Γιατί σκότωσαν τα ζώα σε ζωολογικό κήπο του Τόκιο στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Λιοντάρια, αρκούδες και φίδια βρήκαν φρικιαστικό θάνατο. Η συγκινητική μάχη τριών ελεφάντων

Πηγή: Ιστορίες από τη δεκαετία του 40

Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μία συγκλονιστική υπόθεση άλλαξε την ιστορία του Ueno, του παλαιότερου ζωολογικού κήπου της Ιαπωνίας, ο οποίος λειτουργούσε από το 1882.

Τον Αύγουστο του 1943 ο διοικητής του Τόκυο, Shigeo Ōdachi, διέταξε να θανατωθούν όλα τα άγρια ζώα στον ζωολογικό κήπο, με τη δικαιολογία ότι μπορεί να πάθουν αμόκ, να δραπετεύσουν και να αποτελέσουν δημόσιο κίνδυνο για τους πολίτες από τους αμερικανικούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς. Η μεταφορά τους σε ασφαλέστερους χώρους αποκλείστηκε, αφού κανένας αρμόδιος δεν μπορούσε να εγγυηθεί σε ποιο σημείο δεν θα χτυπούσαν τα αμερικανικά βομβαρδιστικά.

Έτσι λιοντάρια και λεοπαρδάλεις δηλητηριάστηκαν, μια ασιατική αρκούδα μαχαιρώθηκε και μια άλλη κρεμάστηκε, ένας κροταλίας πνίγηκε από ηλεκτροφόρο καλώδιο μετά από 16 ώρες, ένας πύθωνας αποκεφαλίστηκε, ένας αμερικανικός βίσονας χτυπήθηκε με σφυριές στο κεφάλι κι άλλα πολλά ζώα βρήκαν τραγικό τέλος.

Οι πιο «διάσημοι» του ζωολογικού κήπου ήταν οι τρεις πανέξυπνοι ελέφαντες, ο John, ο Tonky και ο Wanly. Σε αυτούς, η διαδικασία θανάτου εξελίχθηκε διαφορετικά σε σχέση με αυτή που είχε μελετηθεί και αποφασιστεί.

Ο 

John είχε αρχίσει να γίνεται επιθετικός κι έτσι αποφασίστηκε η ασιτία. Το πελώριο θηλαστικό άντεξε μερικές μέρες χωρίς τροφή.

Η ίδια βάναυση τακτική ακολουθήθηκε και για τους άλλους δύο ευφυέστατους ελέφαντες τους οποίους θυμούνταν οι επισκέπτες για τα σκέρτσα τους.

Οι φύλακες έδιναν στον Tonky, τον πιο έξυπνο από τους τρεις, το αγαπημένο του φαγητό που ήταν οι πατάτες, κάποιες από αυτές ποτισμένες με δηλητήριο.

Το πελώριο ζώο έτρωγε τις καθαρές πατάτες και πέταγε με την προβοσκίδα του τις δηλητηριασμένες.

Οι στρατιωτικοί κτηνίατροι πρότειναν τότε τεράστιες σύριγγες με θανατηφόρο υγρό να καρφωθούν στο σώμα του.

Αλλά οι βελόνες έσπαγαν μία μία στο σκληρό του δέρμα.

Η τελευταία προσπάθεια να του δώσουν νερό αναμειγμένο με κυάνιο και ποτάσα απέτυχε.

Ύστερα από μέρες πείνας κι εξαθλίωσης οι αδυνατισμένοι Tonky και Wanly προσπαθούσαν να σηκωθούν στα δύο τους πόδια, τρικλίζοντας και βογκώντας κάθε φορά που κάποιος φύλακας πέρναγε μπροστά από το κλουβί τους σαν να ικέτευαν για λίγη τροφή.

Όπως περιγράφει και ο συγγραφέας Yukio Tsuchiya, ο οποίος έγραψε το 1951 το παιδικό βιβλίο 

«Πιστοί Ελέφαντες» βασισμένο στη συγκεκριμένη ιστορία, «πλέον τα αυτιά τους έδειχναν τόσο μεγάλα σε αναλογία με τα σώματά τους».

Μία μέρα οι δύο ελέφαντες αντικρίζοντας έναν εκπαιδευτή προσπάθησαν να κάνουν τη συνηθισμένη τους επίδειξη όπως την έκαναν μπροστά στο κοινό. Στάθηκαν όρθιοι όσο ψηλότερα μπορούσαν και πετούσαν με την προβοσκίδα στον αέρα τα σορτσάκια τους, βέβαιοι ότι μετά το θέαμα θα έρθει όπως πάντα το φαγητό τους ως ανταμοιβή.

Πράγματι, ο φύλακας λύγισε και με δάκρυα στα μάτια έβαλε τροφή και νερό.

Μία φορά όμως δεν έφτανε κι έτσι δύο βδομάδες αργότερα τα άτυχα ζώα ξεψύχησαν.

Στους επόμενους μήνες με τις προμήθειες να λιγοστεύουν, πολλά ζώα αποτέλεσαν τροφή για τους πεινασμένους γιαπωνέζους, ενώ αρκετά πέθαναν από την παραμέληση και την έλλειψη πόρων για τη σίτιση τους.

Το βασανιστήριο του πιλότου

Οι αμερικανικές πολεμικές επιχειρήσεις συνεχίστηκαν λίγους μήνες μετά.

Σε μία από αυτές ο πλοηγός-βομβαρδιστής Raymond “Hap” Halloran  με το αεροσκάφος B-29 χτυπημένο από τις ιαπωνικές σφαίρες, έπεσε στις εχθρικές γραμμές. Συνελήφθη, βασανίστηκε και φυλακίστηκε στο Ueno, στο κλουβί όπου ζούσε μια τίγρης.

Ο άτυχος αμερικανός πιλότος, γυμνός, έγινε θέαμα για τους επισκέπτες.

Διαβάστε: Οδήγησαν φαντάρους στη λιμοκτονία για έξι μήνες ώστε να βγάλουν συμπεράσματα για τον υποσιτισμό. Το συνταρακτικό πείραμα που έδειξε τις σωματικές και ψυχολογικές διαταραχές από την πείνα

Διαβάστε: «Τα μάτια του αλόγου μου». Η συγκινητική ιστορία ενός στρατιώτη που έχασε το άλογό του κυνηγώντας Ιταλούς στην Αλβανία