Γιατί τα τζιν παντελόνια έχουν μία μικρή τσέπη πάνω από τη μεγάλη μπροστινή δεξιά τσέπη;

του συνεργάτη ιστορικού Κωνσταντίνου Λαγού

Στις 20 Μαΐου 1873 ο Λέβι Στράους πήρε στις ΗΠΑ την πατέντα για το πρώτο τζιν. Σε αυτή αναφερόταν ότι το παντελόνι είχε τέσσερις τσέπες. 

Το πρώτο τζιν είχε μόνο τρεις μεγάλες τσέπες, δύο μπροστά και μία πίσω δεξιά. Η αριστερή μεγάλη τσέπη προστέθηκε το 1901.

Η τέταρτη τσέπη ήταν μία μικροσκοπική πάνω από τη μεγάλη μπροστινή δεξιά.

Ο μόνος λόγος γιατί το 1873 ο Στράους συμπεριέλαβε αυτή την τσέπη στο τζιν ήταν για να χωρέσει ένα ρολόι κανονικού μεγέθους της εποχής.

Η αλυσίδα του να περνιόταν από τον κρίκο της στην μικρή θηλιά για τη ζώνη ακριβώς από πάνω.

Για την ιστορία του τζιν δείτε εδώ

Το 1873 τα ρολόγια τσέπης ήταν πια αρκετά κοινά και είδη καθημερινής χρήσης.

Έτσι οι άνδρες δεν χρειάζονταν πια να τα επιδεικνύουν όπως έκαναν μερικές δεκαετίες πριν. Τοποθετούσαν τα ρολόγια τους στην ειδική τσέπη για να τα προστατεύουν από τις γρατσουνιές.

Η τσέπη είχε κατασκευαστεί επίτηδες τόσο μικρή ώστε να στερεώνεται εκεί το ρολόι και να μην υπάρχει κίνδυνος να πέσει και να το χάσει ο ιδιοκτήτης του.

Όταν το 1901 προστέθηκε στο τζιν η πίσω μεγάλη τσέπη δεν είχαν αρχίσει ακόμη να διαδίδονται τα ρολόγια χειρός και έτσι παρέμεινε η μικρή τσέπη μπροστά για τα ρολόγια χειρός.

Λίγα χρόνια αργότερα κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι περισσότεροι άνδρες και ιδιαίτερα αυτοί που πήραν μέρος στις μάχες άρχισαν να φορούν ρολόγια χειρός. Στο μεσοπόλεμο ήταν πια το απαραίτητο αξεσουάρ για τους περισσότερους νέους άνδρες.

Παρά ταύτα τα τζιν συνέχισαν να συμπεριλαμβάνουν και τη μικρή τσέπη «ρολογιού».

Γιατί δεν καταργήθηκε η μικρή τσέπη;

Η σκέψη των κατασκευαστών τους ήταν ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να βάζει αυτός που φορούσε το παντελόνι μικροαντικείμενα όπως κλειδιά, κέρματα, εισιτήρια κ.ά.

Βέβαια η τσέπη είναι πολύ στενή για να χωρέσουν παρά πάνω από ένα ή δύο κλειδιά ή μερικά κέρματα. Οι περισσότεροι έβαζαν τα αντικείμενα αυτά στις μεγάλες τσέπες.

Θεωρείται ότι η μικρή τσέπη παρέμεινε περισσότερο σαν παράδοση παρά για την χρηστική σημασία της.

Έτσι επιβίωσε μέχρι και σήμερα.