Ξαφνικά το θέμα πήρε εκρηκτικές διαστάσεις ανάβοντας  φωτιά στον κυβερνοχώρο και  δίνοντας νέα καυτή τροφή στις «πεθαμένες»  trash τηλεοπτικές εκπομπές.  Αξιζε το βραβείο Κουν ο Ρουβάς, όπως υπερθεμάτισαν γι’αυτό, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους  ο σκηνοθέτης τού  στις «Βάκχες» Δημήτρης Λιγνάδης και η συμπρωταγωνίστριά του  Ρούλα Πατεράκη; (Σημειωτέον, αμφότεροι σήμερα  ξανασυνεργάζονται με τον τραγουδιστή για τους 12 Αθλους του Ηρακλή στο Πάνθεον).

Αληθεύει   η δήλωση της  Χρυσούλας Διαβάτης «Δεν είναι εύκολο να είσαι ηθοποιός»  και ότι « ο ηθοποιός  δεν βγαίνει και παίζει με την ψυχή του»;

Επικοινωνήσαμε με τον παλαιότερο κριτικό της επιτροπής των Κουν, Λέανδρο Πολενάκη. Είναι ο άνθρωπος που συνέταξε  το σκεπτικό της βράβευσης του Ρουβά. Μας διαβεβαιώνει ότι είναι σε θέση να κρίνει ποια ερμηνεία ήταν η καλύτερη μια και  παρακολούθησε  όλες τις παραστάσεις αρχαίας τραγωδίας  της χρονιάς.

Το συμπέρασμά του είναι αποστομωτικό:« Ο Ρουβάς ήταν ο καλύτερος όλων αναμφισβήτητα», τονίζει. Υποπτευόταν  τις   αντιδράσεις   που θα προκαλούσε η βράβευσή του, αλλά σήμερα σηκώνει  τα χέρια ψηλά: «Εχει ξεφύγει  το πράγμα και είναι εντελώς παράλογος  ο ντόρος που έχει ξεσπάσει. Μπορεί κανείς να διαφωνεί –προσθέτει- με την  κρίση μου αλλά δεν μπορεί να μιλάει για σκάνδαλο  Γιατί το θέατρο δεν έχει επετηρίδα ».

Ο χειμαρρώδης  Σταμάτης Κραουνάκης, που γνωρίζει την τέχνη  του «σπάω αυγά», αρνείται να πάρει θέση.

Το ίδιο πράττουν και ο Χρήστος Χωμενίδης ( «Δεν πιστεύω ότι όλοι μπορούν να μιλάνε για όλα,» υπεκφεύγει κομψά), αλλά  και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός, που βρίσκεται στον πυρετό των προετοιμασιών της «Αυτοκρατορίας» του Γιώργου Βέλτσου στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας . Ουδέν σχόλιο. Γεγονός που από μόνο του συνιστά ένα ηχηρό σχόλιο .

«Τραγική» χαρακτηρίζει  με μια λέξη τη βράβευση τού Ρουβά ο Νίκος Κούνδουρος,  προσθέτοντας : «Όταν  πρωτοείδα την είδηση στην τηλεόραση  είπα  «τι γελοιότητα!»». Και ο  Αιμίλιος Χειλάκης βρίσκει  το  σκεπτικό του βραβείου «τραγικό και γελοίο».

Με μια κρίσιμη υποσημείωση:«Η  ανακοίνωση της  επιτροπή των κριτικών του βραβείου Κουν αδικεί τον Σάκη  Ρουβά. Διότι είναι σα να  βραβεύουν τον Σάκη για να μην βραβεύσουν κάποιους άλλους. Βάζουνε, δηλαδή,  οι κριτικοί τον άνθρωπο  στο επίκεντρο ενός δικού τους  κολλήματος σε σχέση με το τι είναι αρχαία τραγωδία.  Ο καθένας έχει δικαίωμα να ασχοληθεί  με τα πράγματα που αγαπάει, και κατά συνέπεια και ο Σάκης. Είναι τεράστιο λάθος ο θόρυβος που έχει σηκωθεί . Πρέπει να κοιτάξουμε  αυτούς που βράβευσαν  και όχι αυτόν που βραβεύτηκε».

«Το θέμα εντοπίζεται στο αν ο Ρουβάς ήταν πραγματικά άξιος του βραβείου», πρεσβεύει ο σκηνοθέτης Δήμος Αβδελιώδης, ένας  καλλιτέχνης που ουδέποτε  ενεπλάκη σε δημόσια αντιπαράθεση ή απασχόλησε τα mediamtx για κάτι άλλο εκτός απο τη δουλειά του:

«Δεν έχω δει την παράσταση των “Βακχών”.  Και δεν ξέρω αν αυτό το παιδί έπαιξε καλά, έκανε μια πραγματική κατάθεση  και δικαιώθηκε με το βραβείο Κουν. Ωστόσο, δεν νομίζω ότι τα πράγματα γίνονται με ταμπέλες και ότι ο Ρουβάς που γνωρίζουμε  δεν δικαιούται να αλλάξει πορεία.  Αν  το δικαιούται και αντικειμενικά το κατάφερε γιατί να μην  βραβευτεί; Μόνο  όμως αν είχα παρακολουθήσει την παράσταση θα μπορούσα να πω  ότι  αδικήθηκε με τη βράβευσή του  κάποιος άλλος ηθοποιός».

Ο στιχουργός και σκηνοθέτης Θοδωρής Γκόνης  διευκρινίζει «για τον Ρουβά δεν έχω να πω τίποτα». Ωστόσο, το «μνημειώδες σκεπτικό της κριτικής επιτροπής» («Ο Σάκης Ρουβάς έδωσε τον θεό Διόνυσο σε μιαν εκ βαθέων προσέγγιση, με τρόπο ευθύ… σαν από πνεύμα και ύλη, γη, νερό, αέρα και φωτιά, έναν πάντοτε “ερχόμενο” ελληνικό θεό – χορευτή») θα ήθελε να το σχολιάσει , λέγοντας δυο λόγια :«Αυτά που έγραψε πολλά χρόνια πριν  ο Αγγελος Τερζάκης:” Τα βραβεία τα δικαιούται χωρίς να τα χρειάζεται εκείνοι που έχουν πλαστεί να διακονούν, να προπορεύονται χωρίς προβάδισμα, να φωτίζουν  χωρίς να γυαλίζουν, να κηρύσσουν χωρίς να προπορεύονται“».