Το Τρόπαιο της μάχης του Μαραθώνα. Πού βρέθηκε και τι συμβολίζει. Η έρευνα για τους θαμμένους Πέρσες στρατιώτες (φωτο)

Γράφει ο συνεργάτης μας, ιστορικός Κωνσταντίνος Λαγός – Φωτογραφίες Μηχανή του Χρόνου

Στην πεδιάδα του Μαραθώνα κοντά στο Μεγάλο Έλος και σε απόσταση λίγων μέτρων από την εκκλησία της Παναγίας Μεσοσπορίτισσας, υπάρχει ένας κίονας ιωνικού ρυθμού, ύψους περίπου 10 μέτρων.

Πρόκειται για σύγχρονο αντίγραφο ενός αρχαίου μαρμάρινου κίονα που έστησαν οι Αθηναίοι στα μέσα του 5^ου αι. π.Χ., σε ανάμνηση της νίκης τους κατά των Περσών στη μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ.

Το μνημείο αυτό ήταν αρκετά γνωστό στην αρχαιότητα, καθώς αναφέρεται στις φιλολογικές πηγές και ο Παυσανίας το περιγράφει ως «τρόπαιον λίθου λευκού». (1.32.5).

Το 1965 ο αμερικανός αρχαιολόγος, Eugene Vanderpool, ανέσκαψε την περιοχή και εντόπισε τμήματα από το Τρόπαιο. Σήμερα εκτίθενται στην κεντρική αίθουσα του Αρχαιολογικού Μουσείου Μαραθώνα.

Εκτός από τα τμήματα του κίονα, στην ανασκαφή του πύργου βρέθηκε και ένα θραύσμα από γλυπτό το οποίο απεικονίζει τμήμα πτύχωσης χιτώνα που μάλλον ανήκε σε άγαλμα Νίκης -της αλληγορικής πτερωτής μορφής που τιμούσε τη στρατιωτική νίκη- και ήταν τοποθετημένο στην κορυφή του κίονα.

Ο Vanderpool θεωρούσε ότι το Τρόπαιο είχε στηθεί από την αρχή στον ίδιο χώρο όπου βρέθηκαν τμήματά του σε δεύτερη χρήση.

Η άποψή του φαίνεται ότι επιβεβαιώθηκε το 2003, όταν ο Μανώλης Κορρές εντόπισε στα θεμέλια του βυζαντινού πύργου πέντε λίθους οι οποίοι ανήκαν πιθανότατα στην ευθυντηρία της κρηπίδος του Τρόπαιου, η οποία ήταν τετράγωνη, με μήκος πλευράς 2,4 μέτρα.

Η ανακάλυψη αυτή αποτέλεσε ένα ισχυρό στοιχείο ότι πράγματι το Τρόπαιο είχε τοποθετηθεί αρχικά στην ίδια θέση, όπου αιώνες αργότερα ανεγέρθη ο πύργος.

Σήμερα ο επισκέπτης μπορεί να διαπιστώσει ότι το αντίγραφο του Τροπαίου στέκει πάνω στην ευθυντηρία της κρηπίδος του αυθεντικού μνημείου.

Οι νεκροί της μάχης του Μαραθώνα

Το Τρόπαιο μαζί με τον Τύμβο των Αθηναίων αποτελούν τα δύο μνημεία που συνδέονται με τη μάχη του Μαραθώνα.

Ο Τύμβος καλύπτει τις ταφές των 192 Αθηναίων οι οποίοι σκοτώθηκαν στη μάχη, αλλά και το Τρόπαιο φαίνεται να σχετίζεται με νεκρούς της μάχης.

Το 1884 ο Γερμανός αξιωματικός August Eschenburg επισκέφθηκε τον Μαραθώνα, προκειμένου να χαρτογραφήσει την περιοχή. Στο κτήμα του Σούτσου, κοντά στην εκκλησία της Μεσοσπορίτισσας, ο επιστάτης έδειξε στον Eschenburg πολλά ανθρώπινα οστά τα οποία ξέθαβε, ενώ καλλιεργούσε τα αμπέλια του κτήματος.

Ο γερμανός αξιωματικός διαπίστωσε πως τα οστά βρίσκονταν διασκορπισμένα σε μια μεγάλη έκταση, που έφτανε μέχρι και τα όρια του Μεγάλου Έλους. Το γεγονός ότι οι σκελετοί ήταν θαμμένοι κοντά στην επιφάνεια του εδάφους παρέπεμπε σε μαζικές και πρόχειρες ταφές, στοιχεία που συνάδουν με τους νεκρούς μιας μάχης.

Ο Eschenburg κατέληξε στο λογικό συμπέρασμα πως οι νεκροί αυτοί θα πρέπει να ήταν οι 6.400 Πέρσες που σκοτώθηκαν στη μάχη του Μαραθώνα και ετάφησαν μαζικά στην περιοχή. Φαίνεται λοιπόν ότι το Τρόπαιο του Μαραθώνα σχετίζεται με τους νεκρούς Πέρσες.

Το “Τρόπαιον”

Η λέξη «τρόπαιον» προέρχεται από την «τροπή», δηλαδή τη φυγή και την καταδίωξη του αντιπάλου στο πεδίο της μάχης.

Στην Ελλάδα των κλασικών χρόνων, το τρόπαιο μιας μάχης στηνόταν συνήθως στο σημείο όπου ο ένας από τους δύο αντιπάλους έκανε μεταβολή και άρχιζε η υποχώρησή του, κάτι που έδειχνε ότι είχε πλέον ηττηθεί.

Με βάση την υπόθεση αυτή, το Τρόπαιο στον Μαραθώνα θα έπρεπε να σηματοδοτεί το σημείο, στο οποίο ξεκίνησε η καταδίωξη των Περσών από τους Έλληνες. Όμως, υπάρχει ένα δεδομένο, που από μόνο του κάνει αδύνατη αυτή την υπόθεση.

Το σημείο στο οποίο στήθηκε το Τρόπαιο, απέχει 5,5 περίπου χλμ από την είσοδο του περάσματος της Μπρεξίζας, περιοχή στην οποία οι περισσότεροι σύγχρονοι ερευνητές εκτιμούν ότι παρατάχθηκαν οι Έλληνες πριν από τη μάχη.

Επίσης, βρίσκεται σε απόσταση πέντε περίπου χλμ από τον Τύμβο των Αθηναίων, στην ευρύτερη περιοχή του οποίου τοποθετούν την αρχική σύγκρουση των δύο αντίπαλων παρατάξεων.

Η ταχύτατη ελληνική προέλαση, με την οποία ξεκίνησε η σύγκρουση, θα ήταν ίσως δυνατή για μια απόσταση 400-600 μέτρων το πολύ, δηλαδή από την Μπρεξίζα μέχρι και τον χώρο του Τύμβου, όχι όμως και για άλλα πέντε χλμ μέχρι εκεί όπου έστησαν το Τρόπαιο.

Θα ήταν πρακτικά αδύνατον να κατόρθωναν οι –πεζοί- Έλληνες να καταδιώξουν τους Πέρσες σε μια τόσο μεγάλη απόσταση, όπως καταδεικνύεται από την περιγραφή της μάχης από τον Ηρόδοτο, αλλά και την κοινή λογική, αφού δεν είχαν ιππικό.

Από την αφήγηση του Ηροδότου γίνεται ξεκάθαρο πως οι Έλληνες, αφού απέκρουσαν τις δύο πτέρυγες της περσικής παράταξης, πραγματοποίησαν μεταβολή και στράφηκαν προς τα πίσω, κατά των Περσών που είχαν διασπάσει το κέντρο της παράταξής τους και όχι εναντίον εκείνων που υποχωρούσαν προς τα πλοία.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι στο τέλος μιας μάχης, όποιος ήλεγχε το πεδίο της σύγκρουσης και τις σορούς του αντιπάλου, ήταν ο νικητής.

Στις συγκρούσεις μεταξύ των ελληνικών πόλεων-κρατών, ο νικητής έστηνε το τρόπαιό του όχι πάνω στους τάφους των ηττημένων αντιπάλων, αλλά στο σημείο όπου θεωρούσε ότι κρίθηκε η μάχη και διασφαλίστηκε η νίκη του.

Οι σοροί των αντιπάλων δεν θάβονταν στο πεδίο, αλλά επιστρέφονταν στην πόλη τους.

Οι ταφές των Περσών

Στην περίπτωση του Μαραθώνα, όμως, δεν ήταν δυνατό να εφαρμοστούν τα ήθη που ίσχυαν στις συγκρούσεις μεταξύ των ελληνικών πόλεων – κρατών. Οι Αθηναίοι δεν μπορούσαν να επιστρέψουν τους νεκρούς αντίπαλους, κάτι που έκαναν πάντοτε όταν πολεμούσαν με στρατεύματα άλλων ελληνικών πόλεων.

Επίσης, η τοποθέτηση του Τρόπαιου της μάχης του Μαραθώνα δεν θα μπορούσε να γίνει στο πεδίο της σύγκρουσης, όπου οι Έλληνες στις δύο πτέρυγες της παράταξής τους απώθησαν τους Πέρσες και τους ανάγκασαν να υποχωρήσουν («τροπή») αφού εκεί έθαψαν τιμητικά τους δικούς τους πεσόντες.

Προκειμένου να θάψουν και τους Πέρσες, αναζήτησαν μια περιοχή μακριά από το πεδίο της μάχης, τους τέσσερις οικισμούς του Μαραθώνα (Μαραθών, Προβάλινθος, Οινόη και Τρικόρυνθος), τα νεκροταφεία, τα ιερά, και κυρίως την εύφορη Μαραθώνια πεδιάδα.

Φαίνεται ότι εντόπισαν το κατάλληλο σημείο ταφής δίπλα στο Μεγάλο Έλος.

Το έδαφος εκεί ήταν φτωχό για καλλιέργειες, αλλά μαλακό, κάνοντας έτσι εύκολη τη διάνοιξη μεγάλων τάφρων, στις οποίες, σύμφωνα με τον Παυσανία, οι Αθηναίοι έθαψαν πρόχειρα και ομαδικά τους νεκρούς Πέρσες.

Μετέφεραν και έθαψαν εκεί τις σορούς των αντιπάλων τους -ίσως με τα ίδια κάρα που έφερναν τις προηγούμενες ημέρες, στο στρατόπεδό τους, τις προμήθειες από τα μετόπισθεν.

Οι ταφές παρέμειναν αδιατάρακτες για τα επόμενα 2.300 χρόνια περίπου. Στα μέσα του 19ου αι., όταν ξεκίνησε η αμπελοκαλλιέργεια στον Μαραθώνα, το έδαφος κοντά στο Μεγάλο Έλος κρίθηκε κατάλληλο για τον σκοπό αυτόν.

Τότε, η περιοχή εκείνη μάλλον καλλιεργήθηκε για πρώτη φορά, γεγονός που οδήγησε στην αποκάλυψη των ανθρώπινων οστών που είδε ο Eschenburg.

Λαμβάνοντας υπόψη τους τα στοιχεία αυτά, ορισμένοι μελετητές εκτιμούν πως ο κίονας που στήθηκε στον Μαραθώνα δεν αποτελούσε τρόπαιο με την κλασική ερμηνεία του όρου, δηλαδή ότι σηματοδοτούσε την «τροπή» της μάχης. Επιπλέον, επισημαίνουν ότι ο Ηρόδοτος δεν κάνει καμία αναφορά στην ανέγερση τρόπαιων από τους Έλληνες στη διάρκεια των Μηδικών πολέμων.

Φαίνεται ότι την εποχή που οι Αθηναίοι έστησαν το μαρμάρινο Τρόπαιο της Μάχης του Μαραθώνα, στα μέσα του 5ου αι. π.Χ., η πρακτική αυτή είχε μόλις αρχίσει να κάνει την εμφάνισή της, καθώς οι πρώτες αναφορές στην ανέγερση τρόπαιων χρονολογούνται λίγο μετά το 470 π.Χ.

Εάν η άποψη των συγκεκριμένων μελετητών είναι σωστή, τότε ενισχύεται η θεωρία ότι το Τρόπαιο του Μαραθώνα δεν σηματοδοτεί την «τροπή» της μάχης, αλλά το χώρο ταφής των χιλιάδων Περσών που σκοτώθηκαν στη διάρκειά της.

Έτσι, το μνημείο αυτό είχε μάλλον τη σημασία ενός αναθήματος ή συμβόλου νίκης και στήθηκε στο σημείο ακριβώς του Μαραθώνα που έμελλε να συνδεθεί για πάντα με την παρουσία των ηττημένων Περσών, αφού εκεί ετάφησαν οι σοροί τους.

Ίσως, λοιπόν, η αναφορά του Λυσία, (Επιτάφιος, 25) πως στον Μαραθώνα, οι Αθηναίοι «έστησαν τρόπαιο για λογαριασμό της Ελλάδας πάνω από τους Πέρσες» («έστησαν μεν τρόπαιον υπέρ της Ελλάδος των βαρβάρων εν τη αυτών»), να έχει κυριολεκτική σημασία και όχι απλά μεταφορική, όπως πιστεύεται.

Όλη η ιστορία της Μάχης του Μαραθώνα περιλαμβάνεται στο βιβλίο των Κωνσταντίνου Λαγού και Φώτη Καρυανού

“Η Ανατροπή”, εκδόσεις Μένανδρος 

Διαβάστε επίσης:

Γιατί ο Αισχύλος που πολέμησε ηρωικά στη μάχη του Μαραθώνα δεν την αναφέρει ποτέ; Η θλίψη για τον θάνατο του αδελφού του και η πικρία για την ήττα από τον Σιμωνίδη