Γιατί ο Περόν αποφάσισε να κρύψει και να ενσωματώσει στην Αργεντινή 5000 εγκληματίες ναζί;

του Γιώργου Κασαμπαλάκου

Ο Χουάν Ντομίνγκο Περόν (1895-1974) εκλέχτηκε πρόεδρος της Αργεντινής 3 φορές, από το 1946 ως το 1955 και από το 1973 ως το 1974. Αντιπαρατέθηκε σφοδρά με τις ΗΠΑ, γλίτωσε από απόπειρες δολοφονίας και πραξικοπήματα, χάρη στη στήριξη του λαού.

Χωρίς να μπορεί να θεωρηθεί ο ίδιος οπαδός του φασισμού ή φασιστικό το καθεστώς που δημιούργησε, το περίφημο justicialismo, είναι γνωστή η συμπάθεια που έτρεφε για τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι, πριν τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Τα αισθήματα αυτά γεννήθηκαν το 1939, όταν ο Περόν στάλθηκε στην Ευρώπη, όπου ανάμεσα στα άλλα παρακολούθησε μαθήματα ορεινού πολέμου στις Άλπεις. Εκεί είδε από κοντά τη λειτουργία του φασιστικού καθεστώτος στην Ιταλία και του ναζιστικού στη Γερμανία.

Ο Περόν θεωρούσε τα καθεστώτα αυτά σοσιαλδημοκρατικά, που αποτελούσαν μια πετυχημένη εναλλακτική απέναντι στα –κατά την φρασεολογία του- ‘πλουτοκρατικά’ (καπιταλιστικά) και τα ‘καταπιεστικά’ (κομμουνιστικά) καθεστώτα.

Ο ίδιος έγραφε στις ‘Σημειώσεις από την Στρατιωτική Ιστορία’ του: «Πριν την άνοδο του Μουσολίνι στην εξουσία, υπήρχε το κράτος από τη μία και οι εργάτες από την άλλη. […] Στη Γερμανία συνέβη ακριβώς το ίδιο, ένα οργανωμένο κράτος για μια τέλεια οργανωμένη κοινωνία. […] Πιστεύω πως αυτό είναι το καθεστώς του μέλλοντος, η αληθινή δημοκρατία, η σοσιαλδημοκρατία».

Η παγκόσμια ιστορία όπως και η ελληνική είναι γεμάτη από σημαντικούς ανθρώπους που πριν τον πόλεμο είχαν διαμρφώσει μια εντελώς στρεβλή εικόνα για τον φασισμό. Κανείς τους όμως δεν φανταζόταν τις θηριωδίες που ακολούθησαν.

Επιχείρηση Ratlines

Ωστόσο ο Περόν και μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, βοήθησε στη δημιουργία ενός δικτύου φυγάδευσης ναζί εγκληματιών, οι οποίοι εγκαταστάθηκαν στην Αργεντινή, μεταφέροντας μαζί τους σημαντικά χρηματικά ποσά αλλά και πολύτιμη τεχνογνωσία σε σημαντικούς τομείς παραγωγής όπως την αεροναυπηγική.

Παρομοίως, πολλοί Γερμανοί επιστήμονες, προσεγγίστηκαν και τελικά συνέχισαν το έργο τους τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην ΕΣΣΔ.

Όπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις του Ούκι Γκόνι, δημοσιογράφου και συγγραφέα του βιβλίου ‘The Real Odessa: How Peron Brought the Nazi War Criminals to Argentina’, είχε σχηματιστεί μια μυστική οργάνωση με το όνομα ODESSA, επιφορτισμένη με αυτή την αποστολή.

Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 5.000 ναζί βρήκαν καταφύγιο στην Αργεντινή. Εμπνευστής της επιχείρησης που ονομάστηκε ‘Ratlines (σκαλιέρες-ανεμόσκαλες)’  ήταν ο ίδιος ο Περόν, που στο τέλος του πολέμου έδωσε μυστικές εντολές στις πρεσβείες στην Ευρώπη να οργανώσουν την φυγάδευση.

Πρωταγωνιστές στη δημιουργία της υπήρξαν οι Ροντόλφο Φρόϊντ, σύμβουλος πληροφοριών του Περόν και στενός φίλος του αδερφού της Εβίτα, ο αρχηγός της ελβετικής αστυνομίας Χάϊνριχ Ρόθμουντ και ο επιφανής κροάτης ιερέας, Κράνοσλαβ Ντραγκάνοβιτς.

Με την πολύτιμη συνδρομή της ODESSA, επώνυμοι ναζί όπως οι Άντολφ Άϊχμαν, Τζόζεφ Μένγκελε, Εμίλ Ντεβόϊτιν και Έρικ Πρίμπκε, αλλά και ηγετικά μέλη της αιμοσταγούς κροατικής ναζιστικής παραστρατιωτικής οργάνωσης Ουστάσι, όπως ο Άντε Πάβελιτς, κατέφυγαν στην Αργεντινή και την υπόλοιπη Λατινική Αμερική.

Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στην Daily Mail το 2012, αναφέρεται ο κομβικός ρόλος ενός ακόμα καθολικού κληρικού, του αυστριακού επισκόπου Αλόις Χούνταλ, ο οποίος προμήθευε τους ναζί με ψεύτικα διαβατήρια για τη διαφυγή τους.

Ο αμετανόητος Χούνταλ έγραψε μάλιστα στα απομνημονεύματά του: «Ευχαριστώ τον Θεό που μου επέτρεψε να επισκεφθώ και να απαλύνω τον πόνο των κρατουμένων αυτών και να τους βοηθήσω να διαφύγουν με ψεύτικα έντυπα ταυτοποίησης»!

H επεισοδιακή σύλληψη του Άϊχμαν

Με αυτόν τον τρόπο ο διαβόητος Άϊχμαν ταξίδεψε με ατμόπλοιο στο Μπουένος Άϊρες ως Ρικάρντο Κλέμεντ.

Η περίπτωσή του ήταν από τις λίγες που εξιχνιάστηκαν και έτσι ο εγκληματίας πολέμου συνελήφθη στις 11 Μάρτη του 1960 από πράκτορες της Μοσάντ. Η σύλληψη πραγματοποιήθηκε μετά από τη βάρδια του Άϊχμαν σε εργοστάσιο συναρμολόγησης της Μερτσέντες στο Σαν Φερνάντο, μια μικρή πόλη λίγο έξω από το Μπουένος Άϊρες, όπου εργαζόταν ως επιστάτης.

Τα μέλη της Μοσάντ περίμεναν τον Άϊχμαν να κατέβει από το λεωφορείο, όμως αυτό ήταν άδειο. Τελικά ο εγκληματίας ναζί είχε καθυστερήσει και είχε επιβιβαστεί στο επόμενο.

Οι ισραηλινοί πράκτορες χωρίς να χάσουν καθόλου χρόνο, τον έριξαν στο έδαφος, τον νάρκωσαν και τον μετέφεραν στη χώρα τους για να δικαστεί. Απαγχονίστηκε μετά από δίκη, τον Μάη του 1962.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ναζί δεν αποκαλύφθηκε ποτέ, καλά κρυμμένη σε θέσεις υπεράνω υποψίας, ενταγμένοι πλήρως στην τοπική κοινωνία. Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Χέρμπερτ Κούλμαν, ηγετικό στέλεχος της χιτλερικής νεολαίας, που έγινε διάσημος επιχειρηματίας.

Η απάτη του πυρηνικού επιστήμονα Ρίχτερ

Η συνεργασία του Περόν με ανθρώπους του Χίτλερ δεν ήταν πάντα πετυχημένη, όπως αποδείχτηκε από το φιάσκο με τον πυρηνικό επιστήμονα Ρόναλντ Ρίχτερ, που εργάστηκε για τους ναζί και στη συνέχεια δραπέτευσε στην Αργεντινή για να συνεχίσει τις έρευνές του.

Ο Περόν καυχιόταν δημόσια για το λεγόμενο Huemul project, δηλαδή την παραγωγή από τον Ρίχτερ απεριόριστης φτηνής ενέργειας μέσω πυρηνικής σύντηξης, υποσχόμενος πως θα παρέχει συσκευασίες μισού και ενός λίτρου τέτοιου τύπου ενέργειας μαζικά στην αγορά. Μάλιστα το 1951 ο Ρίχτερ ανακοίνωσε επίσημα την επιτυχία του εγχειρήματος, για να διαψευστεί παταγωδώς λίγο αργότερα.

Η επιστημονική επιτροπή που συστήθηκε για να αποφανθεί επί του θέματος, ανακοίνωσε πως επρόκειτο απλά για έκρηξη υδρογόνου. Το Huemul project τερματίστηκε με συνοπτικές διαδικασίες και γρήγορα διαπιστώθηκε πως ο Ρίχτερ είχε εξαπατήσει την κυβέρνηση του Περόν, από την οποία είχε εισπράξει 25 εκατομμύρια δολάρια.

Ο Περόν δεν δήλωσε ποτέ φασίστας, αλλά πρόθυμα προσέφερε καταφύγιο και εργασία, όχι σε ασήμαντα μέλη του ναζιστικού κόμματος αλλά σε πρωταγωνιστές εγκλημάτων, που η ανθρωπότητα ακόμη δεν τα έχει ξεπεράσει. Αν πριν τον πόλεμο μπορούσε να δηλώνει εξαπατημένος, μετά την αποκάλυψη των εγκλημάτων δεν είχε καμία δικαιολογία.