Γιατί τα κοράκια είναι προστατευόμενο είδος στον Πύργο του Λονδίνου. Τα σέβονται όλες οι κυβερνήσεις, αλλά τρία απολύθηκαν λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς

“Στον Πύργο πρέπει πάντα να κατοικούν έξι κοράκια, αλλιώς το βασίλειο θα καταστραφεί”, αναφέρει η αγγλική παράδοση για τον Πύργο του Λονδίνου. Λέγεται πως ο μύθος ξεκίνησε τον 17ο αιώνα και ήταν έμπνευσης του βασιλιά Καρόλου ΙΙ.

Ωστόσο, μέχρι και σήμερα, φαίνεται πως για τους Άγγλους είναι κάτι περισσότερο από μια λαϊκή δεισιδαιμονία. Τα κοράκια συντηρούνται με έξοδα της Βρετανικής κυβέρνησης και αντιμετωπίζονται ως στρατιώτες. Έχουν μάλιστα και τις προσωπικές τους στρατιωτικές κάρτες και τιμωρούνται όταν παραβαίνουν τα καθήκοντά τους.

Ο μύθος

Οι πρώτες αναφορές για τα περιβόητα κοράκια του Πύργου εντοπίζονται κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης των πρώτων βασιλισσών της Αγγλίας. Της Άννας Μπολέιν το 1536 και της 16χρονης Τζέιν Γκρέι το 1554. Ο Πύργος λειτουργούσε ως χώρος εκτελέσεων, αλλά απευθυνόταν μόνο σε μέλη της υψηλής κοινωνίας. Ιστορικοί έχουν αναφέρει πως τα κοράκια εισήχθησαν προκειμένου να δώσουν μία δραματική νότα στις εκτελέσεις.

Σύμφωνα με την επικρατούσα παράδοση, τον 17ο αιώνα, ο βασιλιάς Κάρολος ΙΙ ήταν εκείνος που διέταξε να κρατείται ένας συγκεκριμένος αριθμός κορακιών στον Πύργο, προκειμένου να αποφευχθεί η καταστροφή τόσο του Πύργου όσο και ολόκληρου του βρετανικού βασιλείου.

Λέγεται μάλιστα πως όταν ο βασιλικός αστρονόμος παραπονέθηκε ότι εμποδίζουν τις παρατηρήσεις, ο βασιλιάς διαφύλαξε την παραμονή των κορακιών στον Πύργο και διέταξε τη μεταφορά του παρατηρητηρίου στο Γκρίνγουιτς.

Μία άλλη εκδοχή θέλει τα κοράκια να εμφανίστηκαν στον Πύργο μετά την Μεγάλη Πυρκαγιά που ξέσπασε στο Λονδίνο το 1666. Όπως είναι γνωστό, τα άγρια κοράκια, όπως επίσης τα γουρούνια και οι αετοί, ήταν τα κυριότερα πτωματοφάγα ζώα του Μεσαιωνικού Λονδίνου. Υποτίθεται, λοιπόν, πως όσο τα κοράκια έτρωγαν τους νεκρούς, οι επιζώντες τα κυνηγούσαν τρομαγμένοι.

Ανάμεσά τους και ο βασιλιάς Κάρολος ΙΙ. Σε αυτή την εκδοχή, ήταν ο αστρονόμος του Πύργου που προειδοποίησε τον Κάρολο ΙΙ, ότι η θανάτωση των κορακιών αποτελεί κακό οιωνό και το βασίλειο μπορεί να καταστραφεί αν σκοτωθούν όλα τα κοράκια. Έτσι, ο βασιλιάς μεταμελημένος διέταξε να κρατηθούν έξι κοράκια στον Πύργο.

