Φωτογραφίες από την εποχή που σχεδόν όλη η Ευρώπη ήταν ένας προσφυγικός καταυλισμός. Πρώτα εγκατέλειψαν τα σπίτια τους τα θύματα του Ράιχ και μετά οι ίδιοι οι Γερμανοί. Γιατί ο πόλεμος δεν κάνει διακρίσεις

Εξήντα εκατομμύρια Ευρωπαίοι έγιναν πρόσφυγες στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αρχικά, η προσφυγιά έπληξε τις περιοχές που κατέκτησαν οι Γερμανοί, αλλά μετά το τέλος του πολέμου, ήταν οι Γερμανοί που πήραν τον δρόμο της φυγής.

Την προσφυγική κρίση της δεκαετίας του ‘40 μπορεί να συναγωνιστεί μόνο η κρίση που βιώνουμε με τους πρόσφυγες από τη Συρία.

Μέχρι και το 1951, τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι δεν είχαν ακόμα εγκατασταθεί κάπου μόνιμα.

Όταν οι Γερμανοί κατέλαβαν την Αμβέρσα το 1940, χιλιάδες παιδιά  μεταφέρθηκαν στην Αγγλία για να ξεφύγουν απ’ τους Γερμανούς.

Πρόσφυγες έβαζαν σε βαλίτσες τα ρούχα τους και με τα πόδια ή με ένα ποδήλατο άφηναν το σπίτι τους και το άσχημο πρόσωπο του πολέμου. Οι άμαχοι έφευγαν, οι στρατιώτες έρχονταν…

Συγκλονίζει η φωτογραφία με μία μάνα που έχει στην αγκαλιά ένα μωρό παιδί και άλλα δύο μικρά παιδιά της πιάνουν το φόρεμα. Πίσω από τη γυναίκα “καπνίζει” ακόμη ένα κατεστραμμένο σπίτι.

Οι Γερμανοί πρόσφυγες

Η μαζική φυγή των Γερμανών ξεκίνησε από τα κατεχόμενα εδάφη της Πολωνίας, κυνηγημένοι από τον σοβιετικό στρατό που έμπαινε θριαμβευτής στη χώρα.

Πολλά εκατομμύρια Γερμανών εγκατέλειψαν τη χώρα, αλλά μερικοί έμειναν, κυρίως όσοι θεωρήθηκαν απαραίτητοι για την οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Μετά από χρόνια, απέκτησαν και την πολωνική υπηκοότητα.

Βέβαια λίγοι ήταν τόσο τυχεροί.

Όπως ήταν φυσικό, ο κόσμος διψούσε για εκδίκηση και οι απροστάτευτοι Γερμανοί ήταν μια τεράστια πρόκληση.

Εκατοντάδες χιλιάδες συνελήφθησαν από τους Σοβιετικούς και κατέληξαν στα κάτεργα.

Ο αριθμός των νεκρών κυμαίνεται από 400 χιλιάδες μέχρι και 2 εκατομμύρια, σύμφωνα με γερμανικές επιτροπές που ερεύνησαν το θέμα και δεν κατέληξαν σε ακριβή νούμερα.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikimediamtx Commons

Διαβάστε στη “ΜτΧ”:  Οι πρόσφυγες που βλέπετε είναι απελπισμένοι Έλληνες, που ζήτησαν καταφύγιο στο Χαλέπι της Συρίας. Το 1923 η πόλη γέμισε ασφυκτικά, τα τρόφιμα τελείωσαν και οι μεγάλες δυνάμεις τους εγκατέλειψαν.