Γυμνοδρομίες στην Αθήνα το 1974. Νέοι που χόρευαν και τραγουδούσαν γυμνοί, προκαλώντας τους περαστικούς γιατί θεωρούσαν τις συνηθισμένες διαδηλώσεις ξεπερασμένες. Οι πρώτες συλλήψεις στην Ελλάδα

Μάρτιος 1974. Στην αστυνομοκρατούμενη Αθήνα αρχίζει να εμφανίζεται μια νέα «μόδα».

Άτομα νεαρής ηλικίας ξαφνικά έβγαζαν τα ρούχα τους και ολόγυμνοι έτρεχαν στους δρόμους, χοροπηδώντας και τραγουδώντας.

Ο κόσμος παρακολουθούσε έκπληκτος, είτε γιουχαΐζοντας, είτε βρίζοντας τους γυμνούς δρομείς, που περνούσαν μπροστά τους.

Το φαινόμενο ονομάστηκε από τις ελληνικές εφημερίδες «στρηκ», από την αγγλική λέξη streak, που σημαίνει γυμνοδρομία.

Ήταν ήδη διαδεδομένο στις ΗΠΑ και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ως τρόπος διαμαρτυρίας για τον συμβατικό τρόπο ζωής της τότε κοινωνίας.

Οι νεαροί θεωρούσαν τις συνηθισμένες διαδηλώσεις ξεπερασμένες και αναποτελεσματικές και αναζητούσαν νέους, πιο δημιουργικούς τρόπους διαμαρτυρίας.

Η αστυνομία ήταν ενήμερη για τους προκλητικούς νέους, που σκανδάλιζαν την κοινωνία με πράξεις που ήταν ενάντια στα ήθη και τα έθιμα του χουντικού καθεστώτος.

Έτσι τους είχε στο “μάτι”.

Οι πρώτες συλλήψεις στην Ελλάδα

Τα μεσάνυχτα της 15ης Μαΐου, ένας 19χρονος νεαρός άνδρας άρχισε να τρέχει ολόγυμνος στις παρόδους της λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Πέρασε μπροστά από την ιστορική «Σόνια» και στην οδό Λομβάρδου τον εντόπισαν αστυνομικοί.

Χωρίς δεύτερη κουβέντα συνέλαβαν τον «στρήκερ», που ξέσπασε σε κλάματα.

Στο δικαστήριο, ο πρόεδρος ρώτησε τον αστυνομικό σχετικά με τη σύλληψη.

“Αστυνομικός: Είδαμε ένα άτομο να τρέχει ολόγυμνο στον δρόμο.

Πρόεδρος: Δε φορούσε κανένα ρούχο;

Αστυνομικός: Τίποτα. Κρατούσε μόνο στο δεξί του χέρι ένα σλιπ”.

Ο νεαρός που ήθελε να σπουδάσει στη Νομική, είχε πάει νωρίτερα σε ένα ταβερνάκι με φίλους του και όταν βγήκαν έξω για να φύγουν, γδύθηκε και άρχισε να τρέχει.

Το δικαστήριο δε μπορούσε να διακρίνει τι είχε ωθήσει τον νέο σε αυτήν την πράξη, αλλά του επέβαλε επτάμηνη φυλάκιση, για πρόκληση σκανδάλου και ασέμνων πράξεων.

Λίγες ημέρες αργότερα, η αστυνομία συνέλαβε άλλο ένα άτομο στο Πασαλιμάνι.

Με τα ρούχα στα χέρια, έτρεχε ανάμεσα στα τραπεζάκια των ζαχαροπλαστείων της πλατείας.      Πίσω του έτρεχαν διάφοροι, άλλοι ζητωκραύγαζαν και άλλοι τον μούτζωναν.

Ο νεαρός έτρεξε και μπήκε σε ένα σταματημένο αυτοκίνητο για να ντυθεί.

Το πλήθος περικύκλωσε το αυτοκίνητο όμως και λίγα λεπτά αργότερα συνελήφθη από την αστυνομία.

Αρκετοί τότε έλεγαν, ότι πρόκειται για ένα είδος διαμαρτυρίας και κάποιοι άλλοι ότι ήταν τρέλα της στιγμής.

Το στρήκινγκ συνεχίστηκε για μερικούς μήνες ακόμη, αλλά το πιθανότερο είναι ότι πολλοί φοβήθηκαν το μακρύ και κυρίως βαρύ χέρι του νόμου, που κυριαρχούσε επί χούντας.

Βόλτα χωρίς παντελόνι στο μετρό

Στις 10 Ιανουαρίου του 1986, ένας κύριος που πήγαινε στη δουλειά του, μπήκε στο μετρό της Νέας Υόρκης χωρίς παντελόνι. Δεν ήταν επιδειξίας, αλλά τελείως αφηρημένος.

Ντράπηκε, αλλά ο κόσμος που κατάλαβε ότι δεν ήταν «ψυχάκιας», του έλεγε αστεία και ζητωκραύγαζε από όπου περνούσε.

Την επόμενη χρονιά, την ίδια ημέρα, ο αφηρημένος πολίτης πήρε 10 φίλους του και όλοι μαζί πήγαν στο μετρό χωρίς να φορούν παντελόνι.

Σήμερα κάθε Ιανουάριο και Μάρτιο, έχει καθιερωθεί σε πολλές χώρες του κόσμου, η “Εθνική ημέρα χωρίς παντελόνι στο μετρό” και  η “Ημέρα χωρίς Παντελόνι” αντίστοιχα.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οι τρεις «τεντιμπόισες» της Ζακύνθου. Ξυλοκόπησαν και κούρεψαν τα γένια του παπά, επειδή διαφωνούσε με τον γάμο της μικρότερης αδελφής. Στο τέλος τις συνέλαβε ο αστυνομικός που ήταν ο υποψήφιος γαμπρός …