Γιατί το κτήριο στο κέντρο της Ρώμης έχει το τερατώδες πρόσωπο του Μουσολίνι; Οι εκλογές που κέρδισε με 100%

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Η φωτογραφία αυτή του 1934 είναι από το Παλάτσο Μπράσκι στη Ρώμη, το κτήριο που ήταν τότε η έδρα της Ομοσπονδίας του Φασιστικού Κόμματος. Η διακόσμηση στην πρόσοψη του κτηρίου με το τερατώδες πρόσωπο του Μπενίτο Μουσολίνι και τη λέξη «SI» δηλαδή «ΝΑΙ» ήταν για τις βουλευτικές εκλογές που διοργανώθηκαν στην Ιταλία εκείνη τη χρονιά. Η διαδικασία στις εκλογές του 1934 επέτρεπε στους φασίστες που τις επόπτευαν να γνωρίζουν τι ψήφισε ο κάθε ψηφοφόρος! Έτσι δεν προκαλεί εντύπωση ότι σχεδόν το 100% των Ιταλών ψηφοφόρων ψήφισαν υπέρ των υποψηφίων που πρότεινε ο Μουσολίνι.

Οι “εκλογές” του Ντούτσε

Συμβαίνει και σε δικτατορίες να διοργανώνουν εκλογές προκειμένου να προσδώσουν μία εικόνα «λαϊκής νομιμοποίησης» στο καθεστώς τους. Το αποτέλεσμα είναι προκαθορισμένο.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι ήταν ένας από τους πρώτους δικτάτορες που χρησιμοποίησε τις εκλογές για να δείξει ότι είχε την αποδοχή της συντριπτικής πλειοψηφίας των συμπατριωτών του.

Το 1924 ενώ είχε ήδη την εξουσία για δύο χρόνια, διοργάνωσε τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές στην Ιταλία όπου εκτός από τους φασίστες -που συνεργάζονταν ακόμη με κάποια μικρότερα κόμματα του συντηρητικού χώρου- πήραν μέρος και τα μεγάλα κόμματα, όπως το χριστιανοδημοκρατικό και το σοσιαλιστικό.

Μέσω της εκτεταμένης βίας και νοθείας, η παράταξη του Μουσολίνι κατάφερε να κερδίσει το 65% των ψήφων.

Το 1929 στην Ιταλία είχαν ήδη απαγορευτεί όλα τα κόμματα εκτός από το φασιστικό. Ο Μουσολίνι διοργάνωσε «βουλευτικές εκλογές» όπου οι Ιταλοί κλήθηκαν να ψηφίσουν υπέρ ή κατά μιας λίστας με μέλη του φασιστικού κόμματος που είχαν οριστεί ως «εκπρόσωποι του λαού στο κοινοβούλιο».

Εν ολίγοις δεν ψήφιζαν κόμμα αλλά τα μέλη του.

Το «Ναι» κέρδισε το 98.43% των ψήφων.

Το “Ναι” του 1934

Πέντε χρόνια αργότερα, το 1934, ο Μουσολίνι προκήρυξε ξανά «βουλευτικές εκλογές». Αυτή τη φορά ήταν αποφασισμένος να κερδίσει  μεγαλύτερο ποσοστό ψήφων σε σχέση με αυτό το 1929.

Έτσι υπήρξε μια πρωτοφανής εκστρατεία προπαγάνδας σε ολόκληρη την Ιταλία. Σε πολλά κτήρια οι φασίστες είχαν κολλήσει αφίσες με το πρόσωπο του Μουσολίνι και τη λέξη «Si» («Ναι»). Επίσης, στους κεντρικούς δρόμους είχαν κρεμάσει αεροπανό που προέτρεπαν τους Ιταλούς να ψηφίσουν «Ναι».

Η πρόσοψη του Παλάτσο Μπράσκι  στη Ρώμη, καλύφθηκε με το τερατώδες πρόσωπο του Μπενίτο Μουσολίνι και τη λέξη «SI».

Αυτό που έπεισε τους Ιταλούς να ψηφίσουν υπέρ της λίστας με τους φασίστες δεν ήταν τόσο η προπαγάνδα αλλά ο τρόπος διαδικασίας της ψηφοφορίας.

Οι εκλογές του 99.84%

Γι’ αυτή χρησιμοποιήθηκαν δύο ψηφοδέλτια και δύο φάκελοι. Το «Ναι» ήταν στα χρώματα της ιταλικής σημαίας με φασιστικά σύμβολα, ενώ το «Όχι» ήταν λευκό. Ο ψηφοφόρος έπρεπε να τοποθετήσει το ψηφοδέλτιό του σε φάκελο και να το ρίξει στην κάλπη.

Όμως στη συνέχεια έπρεπε να αφήσει το άλλο ψηφοδέλτιο μέσα στο εκλογικό τμήμα! Αυτό σήμαινε ότι οι επόπτες της ψηφοφορίας -όλοι τους φασίστες- μπορούσαν να ελέγξουν τι ψήφισε ο κάθε ψηφοφόρος.

Τελικά στις «βουλευτικές εκλογές» στις 25 Μαρτίου 1934, το 99,84% των Ιταλών ψηφοφόρων ενέκρινε τη λίστα με τους αντιπροσώπους του φασιστικού κόμματος. Η συντριπτική πλειοψηφία προκάλεσε τον Μπενίτο Μουσολίνι να ονομάσει τις εκλογές «δεύτερο δημοψήφισμα του φασισμού».

Το 1939 με αφορμή την έκρηξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ο Μουσολίνι σταμάτησε τις εκλογές παρωδία. Οι επόμενες εκλογές στην Ιταλία έγιναν το 1946 μετά το τέλος του πολέμου. Όταν το καθεστώς του είχε καταρρεύσει και ο ίδιος κρεμόταν ανάποδα σε πλατεία του Μιλάνο.