκε από κάποιον εκβιαστή. Όμως, οι δικαστές έκριναν ότι τα στοιχεία ήταν ανεπαρκή και η υπόθεση τέθηκε οριστικά στο αρχείο.

Το Δεκέμβριο του 2022, έρευνα που διεξήγαγε η ιταλική κοινοβουλευτική επιτροπή κατά της μαφίας έδειξε πως η δολοφονία ενδεχομένως να συνδεόταν με κλοπή αποσπασμάτων της ταινίας “Σαλό, 120 μέρες στα Σόδομα“. Ο σκηνοθέτης φέρεται να έπεσε θύμα εκβιαστών που είχαν κλέψει μερικές μπομπίνες της ταινίας και επρόκειτο να τους συναντήσει στη Στοκχόλμη.

Ο Παζολίνι μπορεί να πήγε στην Όστια, για να του επιστραφεί το υλικό που του είχε κλαπεί και “σε αυτή την ενδεχόμενη εξέλιξη φέρεται να εμπλέκεται και το οργανωμένο έγκλημα, όπως η ισχυρή συμμορία Μαλιάνα της Ρώμης“, σύμφωνα με την ιταλική κοινοβουλευτική επιτροπή.

Τα μέλη της εξέφρασαν την ελπίδα να προκύψουν νέα σχετικά στοιχεία για την εξιχνίαση της υπόθεσης τουλάχιστον από ιστορικής άποψης.

Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Youtube