Γιώργος Ζαμπέτας: «Μερσέντες έχουν οι γέροι.. οι πουροί!». Ο καυγάς και πώς γράφτηκε «Το σαραβαλάκι»

Το τραγούδι «Το σαραβαλάκι» το εμπνεύστηκε ο Γιώργος Ζαμπέτας από το πρώτο αυτοκίνητο που είχε αγοράσει με μεγάλο κόπο, ένα Φίατ με αριθμό κυκλοφορίας 114 208.

Ήταν το αγαπημένο του και το αποκαλούσε «Μπεμπέκα». Παρά τα προβλήματα που έβγαζε το αυτοκίνητο, δεν ήθελε να το αποχωριστεί. Αυτό ήταν μία από τις αιτίες που ο Ζαμπέτας και η σύζυγός του, Αργυρώ έρχονταν σε ρήξη.

Εκείνη είχε κουραστεί να το πηγαίνει συνέχεια στο συνεργείο και του πρότεινε να αγοράσουν άλλο.

-Γιώργο, το αυτοκίνητο δεν τραβάει άλλο. Τα ‘φαγε τα ψωμιά του. Να το πουλήσουμε.

-Δεν γίνεται.

-Μα δεν μπορεί οι άλλοι να κυκλοφορούνε με Μερσεντές κι εμείς να ‘χουμε τούτο το σαράβαλο.

-Εμένα αυτό μ΄ αρέσει, μου γουστάρει. Δεν το πουλάω. Άλλωστε, τι έχει μωρέ; Δες το! Προχωρά ακόμα, αντέχει.

-Χρειάζεσαι καλύτερο αυτοκίνητο. Οπωσδήποτε μια Μερσέντες! Οι άλλοι γιατί έχουν;

-Τρελάθηκες, βρε γυναίκα; Μερσέντες έχουν οι γέροι, οι πουροί! Ούτε να το ξανακούσω.

Κάποια μέρα, ήρθε στο σπίτι του Ζαμπέτα ο στιχουργός Πυθαγόρας, για να κάνουν πρόβες. Την ώρα που δούλευαν πάνω σε ένα τραγούδι, εισέβαλε η Αργυρώ έξω φρενών και άρχισε να φωνάζει.

-Εγώ αυτό το σαράβαλο δεν το ξαναπάω στο συνεργείο! Σου είπα, χρειαζόμαστε άλλο αυτοκίνητο!

-Εντάξει, ρε Ρούλα. Σταμάτα τη γκρίνια. Λίγο ακόμα…

– Καθόλου ακόμα. Τέλος!

O Ζαμπέτας τότε νευρίασε και της απευθύνθηκε με έντονο ύφος.

– Θα τα πούμε μετά. Τώρα δουλεύουμε, δεν το βλέπεις, γαμώ το Χριστό σου; Κι έπειτα, εγώ αυτό το αυτοκίνητο το αγαπάω, το πονάω, το αγόρασα με τους κόπους μου, μου κάνει τα κέφια και την τρέλα μου.

-Δεν ανέχομαι πια αυτή την παλιατζούρα!

– Καλά… θα το συζητήσουμε αργότερα. Τώρα δημιουργούμε. Κατάλαβέ το!

Μόλις έφυγε η Αργυρώ από τον χώρο, ο Ζαμπέτας απευθύνθηκε στον Πυθαγόρα: «Βλέπεις τι τραβάω, ρε Πυθάκο; Η μεγαλομανία αυτής της γυναίκας, μ’ έχει τρελάνει».

Ο Πυθαγόρας παρακολούθησε τον καβγά αμίλητος και σκέφτηκε να γράψει κάτι για το παλιό αυτοκίνητο. Έτσι έγραψε «Το σαραβαλάκι» για το πρώτο «φιατάκι» του Ζαμπέτα.

Το δικό μου το αμάξι

ήτανε φίνο και εντάξει

και μου έκανε όλα τα κέφια

και την τρέλα μου.

Όμως πέρασαν τα χρόνια

και χτυπάνε τα μπιστόνια

και μου το περιφρονάει

κι η κοπέλα μου.

Σαραβαλάκι μου, σαραβαλάκι μου,

σαραβαλάκι μου, παλιό μεράκι μου

Μετά το φίατ, ο Ζαμπέτας αγόρασε ένα άλλο Κουπέ Φίατ. Όμως, τα παιδιά δεν χωρούσαν στα πίσω καθίσματα, με αποτέλεσμα, μέσα σε 6 μήνες, να αναγκαστεί να το πουλήσει. Τελικά, αγόρασε μια κατάλευκη Μερσέντες, με την Αργυρώ να πλέει σε πελάγη ευτυχίας.

Πηγή πληροφοριών: «Γιώργος Ζαμπέτας. Βαθιά στη θάλασσα θα πέσω». Κατερίνα Γ. Ζαμπέτα. Εκδόσεις Άγκυρα

Πηγή εικόνας: Finos Film