Τα κοράκια – στρατιώτες

Ο μύθος αντιμετωπίστηκε με ιδιαίτερη σοβαρότητα από τους Άγγλους. Ήταν τόσο σημαντικός, ώστε μέχρι και σήμερα, τα έξοδα ανατροφής τους καλύπτονται από την βρετανική κυβέρνηση. Ακόμα και ο Ουίνστον Τσώρσιλ, όταν συνειδητοποίησε ότι ο αριθμός των κορακιών που ζούσαν στον Πύργο μειώθηκε, διέταξε την άμεση αντικατάστασή τους.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Τα κοράκια δεν είναι απλώς οι προστάτες του Πύργου. Αλλά και στρατιώτες του. Έχουν κάρτες στις οποίες αναγράφονται οι υποχρεώσεις τους, όπως ακριβώς οι στρατιωτικοί και οι άνδρες της αστυνομίας ενώ κάθε παράβαση των καθηκόντων τους, τιμωρείται.

Το 1975, το κοράκι “Γεώργιος” εξορίστηκε στην Ουαλία κατόπιν πρωθυπουργικής απόφασης, καθώς κατέστρεψε έξι δορυφορικές κεραίες, ενώ το 1996 δύο κοράκια απολύθηκαν. Τους ενδιέφερε περισσότερο να ζευγαρώσουν παρά να εκτελέσουν τις υποχρεώσεις τους.

Κάθε κοράκι φέρει μια κορδέλα διαφορετικού χρώματος στο ένα πόδι, για να διευκολύνεται η αναγνώριση του. Κίτρινη κορδέλα φορά το θηλυκό με το όνομα Larry, λευκή ο Hardey, σκούρο μπλε ο Cedric, γαλάζια ο Gwylum, σκούρο πράσινο η Munin, κόκκινη η Hugine, πορτοκαλί ο Odin και ανοιχτό πράσινο ο Thor.

Η διατροφή τους στηρίζεται σε ειδικό διαιτολόγιο από τη Βασιλική Ορνιθολογική Ακαδημία. Φρέσκα φρούτα, τυριά και νωπό κρέας αποτελούν βασικά στοιχεία της διατροφής τους ενώ τους χορηγούνται και συμπληρώματα, όπως βιταμίνες και κάψουλες μουρουνέλαιου. Κάθε δεύτερη μέρα επιτρέπεται να τρώνε ένα βραστό αυγό και ένα ψιλοκομμένο μήλο ή σταφύλι.

Η ιστορία του Πύργου

Το 1066, ο Νορμανδός βασιλιάς Γουλιέλμος ο Κατακτητής κατέλαβε την Αγγλία και επέλεξε το Λονδίνο ως πρωτεύουσα της χώρας. Μία από τις πρώτες του ενέργειες ήταν να κατασκευάσει ένα οχυρό εκεί όπου τελείωναν τα παλιά ρωμαϊκά τείχη, για να ελέγχει καλύτερα την πόλη. Το φρούριο ονομάστηκε Λευκός Πύργος, λόγω του χρώματος της πέτρας του.

Τους τρεις επόμενους αιώνες, χτίστηκε γύρω του ένα πελώριο οχυρωματικό σύμπλεγμα, προστατευμένο από τείχη και τάφρο, το οποίο ονομάστηκε Πύργος του Λονδίνου.

Αρχικά το κάστρο ήταν ένα καταφύγιο για την βασιλική οικογένεια. Αργότερα, μετατράπηκε σε φυλακή, στην οποία κρατούνταν μέλη της υψηλής κοινωνίας. Σε ένα ύψωμα, έξω από τα τείχη του κάστρου, γίνονταν οι εκτελέσεις των ευγενών που είχαν κριθεί ένοχοι ένοχοι για προδοσία, ενώ τα μέλη της βασιλικής οικογένειας εκτελούνταν με μυστικότητα στους εσωτερικούς χώρους του Πύργου. Η εκτέλεση πραγματοποιούταν με αποκεφαλισμό.

Εκτός, όμως από φυλακή, ήταν και τόπος βασανιστηρίων. Έμεινε γνωστός στην ιστορία για τα βασανιστήρια με την μέθοδο της υπερέκταση των άκρων πάνω σε έναν τροχό.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Γιατί το Λονδίνο ήταν η πιο «εύφλεκτη» πόλη του Μεσαίωνα και οι πυρκαγιές εξαφάνιζαν τις περισσότερες συνοικίες. Οι πυροσβέστες για να δημιουργήσουν αντιπυρικές ζώνες αναγκάζονταν να κατεδαφίζουν ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα