“Ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται – δεν αισθανόμουν τα πόδια”. O φοιτητής που πυροβολήθηκε και ο γιατρός που τον έσωσε στο Ρυθμιστικό

Το βράδυ της 16^ης Νοεμβρίου 1973 τα τανκς δεν είχαν εισβάλει ακόμα στο Πολυτεχνείο. Οι φοιτητές συνέχιζαν τις διαδηλώσεις κατά της Χούντας και οι ελεύθεροι σκοπευτές είχαν πάρει θέση στα κτίρια της Πατησίων και της οδού Στουρνάρη για να καταστείλουν την εξέγερση.

Συνθήματα όπως  «Κάτω η χούντα» και «Ο λαός στους δρόμους» ακούγονταν από  τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου.

Οι πολίτες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των φοιτητών και άρχισαν να συρρέουν στην Πατησίων προκειμένου να συνδράμουν  στον αγώνα κατά της δικτατορίας.

Ανάμεσα τους βρισκόταν ο 23χρονος φοιτητής του Μαθηματικού τμήματος, Γιώργος Οικονόμου. Τη στιγμή που πλησίαζε στην είσοδο του Πολυτεχνείου, τραυματίστηκε πισώπλατα από σφαίρα αστυνομικού και έπεσε κάτω. Όπως διηγήθηκε στη Μηχανή του Χρόνου, ο πυροβολισμός πιθανόν προήλθε από το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης στην οδό Τοσίτσα.

“Ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται και δεν αισθανόμουν τα πόδια μου”.

Οι φοιτητές τον μετέφεραν γρήγορα στο πρόχειρο νοσοκομείο που είχε στηθεί στο Πολυτεχνείο. Αφού του παρείχαν τις πρώτες βοήθειες, τον τοποθέτησαν πάνω σε μια πόρτα, που χρησιμοποιούσαν ως πρόχειρο φορείο  και εν μέσω πυροβολισμών και  αναταραχών τον μετέφεραν στο ΙΚΑ της Λεωφόρου Αλεξάνδρας.

Από εκεί τον πήγαν στο Γενικό Κρατικό, που τότε ονομαζόταν Ρυθμιστικό Κέντρο Αθηνών και είχε συχνές εφημερίες.

Διοικητικός Διευθυντής του νοσοκομείου ήταν ο απόστρατος Βασίλειος Μπουκλάκος, ο οποίος είχε διοριστεί από τη Χούντα και πήρε μέρος στα βασανιστήρια στα οποία υπεβλήθησαν όσοι τραυματίσθηκαν στο Πολυτεχνείο το βράδυ της 17^ης Νοεμβρίου.

Αμέσως μετά την εισβολή των τανκς, αστυνομικοί φόρεσαν ιατρικές ποδιές και πήγαν στο νοσοκομείο με στόχο να ψάξουν τους τραυματίες του Πολυτεχνείου.

Οι νοσοκόμες είδαν τον Οικονόμου ξαπλωμένο σε κρεβάτι στον διάδρομο και τον μετέφεραν σε θάλαμο. Στην κάρτα νοσηλείας του έγραψαν ότι έπασχε από σκωληκοειδίτιδα.

Με αυτό τον τρόπο, κατάφερε να γλιτώσει από το  μένος των μεταμφιεσμένων αστυνομικών οι οποίοι, σύμφωνα με μαρτυρίες, ορμούσαν στα δωμάτια και χτυπούσαν τους τραυματισμένους φοιτητές. Όπως τονίζεται στο πόρισμα Τσεβά:

«Οτε ήρχισεν η διακομιδή των πρώτων τραυματιών, εις το Ρυθμιστικόν Κέντρον Αθηνών, η ανθρώπινη βαρβαρότης έδειξε το αληθές προσωπείον της, ημαύρωσε και διέσυρε πάσαν έννοιαν φιλαλληλίας και ανθρωπισμού». 

Σε αντίθεση με τις αγριότητες των αστυνομικών και της φρουράς του νοσοκομείου, οι γιατροί έκαναν ό,τι μπορούσαν για να σώσουν τις ζωές των τραυματισμένων. Έπειτα από τρεις ημέρες, ο Οικονόμου χειρουργήθηκε από τον γιατρό και διευθυντή χειρουργικής κλινικής, Κώστα Χαρώνη.

Η σφαίρα είχε τρυπήσει το στομάχι του, το πάγκρεας και είχε σφηνωθεί μέσα στην αορτή. Μόλις μπήκε στο χειρουργείο αντίκρισε έναν ημιθανή ασθενή.

“Η σφαίρα είχε περάσει στην κάτω κοίλη φλέβα που πάει το αίμα από τα πόδια και την κοιλιά στην καρδιά και ίσα-ίσα προλάβαμε και τον ανοίξαμε”, ανέφερε ο κ. Χαρώνης στη Μηχανή του Χρόνου.

Ο Οικονόμου στάθηκε τυχερός, καθώς η σφαίρα δεν του προκάλεσε αιμορραγία. Μετά το πρώτο χειρουργείο, μεταφέρθηκε στο Ιπποκράτειο, όπου ο γιατρός Γεώργιος Ανδριτσάκης αφαίρεσε τη σφαίρα. Έτσι επέζησε.

«Στον Χαρώνη και στον Ανδριτσάκη χρωστάω τη ζωή μου», δήλωσε στη Μηχανή του Χρόνου.

Σαράντα χρόνια αργότερα, ο Οικονόμου έγραψε ένα βιβλίο για την εξέγερση του Πολυτεχνείου και το έστειλε στους δύο γιατρούς, που του έσωσαν εκείνη την ημέρα τη ζωή.

Στην αφιέρωση του βιβλίου έγραφε: «Στον εξαίρετο γιατρό και άνθρωπο Γ. Ανδριτσάκη, που έσωσε από βέβαιο θάνατο έναν φοιτητή τραυματισμένο  στην αορτή από σφαίρα αστυνομικού, μπροστά στο Πολυτεχνείο στις 17 Νοεμβρίου 1973. Επίσης στους γιατρούς και το προσωπικό της Καρδιοχειρουργικής κλινικής του Ιπποκρατείου Νοσοκομείου.  Στον χειρούργο Κ. Χαρώνη του Γενικού Κρατικού» (τότε Ρυθμιστικού).

Ο Βασίλειος Μπουκλάκος  στη δίκη του πολυτεχνείου καταδικάστηκε σε 20 μήνες και 15 ημέρες φυλάκιση κατά συγχώνευση, για ηθική αυτουργία σε επικίνδυνες σωματικές βλάβες, παράνομη οπλοφορία και βλασφημίες.

Η ανάρτηση αποτελεί μέρος της έρευνας της Μηχανής του Χρόνου 

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Με παραδέχεσαι ρε; 45 χρονών άνθρωπος και με την πρώτη τον βρήκα στο κεφάλι». Η κατάθεση του στρατιώτη που «έκαψε» τον Ντερτιλή. Καταδικάστηκε για την εν ψυχρώ δολοφονία του 20χρονου Μυρογιάννη έξω από το Πολυτεχνείο