Γιατί οι Αμερικάνοι αποκαλούν τους ανόητους ανθρώπους “ντόντο”. Η ιστορία με τα άκακα πουλιά που αφανίστηκαν από τους Ολλανδούς αποίκους επειδή δεν ένιωθαν απειλή

Ο Μαυρίκιος είναι ένα νησί στον Ινδικό Ωκεανό περίπου 500 μίλια ανατολικά της Μαδαγασκάρης. Πριν να το αποικήσουν οι Ολλανδοί το 1598, το νησί παρέμενε ακατοίκητο.

Από το 1507 Πορτογάλοι ναυτικοί που προσέγγισαν το νησί ανέφεραν πως έβλεπαν ένα παράξενο και άγνωστο είδος πουλιού, το οποίο ήταν μεγαλύτερο από τη γαλοπούλα και δεν μπορούσε να πετάξει.

Υπολογίζεται ότι το ύψος του έφτανε ως και το ένα μέτρο και το βάρος του τα 20 κιλά. Είχε μεγάλο γαμψό ράμφος, μικρά φτερά, κοντόχοντρα κίτρινα πόδια. Ζούσε με φρούτα του δάσους και περπατούσε στις όχθες των λιμνών για να πιάνει ψάρια. Αυτό όμως που πραγματικά προκαλούσε έκπληξη ήταν ότι αυτά τα πουλιά δεν έδειχναν κανένα φόβο απέναντι στον άνθρωπο.

Η περιφρόνησή τους ήταν τόσο καταφανής, ώστε ακόμα και όταν οι άνθρωποι τα πλησίαζαν με σκοπό να τα σκοτώσουν αυτά παρέμεναν στη θέση τους μην κάνοντας καμία προσπάθεια διαφυγής.’Eτσι, οι ναυτικοί που επισκέπτονταν το νησί τα σκότωναν με μεγάλη ευκολία.

Όταν οι Πορτογάλοι ναυτικοί διαπίστωσαν ότι τα πουλιά αδιαφορούσαν για τους κυνηγούς και παρέμεναν μαζικά στη θέση τους περιμένοντας τον σφαγέα τους, ονόμασαν τα πουλιά “ντουόντο” που στα πορτογαλικά σημαίνει ανόητος.

Σήμερα αυτό το πουλί ονομάζεται ντόντο.

Η εξήγηση

Ωστόσο, θα ήταν πιο δίκαιο αν αποδίδαμε την ανεξήγητη έλλειψη μαχητικότητας αυτού του πουλιού σε άγνοια και όχι σε ανοησία.

Στο απομονωμένο νησί που ζούσε δεν είχε κανένα αρπακτικό που να το απειλεί και ως εκ τούτου δεν είχε αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας.

Εκτός όμως από τους ανθρώπους που τα κυνηγούσαν ανηλεώς, τα ντόντο είχαν και έναν ακόμα άγνωστο αντίπαλο, τα οικόσιτα ζώα των κατακτητών.

Οι Ολλανδοί κατακτητές που αποίκησαν το νησί έφεραν μαζί τους γουρούνια για εκτροφή και άλλα οικόσιτα ζώα, πολλά εκ των οποίων δραπέτευσαν από τους οικισμούς και βρέθηκαν στο δάσος.

Τα πουλιά έφτιαχναν τις φωλιές στους στο έδαφος και έτσι τα αυγά τους ήταν εύκολη λεία για τα γουρούνια τους σκύλους και τις γάτες που έψαχναν τροφή.

Η θηρευτική δραστηριότητα των ανθρώπων και τα οικόσιτα τους είχαν ως αποτέλεσμα να μειωθεί δραματικά ο αριθμός των ντόντο.

Η τελευταία επιβεβαιωμένη και καταγεγραμμένη εμφάνιση ντόντο ήταν το 1662, ενώ οι επιστήμονες υπολογίζουν ότι ως το 1690 είχε ήδη αφανιστεί.

Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένας ολοκληρωμένος σκελετός από αυτά τα άτυχα πουλιά και η μοναδική γνώση που έχουμε για αυτά είναι από σκίτσα, ζωγραφιές και αναφορές του 17ου αιώνα.

Το ντόντο έγινε γνωστό από το ρόλο του στην ταινία “Η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων” και σήμερα αποτελεί τη μασκότ του Μαυρίκιου.

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Τα άγνωστα χωριά του Αμαζονίου. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στο εσωτερικό της ζούγκλας υπήρχαν 1.000 έως 1.500 χωριά και τα περισσότερα δεν έχουν ακόμη ανακαλυφθεί…