Γιατί ο Γιώργος Κωνσταντίνου, όταν είδε για πρώτη φορά τον εαυτό του στον κινηματογράφο, σηκώθηκε να φύγει. Απορρίφθηκε από το Εθνικό Θέατρο ως “εντελώς ατάλαντος”. Η σχέση του με την Έλενα Ναθαναήλ

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου.

Στη συνείδηση του κόσμου είναι ο «Αντωνάκης», που παίρνει το καπελάκι του και φεύγει, όπως συνέβη στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα» με την Μάρω Κοντού.

Είναι ο βιοπαλαιστής καθηγητής που περιγράφει με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το προφιτερόλ, που τον ξελιγώνει στην ταινία «Χτυποκάρδια στο θρανίο»

Το κοινό λόγω της απήχησης, αλλά και της συχνής επανάληψης των ελληνικών ταινιών, έχει συνδέσει αυτούς τους ρόλους με την ζωή και την καθημερινότητά του.

Ωστόσο η θητεία του Κωνσταντίνου στη μεγάλη οθόνη – όπως λέει και ο ίδιος –  ήταν μικρή σε σχέση με τη μεγάλη παραγωγή ταινιών της δεκαετίας του ’60. Συμμετείχε μόνο σε 14 ταινίες.

Ο λόγος δεν ήταν ότι του έλειπε το ταλέντο, αλλά ότι ο ίδιος δεν ήθελε να τυποποιηθεί και απέφευγε τις λεγόμενες μούτες (γκριμάτσες). Έτσι βρέθηκε μακριά από τις πρώτες επιλογές των σκηνοθετών.

Αντιθέτως, η πορεία του στο θέατρο και την τηλεόραση είναι πλούσια. Έχει συμμετάσχει σε αμέτρητες παραστάσεις, έχει πρωταγωνιστήσει σε τηλεοπτικά σίριαλ και έχει υπογράψει σενάρια σειρών.

Τα δύσκολα παιδικά χρόνια

Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε στις 27 Οκτωβρίου του 1934 στην Αθήνα, στην συνοικία του Αγίου Παύλου της πλατείας Βάθη.

Το παρατσούκλι του όταν ήταν μικρός ήταν ο «Φαντασίας», αλλά ο ηθοποιός δεν έχει αποκαλύψει γιατί τον φώναζαν έτσι.

Ως παιδί δεν μεγάλωσε στη γειτονιά του, καθώς από μικρός ακολουθούσε τους γονείς του σε περιπλανόμενους θιάσους, τα λεγόμενα μπουλούκια.

Ο πατέρας του, Μιχάλης, και η μητέρα του, Νίτσα, ήταν πρωταγωνιστές της οπερέτας.

Έτσι δεν είχαν σταθερή βάση, αλλά έμεναν στην πόλη που κάθε φορά παρουσιαζόταν η παράσταση τους.

Εκείνα τα χρόνια ήταν δύσκολα και φτωχά. Η οικονομική δυσπραγία ανάγκαζε συχνά τον θίασο που συμμετείχαν οι γονείς του να παίζει για ελάχιστους θεατές και σχεδόν άδεια θέατρα.

Λόγω του εντυπωσιακού παρουσιαστικού του, καθώς από μικρός ήταν πολύ ψηλός, ο Γιώργος Κωνσταντίνου, εμφανιζόταν ως κομπάρσος ή κρατώντας μικρούς ρόλους στις παραστάσεις  των γονιών του.

Παρόλο που τα βιώματα του Κωνσταντίνου ήταν καλλιτεχνικά, αρχικά δεν θέλησε να ακολουθήσει θεατρικά βήματα και γράφτηκε στη σχολή Πάλμερ, για να γίνει ηλεκτροτεχνίτης.

Όταν κάποια στιγμή τον ρώτησε η μητέρα του, μήπως ήθελε να γίνει ηθοποιός, εκείνος αυθόρμητα της απάντησε «ναι».

Έτσι εγκατέλειψε τα σχέδιά του και ξεκίνησε τις σπουδές στη δραματική σχολή Μουζενίδη.

Ανάμεσα στους συμμαθητές του ήταν η Μπεάτα Ασημακοπούλου και η Κατερίνα Γώγου.

Δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει τις σπουδές του, καθώς η σχολή σταμάτησε να λειτουργεί μετά τον θάνατο του χρηματοδότη της, δημάρχου Αθηναίων Κώστα Κοτζιά.

