Φρίσμπι. Το παιχνίδι που ξεκίνησε από ένα ταψί κέικ και έγινε αφορμή για το περίφημο «φιάσκο του ναυτικού»

Το φρίσμπι στον πόλεμο

Το αεροδυναμικό σχήμα του Φρίσμπι μελετήθηκε το 1986 από το αμερικάνικο ναυτικό. Ξόδεψαν σχεδόν 400 χιλιάδες δολάρια για να αναλύσουν το παιχνίδι, παρακολουθώντας την πτήση του σε σήραγγες.

Στο τέλος κατασκεύασαν μία μηχανή που εκτόξευε φρίσμπι, σκοπεύοντας να τη χρησιμοποιούσαν για εκτόξευση ρουκετών και φωτοβολίδων.

Τελικά απέτυχαν και η προσπάθειά τους έμεινε γνωστή ως το «φιάσκο του ναυτικού».

Το ιπτάμενο ταψί

Πώς ανακαλύφθηκε το παιχνίδι που έγινε μανία;

Το 1938, ο Φρεντ Μόρισον και η σύζυγος του, Λουσίλ, έπαιζαν σε μια παραλία της Καλιφόρνια, πετώντας ο ένας στον άλλον, το ταψάκι από ένα κέικ.

Τους είδε ένα άλλο ζευγάρι και τους προσέφερε 25 σεντ, για να αγοράσει το ταψάκι.

Ο Μόρισον τους το έδωσε, καθώς είχε αγοράσει το ταψί μόνο με 5 σεντ.

«Έτσι έγινε η αρχή. Ο κόσμος ήταν πρόθυμος να πληρώσει 20 σεντ παραπάνω για να το αγοράσει. Υπήρχε ζήτηση», δήλωσε αργότερα ο Μόρισον.

Αμέσως μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Μόρισον έβγαλε στην αγορά τον πρώτο «ιπτάμενο δίσκο» που κατασκεύασε, τον οποίο αποκαλούσε «Whirlo-Way».

Το 1948 βελτίωσε το αεροδυναμικό σχέδιο και τον μετονόμασε σε «Flyin-Saucer», όπως αποκαλούσαν τα UFO, καθώς εκείνη την περίοδο έτυχε να υπάρξουν πολλές αναφορές, ότι «εξωγήινοι» ιπτάμενοι δίσκοι παρατηρήθηκαν στον ουρανό.

Το επόμενο μοντέλο του Μόρισον, που κυκλοφόρησε το 1955, είχε πάλι διαστημικό όνομα, «Pluto Platter», δηλαδή η πιατέλα του Πλούτωνα.

Ο φούρνος Φρίσμπι

Αν και δημοφιλείς, οι ιπτάμενοι δίσκοι του Μόρισον δεν είχαν σημειώσει εντυπωσιακές πωλήσεις.

Το 1955, πούλησε τα δικαιώματα του δίσκου στην εταιρεία παιχνιδιών Wham-O, η οποία λάνσαρε μία επιθετική διαφημιστική καμπάνια.

Έδωσε στο παιχνίδι το όνομα ενός φούρνου στην περιοχή της Νέας Αγγλίας: «Φρίσμπι».

Η επιλογή του ονόματος δεν ήταν καθόλου τυχαία.

Στη Νέα Αγγλία, όπου βρίσκονταν πολλά απ’ τα διασημότερα πανεπιστήμια της Αμερικής, όπως το Γέιλ και το Χάρβαρντ, οι φοιτητές συνήθιζαν να παίζουν ένα παιχνίδι που έμοιαζε πολύ με αυτό που δημιούργησε ο Μόρισον και η γυναίκα του το 1938.

Λέγεται μάλιστα ότι συνήθιζαν να φωνάζουν «Φρίσμπι» για να ειδοποιήσουν τον κόσμο που στεκόταν τριγύρω να φυλαχτεί.

Η Wham-O εκμεταλλεύτηκε την αγαπημένη αυτή συνήθεια των κολεγιόπαιδων και τη συνδύασε με το παιχνίδι του Μόρισον.

Η «συνταγή» πέτυχε.

Το «φρίσμπι» κατέκτησε την Αμερική και σύντομα αναγνωρίστηκε ως κανονικό σπορ, με τη δημιουργία αθλητικού συνδέσμου και διαγωνισμών.

Διαβάστε ακόμα στη “ΜτΧ”: Βarbie. Η παιδική κούκλα, που η δημιουργία της βασίστηκε σε μια πόρνη.