Γιούχτας. Το ιερό βουνό της Κρήτης που “δείχνει” το πρόσωπο του Δία. Τα ευρήματα που συνδέθηκαν με ανθρωποθυσίες (drone)

Γιούχτας, ονομάζεται το ιερό βουνό των Μινωιτών με την μορφή του Δία. Βρίσκεται 15 χιλιόμετρα νότια του Ηρακλείου, γεμάτο μύθους, μυστήρια και δοξασίες, που το ακολουθούν από την αρχαιότητα και πηγάζουν από το μοναδικό φυσικό σχήμα του που θυμίζει έντονα ανθρώπινο πρόσωπο. Ο μύθος θέλει να είναι του Δία.

Λίγα μόλις χιλιόμετρα από την αρχαία Κνωσό ήταν το πρώτο βουνό που έβλεπαν οι Μινωίτες όταν έφταναν με τα καράβια τους στο λιμάνι θεωρώντας ότι το γιγαντιαίο πρόσωπο των 811 μέτρων ήταν του Δία. Ακόμα και σήμερα οι επισκέπτες του Ηρακλείου δεν γίνεται να μην προσέξουν το τεράστιο ”πρόσωπο” που δεσπόζει πάνω από την πόλη.

Το όνομα Γιούχτας είναι παραφθορά του Γιούπιτερ που σημαίνει Δίας στα Λατινικά. Για τους Μινωίτες ήταν ιερό βουνό και είχαν δημιουργήσει τουλάχιστον δυο λατρευτικά ιερά πιστεύοντας ότι εκεί ήταν ο τάφος του Δία, που σε αντίθεση με τους άλλους αρχαίους Έλληνες, πίστευαν ότι κάθε χρόνο πέθαινε και αναγεννιόταν όπως κάνει αδιάκοπα η φύση.

Το ψηλότερο σημείο του βουνού ονομάζεται Ψηλή Κορυφή και το δεύτερο Ανεμόσπηλια. Στο δεύτερο μάλιστα βρέθηκε ένας ανθρώπινος σκελετός, ξαπλωμένος σε βωμό με ένα μαχαίρι μπηγμένο στο κορμί του, καταπλακωμένος από την οροφή του κτιρίου.

Ο Γιάννης Σακελλαράκης, ο οποίος ανέσκαψε το χώρο, αναγνώρισε τα ευρήματα του δυτικού θαλάμου ως ενδεικτικού ανθρωποθυσίας. Η θεωρία του είναι ότι αυτή είναι η πρώτη ένδειξη ανθρωποθυσίας κατά τη Μινωική εποχή, που σώθηκε στον χρόνο, επειδή το κτίριο κατέρρευσε, πιθανόν λόγω σεισμού, την ώρα της θυσίας.

Παρόλα αυτά, ο Ντένις Χιουζ πρότεινε ότι το μαχαίρι στην πραγματικότητα ήταν διακοσμημένη λόγχη η οποία έπεσε από τα ράφια πάνω στο σώμα και δεν υπάρχουν στοιχεία τα οποία να δείχνουν ότι η πλατφόρμα είναι βωμός. Επίσης έχει αμφισβητηθεί αν τα πόδια ήταν όντως δεμένα, καθώς τα χέρια δεν ήταν.

Σε ανάρτησή του ο εκδότης της εφημερίδας «Παγκρήτια Νέα» και συγγραφέας Αδάμης Κρασανάκης  αμφισβητεί τις ανθρωποθυσίες και το συμπέρασμα του αρχαιολόγου Σακελαράκη, το οποίο θεωρεί  ότι είναι «ύβρις και ασέβεια προς το Μινωικό κόσμο». Χαρακτηριστικά γράφει :

“Αν είχαμε θυσία θα έπρεπε να υπάρχει ξίφος και όχι λόγχη, αφού αυτές δε γίνονται με λόγχη, αλλά με κόψιμο του λαιμού για να τρέξει αίμα που συλλέγεται σε αγγείο και μ’ αυτό ραντίζεται ο βωμός, όπως αναφέρεται στις αρχαίες θυσίες, αλλά και φαίνεται στις παραστάσεις τους στα αρχαία αγγεία”.

Ο Αφέντης Χριστός

Στο πέρασμα των αιώνων οι χριστιανοί δημιούργησαν τον δικό τους λατρευτικό χώρο στο” ιερό βουνό” κτίζοντας ένα γραφικό εκκλησάκι, τον Αφέντη Χριστό στην δεύτερη ψηλότερη κορυφή του Γιούχτα (στην λεγόμενη ”μύτη”).

Η εκκλησία γιορτάζει τέσσερις φορές στη Μεταμόρφωση του Χριστού (6 Αυγούστου), στην Αγία Ζώνη (31 Αυγούστου), στους Αγίους Αποστόλους (30 Ιουνίου) και στους Αγίους Ανάργυρους (1 Ιουλίου). Πολλοί πιστοί συνδυάζουν το προσκύνημα με την ανάβαση από μονοπάτια μέσα στην πλούσια φύση.

Δείτε την εντυπωσιακή πτήση πάνω από το ιερό βουνό των Μινωιτών, του συνεργάτη μας στην Κρήτη Νίκου Σαράντου: