Για ποιον λόγο κάποιες εταιρείες επέβαλαν στους εργαζόμενους να φορούν ξύλινο κράνος; Την αποκαλούσαν μάσκα απομόνωσης και διέθετε σωλήνα οξυγόνου

Δεν είναι μάσκα οξυγόνου, ούτε χρησιμοποιείται στις καταδύσεις. Το κράνος αυτό χρησιμοποιήθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα για να περιορίσει την απόσπαση προσοχής των εργαζομένων. 

Η μάσκα απομόνωσης ήταν ένα ξύλινο κράνος που εμπόδιζε τους ήχους από το περιβάλλον να φτάσουν στα αυτιά του χρήστη. Απομόνωνε τους ήχους και ελάττωνε την περιφερειακή του όραση, ώστε ο χρήστης να μην μπορεί να στρέψει αλλού το βλέμμα του και να χάσει την αυτοσυγκέντρωσή του. Η εστίαση ήταν τέτοια που του επέτρεπε να δει μόνο τη σελίδα που είχε μπροστά του. Το οπτικό πεδίο ήταν περιορισμένο. Το κράνος σχεδιάστηκε για να βελτιώσει τη συγκέντρωση μέσα από την απομόνωση των αισθητήρων, αλλά και να βοηθήσει το μυαλό του εργαζόμενου να επικεντρώνεται σε αυτό που διαβάζει ή γράφει.

Η πρώτη κατασκευή το 1925 χρησιμοποίησε ξύλο, φελλό και τσόχα για να καλύψει το εσωτερικό του. Στη θέση των ματιών υπήρχαν κομμάτια γυαλιού τα οποία ωστόσο ήταν περιφραγμένα, ώστε το οπτικό πεδίο να είναι περιορισμένο σε μία ευθεία. Στη θέση του στόματος υπήρχε ένας αναπνευστήρας, ο οποίος έδινε τη δυνατότητα να βγαίνει ο αέρας της εκπνοής. Όμως, μέσα απ΄ αυτόν μπορούσαν να περάσουν ήχοι στο εσωτερικό. Γι΄ αυτό και η πρώτη κατασκευή, παρότι θεωρήθηκε πετυχημένη μπορούσε να συγκρατήσει το 75% των εξωτερικών ήχων. Ο λόγος που δεν είχε απόλυτη αποτελεσματικότητα ήταν ότι χρησιμοποιήθηκε μασίφ ξύλο. Σε μία δεύτερη προσπάθεια κατασκευής δεν υπήρχε καθόλου ξύλο στο εσωτερικό, ενώ το εξωτερικό υλικό αποσκοπούσε στην πλήρη απομόνωση των ήχων. Ο σχεδιαστής θεωρούσε ότι μέχρι και το 95% των εξωτερικών ήχων μπορούσε να αποκλειστεί.

Mε τη χρήση του διαπιστώθηκε ότι αν αυτός που έβαζε τη μάσκα κάθε φορά τοποθετούσε το κράνος για παραπάνω από 15 λεπτά, νύσταζε περισσότερο. Για τον λόγο αυτό η μάσκα συνδέθηκε ακόμη και με έναν σωλήνα οξυγόνου, προκειμένου να αναζωογονεί τους εργαζομένους.

Ο “πατέρας της επιστημονικής φαντασίας”

Η μάσκα απομόνωσης ήταν μία εφεύρεση του Hugo Gernsback, ο οποίος έχει χαρακτηριστεί ως ο πατέρας της επιστημονικής φαντασίας. Πέρα από τον σχεδιασμό εργαλείων του μέλλοντος ασχολήθηκε με τη συγγραφή και την έκδοση περιοδικών. Στην επιστημονική κοινότητα ήταν γνωστός από το περιοδικό “Επιστήμη και Εφεύρεση”, μέσα από το οποίο ενθάρρυνε τους νέους επιστήμονες να δημοσιοποιούν τις έρευνές τους.

Το 1926 ήταν αυτός που έβγαλε το πρώτο περιοδικό επιστημονικής φαντασίας. Οι “φανταστικές ιστορίες” τυπώνονταν στο πιο φθηνό χαρτί και φιλοξενούσαν αποκλειστικά ιστορίες από το μέλλον. Η συμβολή του στο είδος της επιστημονικής φαντασίας ήταν τόσο σημαντική, ώστε τα βραβεία της διεθνούς κοινότητας επιστημονικής φαντασίας έχουν πάρει το όνομα του.

Η τελετή των “Hugo’s” διεξήχθη για πρώτη φορά το 1953 και από τότε το όνομα του εφευρέτη αναγνωρίστηκε από ένα ευρύ κοινό. Μέσα από το περιοδικό του προώθησε και τη δική του εφεύρεση. Στο εξώφυλλο τοποθέτησε τον εαυτό του να φορά τη μάσκα απομόνωσης και να εξηγεί τη χρήση και τα πλεονεκτήματά της. Σαφώς, η εφεύρεσή του έχει και σοβαρά μειονεκτήματα.

Διαβάστε ακόμη στη “ΜτΧ”: Η πρώτη ταινία επιστημονικής φαντασίας γυρίστηκε 70 χρόνια προτού πάει ο άνθρωπος στο φεγγάρι. Έπεσε θύμα «πειρατείας» από τον Τόμας Έντισον και επηρέασε τους Queen και τους Smashing Pumpkins