Φωτογραφίες από τους ανήλικους “εγκληματίες” του Λονδίνου το 1870. Οι δικαστές τους καταδίκαζαν σε μαστιγώματα και καταναγκαστικά έργα για μικροκλοπές

Για τους αδίστακτους δικαστές του βικτωριανού Λονδίνου, η νεαρή ηλικία δεν αποτελούσε ελαφρυντικό.

Οι ανήλικοι παραβάτες αντιμετωπίζονταν σαν κοινοί εγκληματίες.

Διαπομπεύονταν, δικάζονταν και τιμωρούνταν αυστηρά.

Όσοι δεν γλίτωναν τη σύλληψη, οδηγούνταν στο αστυνομικό τμήμα, όπου βάσει πρωτοκόλλου οι αστυνομικοί ακολουθούσαν μία τυπική διαδικασία. Πρώτα περνούσαν στο λαιμό των παιδιών τον αριθμό κρατουμένου. Έπειτα τους έστηναν στον τοίχο και απαθανάτιζαν το ντροπιασμένο τους βλέμμα. Τέλος, οι φωτογραφίες, συνοδευόμενες από μία σύντομη περιγραφή, αρχειοθετούνταν. Έτσι, πολλές από αυτές έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.

Τα εγκλήματα των νεαρών περιορίζονταν κυρίως σε μικροκλοπές και απάτες. Αντίστοιχα, οι συνηθέστερες ποινές ήταν το μαστίγωμα και η πολύμηνη υποχρεωτική εργασία σε σκληρές συνθήκες.

Βέβαια, υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις παιδιών που διέπραξαν σοβαρότερα εγκλήματα, με αποτέλεσμα να σταλθούν σε φυλακές ενηλίκων. Αυτό διότι ο θεσμός των αναμορφωτηρίων δεν υπήρχε. Ωστόσο, η ποινή της ισόβιας κάθειρξης δεν ήταν η ανώτερη που μπορούσε να εκτίσει ένας ανήλικος παραβάτης.

Από τα αρχεία της βρετανικής αστυνομίας, ξεχωρίζει η υπόθεση ενός δωδεκάχρονου, ο οποίος το 1829 καταδικάστηκε σε θάνατο με την κατηγορία της κλοπής και της ανθρωποκτονίας από πρόθεση. Πράγματι, το παιδί απαγχονίστηκε δημόσια, όπως πρόσταζε η βρετανική νομοθεσία.

Οι φωτογραφίες των νεαρών κρατουμένων του 1800, συνοδευόμενες από την περιγραφή του εγκλήματος που διέπραξαν, την ηλικία και την τιμωρία τους, δίνουν μία σαφή εικόνα των κοινωνικών συνθηκών του βικτωριανού Λονδίνου.

Ο 14χρονος Τζορτζ Ντέιβις (αριστερά) και τα αδέρφια Έβανς (δεξιά), 13 και 14 ετών αντίστοιχα, καταδικάστηκαν το 1873 επειδή έκλεψαν βιβλία. Η ποινή τους ήταν μαστίγωμα και τριήμερη σκληρή εργασία στις φυλακές Wandsworth.

Ο 12χρονος Τζόζεφ Τσάρμον (αριστερά) καταδικάστηκε σε 21 μέρες καταναγκαστικής εργασίας στις φυλακές Wandsworth το Δεκέμβριο του 1872. Το αδίκημά του ήταν ότι έκλεψε ένα ήμερο πουλερικό. Ίδια ποινή επιβλήθηκε και στον 13χρονο Τζον Γουέμπ (δεξιά), ο οποίος είχε κλέψει τρεις φέτες ψωμί και ένα βάζο με μαρμελάδα.

Στην κεντρική φωτογραφία, ο 12χρονος Τζορτζ Γουίλαν καταδικάστηκε σε ένα μήνα καταναγκαστικής εργασίας για την κλοπή μισού κιλού μοσχαρίσιου κρέατος.

Η φτώχεια και η πείνα ήταν τα κύρια κίνητρα των ανήλικων παραβατών.

Η ευκολότερη λεία ήταν σε είδος. Φαγητό, κουβέρτες, ξύλα, ρούχα. Ωστόσο, οι πιο επιδέξιοι μικροί ληστές έκλεβαν σελίνια.

Ο 14χρονος Τόμας Τόμσον (αριστερά) έκλεψε ένα σελίνι και καταδικάστηκε σε 21 μέρες καταναγκαστικής εργασίας.

Τα κλοπιμαία του Σάμιουελ Στίλλι (κέντρο) ανέρχονταν σε δύο σελίνια και έξι πέννες και αντίστοιχα η ποινή του είχε διάρκεια ενός μήνα, ενώ για τον 14χρονο Τάμι Πάπλετ η καταναγκαστική εργασία θα κρατούσε τρεις μήνες, καθώς το ποσό που απέσπασε από το θύμα του ήταν δώδεκα σελίνια και εννέα πέννες.

Ο Τόμας Μόρις (αριστερά) έκλεψε μισό κιλό κάρβουνο. Κατ’ αντιστοιχία με τους προηγούμενους ανήλικους εγκληματίες, η ποινή του ήταν 21 μέρες εργασίας στις φυλακές.

Από την άλλη, το αδίκημα του Έλι Γκρέιντζερ (δεξιά) ξέφευγε από τη «νόρμα». Ο 14χρονος κατηγορήθηκε για απόπειρα πλαστοπροσωπίας τον Ιανουάριο του 1873. Λεπτομέρειες για την υπόθεση δεν έχουν διασωθεί, πάντως η ποινή που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο ήταν το μαστίγωμα και η εξάμηνη καταναγκαστική εργασία στις φυλακές Wandsworth.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Οκτώ χιλιάδες γυναίκες πέθαιναν κάθε χρόνο στο βικτωριανό Λονδίνο, από σύφιλη. Οι εκδιδόμενες γυναίκες έφταναν τις ογδόντα χιλιάδες. Πώς αντιμετώπιζαν τους ομοφυλόφιλους