“Fuck you, I won’t do what you tell me”. Το συγκρότημα που αθέτησε την συμφωνία του με το BBC και τραγούδησε σε απευθείας σύνδεση τους απαγορευμένους στίχους. Ήταν Χριστούγεννα και έγινε Νο 1

Από το 2004, το τηλεοπτικό σόου, “X- Factor”, αποτελεί μία από τις πιο επιτυχημένες εκπομπές της Αγγλίας. Μάλιστα, από 2005 και για τέσσερα συναπτά έτη, ο εκάστοτε καλλιτέχνης που κέρδιζε στον τελικό του Δεκεμβρίου βρισκόταν στην 1η θέση των επιτυχιών την ημέρα των Χριστουγέννων.

Από πάντα, το χριστουγεννιάτικο Νο 1 είχε ιδιαίτερη σημασία για τη μουσική βιομηχανία, μιας και τα στελέχη της ήθελαν να έχουν ένα όμορφο και εύπεπτο τραγούδι σε αυτή τη θέση, για να ταιριάζει με το γιορτινό πνεύμα των ημερών.

Η  απάντηση στο γλυκανάλατο τραγούδι για τα Χριστούγεννα

Όλοι οι μουσικόφιλοι, όμως, δεν συμμερίζονταν τις απόψεις των εταιρειών. Κάποιοι, λοιπόν, σκέφτηκαν να σταματήσουν αυτή την “παράδοση”.

Το 2009, ο Dj Jon Morter και η γυναίκα του Tracy ξεκίνησαν μια καμπάνια μέσω facebook, για να εμποδίσουν τον Joe McElderry, νικητή του  “X-Factor”, να βρεθεί στην πρώτη θέση.

Για να γίνει όμως αυτό έπρεπε να βρεθεί το κατάλληλο αντίπαλο τραγούδι.

Σκέφτηκαν ότι έπρεπε να διαλέξουν κάτι επιθετικό, με ακριβώς το αντίθετο νόημα από το γλυκανάλατο “The Climb”του McElderry. Μετά από σκέψη, κατέληξαν στην πιο αναγνωρίσιμη σύνθεση των “Rage against the Machine”.

Το “Killing in the name” (Σκοτώνοντας εις το όνομα), κυκλοφόρησε πρώτη φορά το 1992. Είναι ένα ραπ-μέταλ τραγούδι που καυτηριάζει τον ρατσισμό και την αστυνομική βία, καταδεικνύοντας και τις σχέσεις μερικών αστυνομικών με την Κου Κλουξ Κλαν: “Some of those that work forces, are the same that burn crosses”/ “Κάποιοι από αυτούς που δουλεύουν στις δυνάμεις (ασφαλείας), είναι οι ίδιοι που καίνε σταυρούς”.

Η οργή του τραγουδιού κορυφώνεται στο φινάλε του με τον επαναλμβανόμενο στίχο “Fuck you, I won’t do what you tell me”/ “Άντε ****, δεν θα κάνω αυτό που λες”.

Η καμπάνια πυροδότησε μια μεγάλη διαμάχη μεταξύ μουσικών, κριτών και απλών πολιτών στα ΜΜΕ και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Κεντρικό πρόσωπο της αντιπαράθεσης έγινε με τις δηλώσεις του ο Simon Cowell, κριτής και δημιουργός του “X- Factor”.

Ο ντόρος αυτός, όμως, ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την καμπάνια. Η ομάδα του Morter στο Facebook απέκτησε σχεδόν ένα εκατομμύριο φίλους!

Η ζωντανή εμφάνιση στο “BBC”

Λάδι στη φωτιά έριξε και το ίδιο το συγκρότημα μια εβδομάδα πριν τα Χριστούγεννα. Το “BBC 5” τους είχε καλέσει στην πρωινή του εκπομπή για μια συνέντευξη και μια ζωντανή εκτέλεση του τραγουδιού, υπό τον όρο να μην πούνε τον επίμαχο στίχο στο τέλος. Το συγκρότημα δέχτηκε να εμφανιστεί.

Όλα αρχικά πήγαιναν όπως είχαν συμφωνήσει. Στην αρχή του φινάλε ο τραγουδιστής τους Zack de la Rocha  είπε μόνο “I won’t do what you tell me” και όλοι στο BBC πήραν μια ανάσα ανακούφισης. Μετά από 20 δευτερόλεπτα, όμως, άρχισε να λέει κανονικά τους στίχους.

Η παρουσιάστρια, μετά το τέλος της εκτέλεσης του τραγουδιού, είπε: “Συγγνώμη. Ξαφνικά εξελίχθηκε σε κάτι που δεν περιμέναμε. Για την ακρίβεια, το περιμέναμε, και τους παρακαλέσαμε να μην το κάνουν, αλλά τελικά το έκαναν. Οπότε, αγοράστε τον δίσκο του Joe. Η αλήθεια είναι πως θα ήταν τελικά η απόλυτη ειρωνεία να δεχτεί το συγκρότημα να κάνει “αυτό που του είχαν πει”.

Τα ρεκόρ που έσπασαν και η κίνηση της μπάντας

Η προτροπή της παρουσιάστριας δεν έπιασε τόπο, γιατί μισό εκατομμύριο άνθρωποι “κατέβασαν” νομίμως από το διαδίκτυο το τραγούδι.

Τελικά, το “Killing in the name” κατάφερε για 52.000 πωλήσεις να ξεπεράσει το “The Climb” και να βρεθεί στην πρώτη θέση.

Με αυτόν τον τρόπο, έσπασε ταυτόχρονα δύο ιστορικά ρεκόρ: έγινε το πρώτο Χριστουγεννιάτικο Νο 1, που βασίστηκε αποκλειστικά σε downloads, επίσης, κατάφερε να έχει τις περισσότερες πωλήσεις μέσα σε μια εβδομάδα από οποιαδήποτε άλλο σινγκλ.

Μπορεί το συγκρότημα να μην κράτησε την υπόσχεσή του προς το BBC, κράτησε όμως μια άλλη σημαντικότερη.

Τον Ιούνιο της επόμενης; χρονιάς έδωσε μια δωρεάν συναυλία στο Λονδίνο, μπροστά σε 40.000 κόσμο.

Στη μέση της παράστασης τα μέλη του ανέβασαν στη σκηνή τους δύο εμπνευστές της καμπάνιας και τους παρέδωσαν ένα γιγάντιο τσεκ αξίας 162.713 λιρών Αγγλίας για το φιλανθρωπικό ίδρυμα αστέγων “Shelter”. Ήταν το ποσό που είχε μαζευτεί από δωρεές και από το σύνολο των πωλήσεων του σινγκλ.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: YouTube

Πηγή: Οι κρυμμένες ιστορίες πίσω από τα τραγούδια του Τάσου Βαφειάδη, εκδόσεις ΖΗΤΗ 

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «I can’t take my eyes off you…». Η μεγάλη επιτυχία που έγραψε ο Damien Rice όταν ερωτεύτηκε από το τηλέφωνο μια άγνωστη. Ήταν μια 16χρονη που «διασκέδαζε» μαζί του