Γιώργος Θηβαίος. Έψαχνε όλη του τη ζωή τον γερμανό στρατιώτη που του έσωσε τη ζωή. Όταν τον βρήκε είχε πεθάνει. Η συγκινητική ιστορία από τη μάχη των Οχυρών

Ο ελληνογερμανικός πόλεμος του Απριλίου του 1941, όταν ο στρατός του Χίτλερ εισέβαλε στη Μακεδονία για να βοηθήσει τον Μουσολίνι που αποτύγχανε στο αλβανικό μέτωπο, κράτησε μόλις τέσσερις ημέρες. Όμως ήταν ένας πολύ σκληρός πόλεμος. Ακόμα και σε αυτό το περιβάλλον τελικά όμως υπήρξε χώρος για ανθρωπιά.

Ένα από τα μέτωπα του πολέμου ήταν το οροπέδιο του Νευροκοπίου στη Δράμα. Εκεί υπήρχαν συνολικά 6 οχυρά, από τα 21 της μεθοριακής γραμμής που έμεινε γνωστή ως “γραμμή Μεταξά” και προστάτευε τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα.

Ο Γιώργος Θηβαίος από τα Μεσόγεια ήταν τότε 22 ετών και βρέθηκε να πολεμά στο μέτωπο της Μακεδονίας. Σε μία μάχη, τη δεύτερη μέρα της γερμανικής εισβολής, αποκόπηκε από τη διμοιρία του, δέχθηκε πυροβολισμό και τραυματίστηκε βαριά στο πόδι. Είχε ένα σοβαρό διαμπερές τραύμα στο μηρό και αιμορραγούσε ακατάσχετα. Δίπλα του δεν υπήρχε κανείς να τον βοηθήσει και ήταν θέμα χρόνου να πεθάνει.

Μέσα στους καπνούς και την εκκωφαντικούς ήχους των κανονιών αντίκρυσε από πάνω του ένα Γερμανό στρατιώτη. Ο Θηβαίος πίστεψε πως αυτές ήταν οι τελευταίες στιγμές της ζωής του. Ενώ περίμενε την χαριστική βολή, είδε τον αντίπαλό του να σκύβει και να προσπαθεί να τον βοηθήσει. Ο Γερμανός ήξερε πως να του σταματήσει την αιμορραγία και κατάφερε να κάνει ίσχαιμη περίδεση που αποδείχτηκε σωτήρια για την ζωή του.

Ο Θηβαίος έκπληκτος αλλά και ευγνώμων, έκανε μία ευχαριστήρια χειρονομία στον σωτήρα του. Εκείνη τη στιγμή ο γερμανός έβγαλε από την τσέπη του μία στρατιωτική φωτογραφία και του την έδωσε ως ανάμνηση της απρόβλεπτης συνάντησής τους. Ο Θηβαίος έκανε το ίδιο και του έδωσε την δική του φωτογραφία.

Ο πόλεμος συνεχιζόταν και ο Γερμανός, αφού πήρε μέτρα κάλυψης, επέστρεψε στην ομάδα του. Ο Θηβαίος παρέμεινε στην θέση του για ώρα μέχρι που τον εντόπισε ελληνικό απόσπασμα και τον μετέφερε στο νοσοκομείο της Δράμας. Εκεί χειρουργήθηκε, αλλά οι γιατροί χρειάστηκε να του ακρωτηριάσουν το πόδι.

Ο στρατιώτης μετά την νοσηλεία επέστρεψε σπίτι του στην Αθήνα. Έπρεπε να μάθει να ζει με την αναπηρία, αλλά ένιωθε τυχερός που επέζησε. Και αυτό χάρη σε έναν αντίπαλό του στο πεδίο της μάχης. Δεν ήξερε όμως το όνομα του.

Ο δεκανέας Άντον Μπλάζιους επιστρέφει στο Νευροκόπι 

Το 1981 ένας Γερμανός τουρίστας παραθέριζε με τη γυναίκα του στη Θάσο. Κάποια στιγμή αποφάσισε να επισκεφθεί το Νευροκόπι για να τιμήσει τους πεσόντες συμπολεμιστές του. Ο Άντον Μπλάζιους, 40 χρόνια νωρίτερα είχε πολεμήσει ως δεκανέας της Βέρμαχτ στην περιοχή. Η παρουσία ενός Γερμανού στο Νευροκόπι, όπως είναι φυσικό, κίνησε την περιέργεια των ντόπιων. Ο Μπλάζιους εξήγησε τον λόγο της παρουσίας του. Γύρω του μαζεύτηκαν πολλοί και άρχισαν να συζητούν για τις μάχες του 1941.

Το 1941 Μπλάζιους είχε και την ιδιότητα του στρατιωτικού φωτογράφου. Επομένως είχε ένα τεράστιο αρχείο από φωτογραφίες και ονόματα. Εξαιτίας του Μπλάζιους τα επόμενα χρόνια Έλληνες και Γερμανοί πρώην αντίπαλοι ξανασυναντήθηκαν. Από τότε πολλοί βετεράνοι της Βέρμαχτ επισκέφθηκαν το Νευροκόπι.

Η «συνάντηση» των αντιπάλων

Ο Γιώργος Θηβαίος διατηρούσε πάντα επαφές με τους πρώην συμπολεμιστές του. Η παρουσία του Μπλάζιους στην Ελλάδα ήταν αυτό που ζητούσε για να βρει τον άνθρωπο που έψαχνε όλη του τη ζωή. Τον σωτήρα του. Ο πρώην στρατιωτικός φωτογράφος, πήρε τη φωτογραφία του συμπατριώτη του, έψαξε τα αρχεία του, ρώτησε από εδώ και από εκεί. Τελικά ο στρατιώτης εντοπίστηκε. Λεγόταν Φίλιπ Μεν και μετά την εκστρατεία στην Ελλάδα πολέμησε στο ανατολικό μέτωπο. Κατάφερε να επιζήσει από τον πόλεμο και επέστρεψε στην πατρίδα του. Δυστυχώς όμως όταν τον ανακάλυψε ο Θηβαίος είχε πια πεθάνει.

Παρόλα αυτά ο Θηβαίος ούτε που το σκέφτηκε. Μαζί με άλλους πρώην συμπολεμιστές του ταξίδεψε στη Γερμανία, στην πόλη Τρίερ όπου ζούσε ο Μεν. Η παρουσία των Ελλήνων πρώην πολεμιστών εκεί είχε κάλυψη από τον τοπικό Τύπο. Τον Θηβαίο όμως βασικά τον ένοιαζε να αφήσει λίγα λουλούδια στον τάφο του Μεν.

Κάθε χρόνο στο Νευροκόπι, τον Απρίλιο, γίνονται τελετές μνήμης για τον πόλεμο του 1941. Πλέον οι επιζώντες πολεμιστές και από τις δύο πλευρές είναι ελάχιστοι. Όμως η ιστορία του Θηβαίου και του Μεν είναι από τις πιο ιδιαίτερες του πολέμου των οχυρών και συζητιέται ακόμα και σήμερα.

Διαβάστε επίσης: Το οχυρό της Μακεδονίας στο οποίο οι υπερασπιστές του χρησιμοποίησαν καθρεφτάκια για επικοινωνία. Γιατί δεν κατελήφθη ποτέ (βίντεο drone)