Γιατί οι γυναίκες της φυλής Απατάνι έκαναν τατουάζ στο πρόσωπο και “τάπωναν” τη μύτη τους. Το έθιμο που απαγόρευσε η Ινδία και η φυλή που δεν έχει γραπτή ιστορία!

Στη βορειοανατολική Ινδία, στην περιοχή Αρουνάτσαλ Πραντές, τις τελευταίες δεκαετίες είναι εγκατεστημένη η μεταναστευτική φυλή Απατάνι.

Διακρίνεται για τον παρωχημένο, αλλά τρομερά παραγωγικό τρόπο γεωργίας, αλιείας και καλλιέργειας ρυζιού, αλλά ξεχωρίζει για κάτι πρωτόγνωρο. 

Τις γυναίκες της φυλής, οι οποίες ακόμη και σήμερα τραβούν τα βλέμματα των τουριστών. 

Οι χαμογελαστές γυναίκες έχουν δύο μικρές “τάπες” στη μύτη τους και τατουάζ στο πρόσωπο.

Από το 1970, η κυβέρνηση της Ινδίας απαγόρευσε τη διαιώνιση της συγκεκριμένης παράδοσης και πλέον αυτήν την παράξενη πρακτική θυμίζει μόνο ο ηλικιωμένος γυναικείος πληθυσμός.

“Μαρκάρισμα” από μικρή ηλικία

Οι γυναίκες της φυλής Απατάνι φημίζονται για την εξωτική ομορφιά τους και το γοητευτικό τους χαμόγελο.

Τα παλαιότερα χρόνια, άνδρες γειτονικών φυλών συχνά απήγαγαν τις όμορφες κοπέλες, τα ίχνη των οποίων χάνονταν για πάντα.

Έτσι, οι άνδρες Απατάνι, βρήκαν ένα τρόπο οι κοπέλες της φυλής να δείχνουν λιγότερο ελκυστικές και να μην πέφτουν θύματα απαγωγής.

Από τη στιγμή που ένα κορίτσι αδιαθετούσε για πρώτη φορά, ακόμη και από την ηλικία των 10 ετών, με ένα σκούρο μελάνι “μάρκαραν” το πρόσωπό του.

Το τατουάζ, γνωστό ως “Tippei”, ήταν μια γραμμή που ξεκινούσε από το κούτελο και έφτανε μέχρι την άκρη της μύτης, χωρίζοντας έτσι σχεδόν στα δύο το πρόσωπο του κοριτσιού.

Άλλες πέντε παράλληλες γραμμές κοσμούσαν το σαγόνι τους, σε αντίθεση με ένα τατουάζ που μοιάζει με το γράμμα “T” και έχουν στο σαγόνι τους οι άνδρες της φυλής.

Ωστόσο, το “μαρκάρισμα” δεν σταματούσε εκεί. Στις δύο πλευρές της μύτης των κοριτσιών, ακριβώς πάνω από τα ρουθούνια, άνοιγαν δύο τομές και τοποθετούσαν δύο μικρές μαύρες τάπες, τις “yaping hurlo” στην τοπική διάλεκτο.

Μάλιστα, όσο πιο μεγάλες ήταν οι τάπες τόσο μεγαλύτερο κύρος είχε και μια γυναίκα.

Με αυτό τον τρόπο, οι σημαδεμένες γυναίκες δεν γίνονταν στόχος για τους άνδρες άλλων φυλών, μεγάλωναν και έκαναν οικογένεια με άνδρες Απατάνι, διαιωνίζοντας έτσι τη φυλή τους.

Το 1970 η κυβέρνηση της Ινδίας, απαγόρευσε αυτήν την πρακτική, θεωρώντας της ένα πολύ “βάρβαρο” έθιμο.

Για τις γυναίκες Απατάνι, όμως, ήταν ο μοναδικός τρόπος για να είναι πραγματικά μία γυναίκα “Tani”, όπως συνήθως αυτοκαθορίζονται στη φυλή τους.

Οι νεότερες γυναίκες, ωστόσο, συμφώνησαν με την απόφαση της κυβέρνησης, καθώς είχαν περισσότερες πιθανότητες να βρουν εργασία την πόλη χωρίς τα τατουάζ και τις τάπες.

