Γιάννης Πουλόπουλος. Η “μουσική σταθερά” του Πλέσσα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Από τον Θεοδωράκη στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη. Η “οικειοθελής αποχώρηση” από το χώρο

“Τη στιγμή του τέλους, όταν έρθει θα την σκηνοθετήσω εγώ” είχε πει ο Γιάννης Πουλόπουλος μιλώντας για την καριέρα του. 

Η σεμνή “φιλική” φιγούρα πάνω από τον καημό του Φαίδωνα Γεωργίτση στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Η ευχάριστη νότα στα μιούζικαλ του Δαλιανίδη. Η “μουσική σταθερά” του Πλέσσα, του Λευτέρη Παπαδόπουλου και του Μίκη Θεοδωράκη. Γεννήθηκε στην Καρδαμύλη της Μάνης, 29 Ιουνίου 1945, αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα σε μια γειτονιά στο Περιστέρι.

Έχασε σε μικρή ηλικία τη μητέρα του και αναγκάστηκε να δουλέψει, για να προσφέρει στο πενιχρό εισόδημα της οικογένειας. Από μικρός επιθυμούσε, και κυρίως πίστευε πως μπορούσε, να γίνει ένας καλός τραγουδιστής. Μετά το πέρας των σπουδών του σε μία τεχνική σχολή, κατάφερε ύστερα από επίπονες προσπάθειες να εξασφαλίσει ακρόαση στην “Columbia”. Αν και η επιτροπή αποτελούταν από ιερά τέρατα του ελληνικού τραγουδιού, ο Πουλόπουλος επέλεξε να τραγουδήσει ένα πολύ δύσκολο κομμάτι του Μίκη Θεοδωράκη, το «Μάνα μου και Παναγιά», κερδίζοντας τα εύσημα από την επιτροπή και την υπόσχεση του Μίκη, ότι θα τον κάνει τραγουδιστή!

Διαβάστε επίσης: Φαίδων Γεωργίτσης: Η ταινία «Πυρετός στην Άσφαλτο» βραβεύτηκε επειδή διαφήμιζε την αστυνομία και είχαμε χούντα. Η φτώχεια, τα πρώτα λεφτά από τον Φίνο και οι γυναίκες της ζωής του …

Ο Θεοδωράκης εκπλήρωσε την υπόσχεσή του με το παραπάνω, αφού αντιλαμβανόμενος το εξαιρετικό ταλέντο του νεαρού, τον πήρε κοντά του το 1963, και έντυσε με τη φωνή του την θεατρική παράσταση «Η γειτονιά των Αγγέλων». Τα τραγούδια αυτά αποτέλεσαν και την πρώτη δισκογραφία του καλλιτέχνη. Η συνέχεια ήταν λαμπρή και ο Γιάννης Πουλόπουλος καταξιώθηκε γρήγορα. Αφού συνεργάστηκε και σε νέα δισκογραφία με τον Θεοδωράκη το 1967, ακολούθησε το «Νέο Κύμα».

Το 1969 ήταν το κομβικό σημείο της καριέρας του. Η δισκογραφική δουλειά «Δρόμος», σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου, στην οποία συμμετείχαν και οι τραγουδίστριες, Ρένα Κουμιώτη και Πόπη Αστεριάδη, θεωρείται μία από τις πιο δημιουργικές της ελληνικής δισκογραφίας, ενώ είχε και την μεγαλύτερη εισπρακτική επιτυχία μέχρι τότε. Ο Γιάννης Πουλόπουλος γνώρισε τότε καθολική αποδοχή και η πορεία του είχε πια χαραχτεί.

Έχει στο ενεργητικό του εικοσιπέντε προσωπικούς δίσκους και δέκα συμμετοχές σε άλλους, ενώ έχει συνεργαστεί με κορυφαίους συνθέτες όπως: ΛοΪζος, Κουγιουμτζής, Σπανός κ.α. Επίσης, έχει συνθέσει ο ίδιος μερικά τραγούδια με πιο επιτυχημένο το «Θα ήθελα να είχα».

Στον κινηματογράφο είχε πολλές παρουσίες, οι οποίες συνέβαλλαν στην καθιέρωσή του.

Στη Φίνος Φιλμ εμφανίστηκε σε έντεκα ταινίες – κυρίως μιούζικαλ του Γιάννη Δαλιανίδη – μέσα από τις οποίες ακούστηκαν τραγούδια που άφησαν εποχή όπως: «Απόψε κλαίει ο ουρανός» (Μια Κυρία στα Μπουζούκια), «Έκλαψα χθες» (Οι Θαλασσιές οι Χάντρες), «Θα πιω απόψε το φεγγάρι» (Γοργόνες και Μάγκες).

Ο Γιάννης Δαλιανίδης είχε πει: “Ο Πουλόπουλος ήταν ένα παιδί με πανέμορφα μάτια, που από το πολύ πάθος τα έκλεινε όταν τραγουδούσε. Και του λέγαμε…Άστα ανοιχτά, να φαίνονται τα όμορφα σου μάτια. Αλλά εκείνος είχε επιλέξει τον δικό του τρόπο ερμηνείας” . 

Η μελωδική φωνή του Πουλόπουλου, μαζί με την ικανότητά του να δίνει συναίσθημα στο τραγούδι, τον κατατάσσουν στους κορυφαίους ερμηνευτές της χώρας μας. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του είχε αποτραβηχτεί, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. Εξάλλου, πάντα τον διέκρινε η σεμνότητα και η ταπεινότητα και ποτέ του δεν συμμετείχε σε αυτό που λέμε “star system”. Αναπόφευκτα όμως, και χάρη στα τραγούδια του, έγινε «σταρ» στις καρδιές των Ελλήνων.

Ο Γιάννης Πουλόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή στις 23 Αυγούστου 2020.

Πληροφορίες και φωτογραφίες αντλήθηκαν από το επίσημο site της Finos Film

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”:«Ο Φίνος ήθελε να με υιοθετήσει αλλά εγώ αρνήθηκα. Τον αγαπούσα όμως σαν πατέρα μου». Άγνωστες ιστορίες και συγκινητικές αφηγήσεις της Ζωής Λάσκαρη στη «Μηχανή του Χρόνου» …