ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

O Έλληνας γλύπτης που σκοτώθηκε από το ίδιο του το έργο, βάρους 500 κιλών. Η περιπέτεια του μοιραίου γλυπτού που εκτίθεται στους Δελφούς

O Έλληνας γλύπτης που σκοτώθηκε από το ίδιο του το έργο, βάρους 500 κιλών. Η περιπέτεια του μοιραίου γλυπτού που εκτίθεται στους Δελφούς
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Ο Γεράσιμος Σκλάβος υπήρξε ένας σπουδαίος γλύπτης και εικαστικός καλλιτέχνης. Παρά τον σύντομο καλλιτεχνικό του βίο, ο οποίος διήρκεσε περίπου οκτώ χρόνια, κατάφερε να συγκεντρώσει μια σειρά από τιμητικές διακρίσεις. Η διεθνής αναγνώρισή του ξεκίνησε στην πρώτη του ατομική έκθεση γλυπτικής στο Παρίσι το 1961. Ακολούθησαν βραβεύσεις και επιτυχημένες εκθέσεις.
Το βράδυ της 28ης Ιανουαρίου 1967 έχασε τη ζωή του σε ηλικία 40 ετών από το ίδιο του το δημιούργημα. Καθώς προχωρούσε στο σκοτεινό ατελιέ, σκόνταψε στο ογκώδες γλυπτό του και εκείνο έπεσε και τον καταπλάκωσε. Σήμερα, το έργο του “Δελφικό Φως” κοσμεί ακόμα την ομώνυμη ελληνική περιοχή.
Ο άγνωστος Έλληνας γλύπτης που διέπρεψε στο εξωτερικό

Γεννήθηκε στα Ντομάτα Κεφαλληνίας το 1927 και ήταν το τέταρτο από τα οκτώ παιδιά μιας αγροτικής  οικογένειας. Αρχικά ήθελε να γίνει πιλότος, αλλά όταν απορρίφθηκε από τη Σχολή Ικάρων, αποφάσισε να αφοσιωθεί στη γλυπτική. Τα πρώτα του έργα ήταν γυμνές γυναικείες φιγούρες, τις οποίες φιλοτέχνησε στις παραλίες της Κεφαλληνίας, ενώ κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας έπλαθε γλυπτά με το χιόνι.

Από το 1950 φοίτησε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον Μιχαήλ Τόμπρο και συνέχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Παρίσι δίπλα σε καταξιωμένους καθηγητές. Η γλυπτική του απομακρύνθηκε γρήγορα από τις ανθρωπομορφικές συμβάσεις και στράφηκε προς την αφαίρεση.

Διαβάστε ακόμα: Γιαννούλης Χαλεπάς, ο γλύπτης που έζησε 14 χρόνια στο δημόσιο φρενοκομείο. Η ερωτική απογοήτευση και η μανία που τον έκανε να καταστρέφει τα έργα του