Τότε έδωσε εξετάσεις για το Εθνικό Θέατρο, αλλά απορρίφθηκε ως «εντελώς ατάλαντος» και τελικά ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη σχολή του Καρόλου Κουν.

Έτσι ξεκίνησε η καριέρα του στο θέατρο, η οποία απογειώθηκε το 1962 όταν τον επέλεξε προσωπικά ο Μάνος Χατζιδάκις για να πάρει μέρος στην «Οδό Ονείρων», μιας και ήταν καλλίφωνος.

Έκτοτε έπαιξε σε πολλές θεατρικές παραστάσεις, από κλασσικό θέατρο μέχρι επιθεώρηση και stand up comedy.

Το κινηματογραφικό του ντεμπούτο έγινε στην ταινία «Η Λίζα και η Άλλη» με την Αλίκη Βουγιουκλάκη.

Ο Κωνσταντίνου πήγε στην πρεμιέρα, αλλά όταν είδε τον εαυτό του στο πανί, δεν του άρεσε.

«Είδα ένα τέρας. Έναν άνθρωπο με μια μύτη τόση, κοντά μαλλιά. Δίπλα μου καθόταν η Τζόλυ Γαρμπή και μόλις βλέπω τον εαυτό μου σηκώνομαι να φύγω και μου αρπάζει το χέρι μου λέει «Κάτσε κάτω, είσαι πολύ καλός».

Η «μυστική» προσωπική ζωή

Η Γιώργος Κωνσταντίνου δεν ήθελε ποτέ να απασχολεί τον Τύπο και τον κόσμο με τα προσωπικά του.

Θεωρούσε πως το να κοινοποιεί τις σχέσεις του ήταν κουτσομπολιό και απέφευγε πάντα τη δημοσιότητα, όταν δεν αφορούσε τη δουλειά του.

Η μοναδική σχέση του που έγινε γνωστή ήταν αυτή με την ηθοποιό Έλενα Ναθαναήλ, την οποία είχε αποκαλύψει η ηθοποιός σε μια συνέντευξή της στην Κική Σεγδίτσα, το 1969.

Η Ναναθαήλ είχε πει: «Στον Γιώργο Κωνσταντίνου με τράβηξε ότι είναι ένας άνθρωπος με μεγάλη προσωπικότητα, με πολλά και καλά αισθήματα.

Μαλώνουμε, όπως μαλώνουν χιλιάδες ζευγάρια. Θεωρώ αληθινά κουτό και ψυχρό, άνθρωποι που ζουν μαζί και οι οποίοι δεν έχουν βασικές αντιρρήσεις, ο ένας για τον άλλο, να μην μαλώνουν. Δεν βρίσκω φυσιολογικό, άνθρωποι που συνδέονται στενά, να μην τσακώνονται. Δεν θα ήταν άνθρωποι, θα ήταν από μάρμαρο. Τώρα επειδή είμαστε περισσότερο εγωιστές από ότι πρέπει και οι δυο, για αυτό τσακωνόμαστε περισσότερο από όσο πρέπει.

Ο Γιώργος είναι η πρώτη μου αγάπη. Είχα κάποια φλερτ με άλλους ανθρώπους που ήταν στην ζωή μου. Δεν θυμάμαι να έκανα συγκρίσεις αυτών των ανθρώπων με τον Γιώργο. Ίσως γιατί δεν αποτέλεσαν μεγάλο κομμάτι της ζωής μου. Ίσως γιατί δεν τους ένοιωσα, δεν τους έζησα και δεν τους πόνεσα όσο τον Γιώργο. Ήταν ασήμαντα φλερτ».

Οι ηθοποιοί είχαν γνωριστεί, όταν η Ναθαναήλ είχε πάει στο θέατρο όπου εμφανιζόταν ο Κωνσταντίνου, για να συναντήσει σε επαγγελματικό ραντεβού τον Φώτη Μεταξόπουλο.

Η κοπέλα κρατούσε στα χέρια της κάποιες φωτογραφίες και ο ηθοποιός, που μαγεύτηκε από την ομορφιά της, της ζήτησε να κρατήσει μία!

Ο ηθοποιός απέκτησε μια κόρη από τον γάμο του με μια άλλη γυναίκα. Ελάχιστοι γνωρίζουν λεπτομέρειες από τη προσωπική ζωή του ζευγαριού.

Διαβάστε επίσης: Μάρω Κοντού. Έχασε τον πατέρα της από φυματίωση, «σαμποτάρισε» την πρόσληψη της στην Εθνική Τράπεζα και σώθηκε από τις συμβουλές του Δημήτρη Χορν