Γιατί απαγορεύτηκαν τα πλατύγυρα γυναικεία καπέλα στο θέατρο. Για ποιο λόγο οι εισπρακτόρισσες του τραμ έπρεπε να είναι μεσόκοπες και άσχημες. Οι διακρίσεις που άφησαν εποχή

(Απόσπασμα από το βιβλίο “Όσα δεν γνωρίζατε για την περίοδο από τους Βαλκανικούς Πολέμους έως την Εθνική Αντίσταση“, Γιάννης Γρυντάκης-Γιώργος Δάλκος-Άγγελος Χόρτης-Έκτορας Χόρτης, εκδόσεις Μεταίχμιο)

Στις αρχές του 20^ου αιώνα λίγες γυναίκες εργάζονταν έξω από το σπίτι, αφού τα βασικά τους καθήκοντα περιορίζονταν στα οικιακά και στην ανατροφή των παιδιών.

Η υποτίμηση, οι προσβολές η ανισότητα στις αμοιβές και οι κακές συνθήκες εργασίας ήταν ο κανόνας στα πρώτα βήματα της γυναικείας μισθωτής εργασίας.

Από τη δεκαετία του 1910, νεαρά κορίτσια, κυρίως, άρχισαν να απασχολούνται ως οικιακές βοηθοί. Προέρχονταν ως επί το πλείστον από την επαρχία και δούλευαν χωρίς ωράριο και με ελάχιστη αμοιβή. Το 1918 ο Εμμανουήλ Ροΐδης έγραφε: «Δύο είναι τα επαγγέλματα που αρμόζουν στις γυναίκες: το επάγγελμα της νοικοκυράς και το επάγγελμα της εταίρας».

Οι γυναίκες στο προσκήνιο

Στη δεκαετία 1910-1920 ακούστηκε για πρώτη φορά η λέξη «νεωτερισμός». Στην πρώτη γραμμή των νεωτερισμών βρέθηκαν οι γυναίκες. Οι κυρίες του «καλού κόσμου» άρχισαν να χρησιμοποιούν λέξεις από τη γαλλική γλώσσα (ορεβουάρ, μαμζέλ, μερσί κλπ.), να ακολουθούν τη μόδα της εποχής με τα καπέλα που γαρνίρονταν με άνθη ή φτερά και να διαβάζουν τα περιοδικά μόδας, όπως και την Εφημερίδα των Κυριών.

Στον αντίποδα, οι γυναίκες του λαού, αφού έμαθαν να διαβάζουν, βγήκαν στην αγορά εργασίας. Έτσι εμφανίστηκαν οι πρώτες δακτυλογράφοι, οι πρώτες τηλεφωνήτριες, αλλά και οι πρώτες γυναίκες – λούστροι που με το κασελάκι υπό μάλης βγήκαν στους δρόμους. Για τις πρώτες εισπρακτόρισσες του τραμ ίσχυσαν κανόνες εμφάνισης και ηλικίας. Ήταν όλες μεσόκοπες και όχι ιδιαίτερα εμφανίσιμες για ευνόητους λόγους.

Μια αλλόκοτη απαγόρευση και ένα αστείο περιστατικό

Η αστυνομία είχε απαγορεύσει στις κυρίες να φορούν πλατύγυρα καπέλα με μεγάλα φτερά στο θέατρο, γιατί αυτά έκρυβαν τη θέα σε όσους βρίσκονταν στις πιο πίσω θέσεις. Στη διάρκεια μιας επιθεώρησης δημιουργήθηκε θόρυβος στην αίθουσα του θεάτρου, εξαιτίας ενός διαπληκτισμού ανάμεσα σε δυο κυρίες με πλατύγυρα καπέλα και σε έναν ενωμοτάρχη, με αποτέλεσμα αυτός να βρίζει χυδαία τις κυρίες και οι κυρίες να διαμαρτύρονται έντονα.

Ο εισαγγελέας Ν. Γερακάρης, ο οποίος βρισκόταν στο θέατρο, θεώρησε σωστό να παρέμβει. Απώθησε βίαια τον ενωμοτάρχη και ζήτησε τα στοιχεία του για να τον παραπέμψει στο δικαστήριο. Τότε ο ενωμοτάρχης του ψιθύρισε ότι η σκηνή ήταν μέρος της επιθεώρησης και διακωμωδούσε τη σχετική αστυνομική απαγόρευση. Το κοινό, που γνώριζε τη σκηνή από προηγούμενες παραστάσεις, γέλασε με την καρδιά του. Ωστόσο, με την παρέμβαση του εισαγγελέα το νούμερο είχε γίνει πιο πειστικό και το ακροατήριο ξέσπασε σε χειροκροτήματα.

Αρχική : Paris, Boulevard des Italiens, 1936.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Η ζωή στο χαρέμι. Υπήρχε αυστηρή ιεραρχία, εκπαίδευση και ίντριγκες. Γιατί ορισμένες κοπέλες τις έστελναν οι γονείς τους, κάπνιζαν όπιο και είχαν ομοφυλοφιλικές σχέσεις