Το 1960, ο Γεράσιμος Σκλάβος έκανε μια σπουδαία επινόηση. Κατασκεύασε ένα μηχάνημα, το οποίο εκτίνασσε οξυγόνο και ασετιλίνη που έλιωνε τα σκληρά πετρώματα και μπορούσε να επέμβει πάνω τους με μεγαλύτερη ευκολία. Την τεχνική αυτή ονόμασε Τηλεγλυπτική και του απονεμήθηκε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας από το Υπουργείο Βιομηχανίας της Γαλλίας.
Το 1961 πραγματοποίησε την πρώτη του ατομική έκθεση γλυπτικής σημειώνοντας διεθνή επιτυχία. Την ίδια χρονιά, κέρδισε το Α´ Βραβείο Γλυπτικής και το Βραβείο Καλλιτεχνών στη Β´ Μπιενάλε Νέων του Παρισιού.
Ήδη από τα πρώτα του χρόνια στη γαλλική πρωτεύουσα, συνδέθηκε με τον ελληνογάλλο ιστορικό τέχνης Κριστιάν Ζερβός και τη συλλέκτρια Αλί ντε Ροτσίλντ, η οποία του παραχώρησε ένα εργαστήριο στο παρισινό προάστιο Λεβαλουά – Περέ, για να το μετατρέψει σε ατελιέ.
Σε αυτό έμεινε μόλις τέσσερα χρόνια, καθώς στις 28 Ιανουαρίου 1967 το γλυπτό του με τίτλο “Η φίλη που δεν έμενε”, τον σκότωσε. Πιθανολογείται πως από κάποιο πρόβλημα στην ηλεκτροδότηση του σπιτιού έκλεισαν ξαφνικά τα φώτα και ο καλλιτέχνης σκόνταψε στο υπέρογκο γρανιτένιο γλυπτό, βάρους 500 κιλών, το οποίο και τον καταπλάκωσε. Το δημιούργημά του εκτίθεται στο Κέντρο Ζωρζ Πομπιντού, στο Παρίσι.
Παρά τον σύντομο καλλιτεχνικό του βίο, ο Γεράσιμος Σκούρος πρόλαβε να κάνει πέντε ατομικές εκθέσεις, εκ των οποίων η μια στην Αθήνα, στην Αίθουσα Τέχνης Αθηνών στο Χίλτον το 1966. Μνημειακά του έργα υπάρχουν μέχρι και σήμερα σε δημόσιους χώρους στη Γαλλία, την Αμερική, τον Καναδά και την Βραζιλία. Ωστόσο, παρά την διεθνή αναγνώρισή του, στην Ελλάδα έμεινε για αρκετά χρόνια στην αφάνεια.
Από έργο-σταθμός σε περιθωριακό αξιοθέατο των Δελφών

Ένα από τα σπουδαιότερα έργα του Γεράσιμου Σκλάβου ήταν το μαρμάρινο “Δελφικό Φως”. Ο ίδιος θεωρούσε τους Δελφούς “μοναδικό μουσείο στον κόσμο”. Το 1965, με υπόδειξη του Κριστιάν Ζερβού, μετέβη στους Δελφούς και άρχισε να μελετά την κατασκευή του μοιραίου γλυπτού. Τα υλικά και τη στέγη προσφέρθηκε να του τα παραχωρήσει ο ιδιοκτήτης του τοπικού ξενοδοχείου “Αμαλία”. Ο Έλληνας γλύπτης έμεινε εκεί δουλεύοντας το γλυπτό για περίπου ένα χρόνο.

Το γλυπτό “Δελφικό Φως” που βρίσκεται στον κήπο του ξενοδοχείου “Αμαλία” στους Δελφούς

Όταν το έργο ολοκληρώθηκε, ο καλλιτέχνης ζήτησε από τον δήμαρχο Δελφών να εγκαταστήσει το γλυπτό σε δημόσιο χώρο. Ο δήμαρχος, όπως ισχυρίστηκαν συγγενείς και φίλοι του γλύπτη μετά τον θάνατό του, αρνήθηκε και ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου του πρότεινε να τοποθετήσει το “Δελφικό Φως” σε κοινόχρηστο χώρο του ξενοδοχείου. Έτσι και έγινε.

Τον Σεπτέμβριο του 1983, οι κληρονόμοι του Γεράσιμου Σκλάβου, δώρισαν το περίφημο έργο στο ελληνικό κράτος. Δωρεά την οποία με κοινή επιστολή τους γνωστοποίησαν στον πρόεδρο της Δημοκρατίας, στον πρωθυπουργό και το Υπουργείο Πολιτισμού. Το ελληνικό κράτος αν και την αποδέχτηκε, δεν την “παρέλαβε” ποτέ, καθώς ο ιδιοκτήτης του ξενοδοχείου δήλωνε και ιδιοκτήτης του έργου. Το έργο παραμένει μέχρι και σήμερα να κοσμεί τον κήπο του ξενοδοχείου “Αμαλία”, στους Δελφούς.

Στη βάση του, διαβάζουμε στους στίχους  που έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης:

“Οι παλιοί νεκροί

ξέφυγαν απ’τον κύκλο και

αναστήθηκαν και χαμογελάνε

μέσα σε μια παράξενη ησυχία”.

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το: Ινστιτούτο Σύγχρονης Ελληνικής Τέχνης

Ειδήσεις σήμερα:

Ακολουθήστε την mixanitouxronou.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις σημαντικότερες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, στη mixanitouxronou.gr