Μία φυλή χωρίς “γραπτή” ιστορία

Τα τελευταία χρόνια, διάφοροι λάτρεις των ταξιδιών, έχουν ανακαλύψει την φυλή των Απατάνι. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, οι φωτογραφίες του παράξενου παρουσιαστικού των γυναικών έγιναν γνωστές σε ολόκληρο τον κόσμο, με αποτέλεσμα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι να έρχονται σε επαφή με τη φυλή της βορειανατολικής Ινδίας για να θαυμάσουν από κοντά τις χαμογελαστές γυναίκες με τα τατουάζ και τις μαύρες τάπες στη μύτη τους.

Σχεδόν 40 χρόνια μετά την απαγόρευση του εθίμου από την κυβέρνηση της Ινδίας, λίγες γυναίκες, οι περισσότερες ηλικιωμένες, έχουν απομείνει με τα “Tippei” και τα “yaping hurlo”.

Φαίνεται πως αυτή η πρακτική τα επόμενα χρόνια θα αποτελεί παρελθόν και μια ακόμη ιστορία που τα μέλη της φυλής θα μοιράζονται προφορικά.

Χωρίς γραπτά ντοκουμέντα, οι Αταπάνι συνεχίζουν την παράδοσή τους μόνο με τον προφορικό λόγο.

Οι “αρχέγονοι” Απατάνι

Ο πληθυσμός των Απατάνι επιβιώνει κυρίως μέσω της καλλιέργειας ρυζιού και του ψαρέματος. Η φυλή έχει καταφέρει να φτιάξει ένα εξαιρετικά παραγωγικό γεωργικό σύστημα, χωρίς τη χρήση βαρέων μηχανημάτων και ζώων. Ο σεβασμός που δείχνουν προς το περιβάλλον οδήγησε την UNESCO να χαρακτηρίσει την περιοχή όπου μένει η φυλή “Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς”, για την “ευρεία παραγωγικότητα” και τον “μοναδικό τρόπο” που διαφυλάσσει την οικολογία.

Η αρμονική συμβίωση με το φυσικό περιβάλλον που φαίνεται να έχουν “τελειοποιήσει” οι Απατάνι συνδέεται και με τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.

Κυρίαρχη θρησκεία είναι η “Donyi-Polo”, όπου λατρεύονται ως θεϊκά δύο αντίθετα, αλλά συμπληρωματικά στοιχεία της φύσης, ο Ήλιος (Donyi) και η Σελήνη (Polo).

Πρόκειται για μια θρησκεία – παρακλάδι του ανιμισμού, μιας από τις αρχαιότερες θρησκευτικές πρακτικές στην ανθρώπινη ιστορία.

Σύμφωνα με αυτή, τα πάντα, οι άνθρωποι, τα φυτά, τα ζώα και τα ουράνια σώματα διακατέχονται από πνεύματα που είναι ανεξάρτητα από τη φυσική ύπαρξη.

Ο κόσμος των πνευμάτων είναι πολύ διαδεδομένος και οι Απατάνι έχουν πάντα ένα μικρό χώρο μέσα στο σπίτι τους, για να προσφέρουν μικρά “δώρα”, όπως αυγά ως αντάλλαγμα την υγεία τους και την καλοτυχία.

Αλλά υπάρχουν και δημόσιοι χώροι, όπου οι Απατάνι μαζεύονται για να προσευχηθούν στο βασίλειο των πνευμάτων.

Η φυλή των Απατάνι έχει επίσης ξεχωρίσει για τον διαφορετικό πολιτισμό της, τις συνεχείς συζητήσεις των γηγενών για το περιβάλλον, αλλά και για τον χρωματιστό τρόπο ζωής.

Οι γυναίκες κοσμούν τον λαιμό τους με χρωματιστά κοσμήματα, ενώ δεν λείπουν μέσα από διάφορα φεστιβάλ και πρωτότυπες χειροτεχνίες με βασικό υλικό το μπαμπού, όπου παντού κυριαρχεί το χρώμα.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Ο τολμηρός περιηγητής που έζησε για δύο χρόνια ανάμεσα σε ανθρωποφάγους στη ζούγκλα της Νέας Γουινέας. Έμαθε τη γλώσσα τους και κατέγραψε ιεροτελεστία με τους «νεκροκόφτες» και το μακάβριο γεύμα