Φλέρυ Νταντωνάκη. Η χαρισματική ερμηνεύτρια έκανε καριέρα στο Broadway, αλλά επέλεξε να αποσυρθεί. Ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης του βωβού κινηματογράφου. Θάφτηκε δίπλα στον Μάνο Χατζιδάκη

Το κείμενο έστειλε η αναγνώστριά μας, Τζέμα Δεσύλλα

Η Φλέρυ Νταντωνάκη υπήρξε μια από τις μεγαλύτερες φωνές του ελληνικού ελαφρού τραγουδιού. Το πραγματικό της όνομα ήταν Ελευθερία Παπαδαντωνάκη και ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης την περίοδο του βωβού κινηματογράφου.

Γεννήθηκε το 1937 και από μικρή ηλικία έδειξε την κλίση της στις τέχνες.

Όταν ολοκλήρωσε το σχολείο πήγε στις ΗΠΑ για σπουδές, όπου και σπούδασε Ιστορία και Φιλολογία. Παράλληλα, ασχολήθηκε με την υποκριτική, από όπου προέκυψε και η ενασχόλησή της με το τραγούδι, πιθανότατα για οικονομικό συμπλήρωμα λόγω των σπουδών της. Σταδιακά άρχισε να δικτυώνεται και οι εμφανίσεις της πύκνωναν. Την περίοδο αυτή γνωρίστηκε και συνεργάστηκε με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Σύντομα ερμήνευε Ξαρχάκο, Θεοδωράκη, Χατζιδάκη και έργα άλλων συνθετών. Η φωνή της ήταν χαρακτηριστική, δεν άργησε να κατακτήσει το αμερικανικό κοινό και το 1965 κυκλοφόρησε δίσκο με τον τίτλο «Fleury: The isles of Greece». Περιλάμβανε κυρίως ελληνικά δημοτικά και λαϊκά τραγούδια και δεν κυκλοφόρησε ποτέ στην Ελλάδα στην αυθεντική του μορφή. Παράλληλα, πραγματοποιούσε εμφανίσεις στο Broadway, καθώς η μεγάλη της αγάπη ήταν πάντα το μιούζικαλ.

Σύντομα γνωρίστηκε με τη Μελίνα Μερκούρη, καθώς μέσα από τα τραγούδια της διαδήλωνε κατά της Χούντας των συνταγματαρχών στην Ελλάδα. Λέγεται μάλιστα ότι ήταν η πρώτη καλλιτέχνις η οποία διαδήλωσε δημοσίως την αντίθεσή της για τη Χούντα στην Ελλάδα. Αντικατέστησε για μια εμφάνιση τη Μελίνα Μερκούρη στο μιούζικαλ “Ilya Darling”, γεγονός το οποίο λειτούργησε επίσης καταλυτικά στην καριέρα της, ακόμα κι αν επρόκειτο για μια μόνο εμφάνιση. Μέσω της Μερκούρη γνώρισε το 1970 τον Μάνο Χατζιδάκη, ο οποίος λάτρεψε τη φωνή και την προσωπικότητά της.

Την περίοδο εκείνη, κυρίως λόγω της επιβολής της δικτατορίας, πολλοί ήταν οι καλλιτέχνες οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί στη Νέα Υόρκη προκειμένου να προβάλουν τη δουλειά τους ελεύθερα. Ο Χατζιδάκης ηχογράφησε πολλά τραγούδια με τη Νταντωνάκη κατά το διάστημα της παραμονής τους στις ΗΠΑ. Το 1972 επέστρεψαν στην Ελλάδα και η συνεργασία τους κορυφώθηκε με την περίφημη ηχογράφηση του Μεγάλου Ερωτικού, ενός έργου το οποίο σημάδεψε την καριέρα της Νταντωνάκη. Ο Μεγάλος Ερωτικός περιλαμβάνει μελοποιήσεις ελληνικών ποιημάτων με θέμα τον έρωτα. Την ίδια χρονιά ηχογραφήθηκε η θεατρική διασκευή του Καπετάν-Μιχάλη, του ομώνυμου βιβλίου του Νίκου Καζαντζάκη. Φυσικά, έχουν ηχογραφηθεί πολλά άλλα έργα με τον Χατζιδάκη όπως αποσπάσματα από τον «Επιτάφιο» σε στίχους του Γιάννη Ρίτσου, η «Όπερα για πέντε» και άλλα.

Μετά τη Μεταπολίτευση η καριέρα της Νταντωνάκη άρχισε να εξασθενεί σταδιακά. Πιθανότατα να μην την εξέφραζε πια η μαζικότητα που είχε λάβει η τέχνη και οι νέες προτιμήσεις στο τραγούδι. Πραγματοποίησε ελάχιστες εμφανίσεις και προτίμησε να παραμείνει στην αφάνεια για το υπόλοιπο της ζωής της. Παράλληλα, διακατεχόταν από ψυχολογικά σκαμπανεβάσματα. Πέθανε το καλοκαίρι του 1998 χτυπημένη από τον καρκίνο. Τα έξοδα της κηδείας της ανέλαβε ο θετός γιος του Μάνου Χατζιδάκη, ο οποίος φρόντισε να θαφτεί πλάι στον πατέρα του στο κοιμητήριο της Παιανίας. Το όνομα στον τάφο της, πιθανότατα λόγω σφάλματος του τεχνίτη, παραμένει λάθος μέχρι και σήμερα. Αναγράφει «Φλέρυ Αταντωνάκη».

Κατά πολλούς, η Νταντωνάκη υπήρξε μια από τις κορυφαίες ερμηνεύτριες του σύγχρονου τραγουδιού. Ο δίσκος της “The isles of Greece” είναι πλέον εξαιρετικά σπάνιος και δυσεύρετος ενώ η τιμή του εκτιμάται στα 350-550 ευρώ.

Όσοι αναγνώστες επιθυμούν να στέλνουν κείμενα μπορούν να μας τα στέλνουν στη διεύθυνση: [email protected]

Εφόσον τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις, που έχουν να κάνουν με το ύφος της ιστοσελίδας, θα δημοσιεύονται. Η ΜτΧ δεν ευθύνεται για τυχόν ανακρίβειες στα κείμενα των αναγνωστών.

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: Τα μάτια των Παριζιάνων πάνω στη Ζωή Λάσκαρη. Η πρεμιέρα της ταινίας «Μαριχουάνα Στοπ» στο εξωτερικό και το ειδύλλιο στα γυρίσματα με τον Τόλη Βοσκόπουλο που τραγουδούσε «Το φεγγάρι πανωθέ μου»