Έζησε επτά ολόκληρα χρόνια με τη νεκρή αγαπημένη του. Συγκρατούσε τον σκελετό της με σύρματα πιάνου και εμπόδιζε την αποσύνθεση του δέρματος με χημικά. Η εμμονή του Καρλ Φον Κόζελ κέρδισε τη συμπάθεια του κόσμου

Το 1920, ο γερμανικής καταγωγής Καρλ Τάνζερ, μετανάστευε στη Φλόριντα των Ηνωμένων Πολιτειών μαζί με τη γυναίκα του και τα δύο του παιδιά.

Ο Γερμανός ακτινολόγος και βακτηριολόγος μετα βίας μπορούσε να συντηρήσει την οικογένεια του.

Με τον ισχυρισμό ότι ήταν κάτοχος εννέα πτυχίων, ιατρός και ραδιολόγος, καθώς επίσης και πρώην καπετάνιος υποβρύχιων πλοίων, το 1927 βρήκε εργασία στο νοσοκομείο “United States Marine Hospital” της Φλόριντας.

Η μοιραία συνάντηση με την Κουβανή καλλιτέχνη

Ο Τάνζερ, γνωστός με το όνομα Καρλ Φον Κόζελ, ήταν υπεύθυνος βακτηριολόγος στην πτέρυγα φυματίωσης του νοσοκομείου.

Είχε παρατήσει την γυναίκα και τα παιδιά του και ακροβατούσε μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.

Το 1931 ο μοναχικός Φον Κόζελ γνώρισε τη γυναίκα των ονείρων του.

Ο Κόζελ για χρόνια έβλεπε στα όνειρά του μια όμορφη μελαχρινή κοπέλα και όταν η 22χρονη Κουβανή καλλονή Μαρία Ελένα Μιλάγκρο ντε Όγιος επισκέφτηκε το νοσοκομείο για μια απλή εξέταση, πίστεψε πως ήταν η προσωποποίηση της κοπέλας που έβλεπε στον ύπνο του.

Με λύπη ο Κόζελ της γνωστοποίησε ότι έπασχε από φυματίωση, την αρρώστια-μάστιγα εκείνης της εποχής.

Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, ο Κόζελ ήταν αποφασισμένος να σώσει τη νεαρή κοπέλα.

Ο Καρλ, έχοντας πλήρη ελευθερία κινήσεων εξαιτίας των εννέα πτυχίων, παραβίασε πολλούς κανόνες του νοσοκομείου και ξόδεψε υπέρογκα ποσά για την εύρεση θεραπείας της Όγιος.

Πειραματίστηκε με παράξενους συνδυασμούς χημικών και θεραπείες με ακτίνες, μια πρώιμη απόπειρα χημειοθεραπείας.

Παρά τις προσπάθειες, η Όγιος λίγο αργότερα πέθανε, αφήνοντας τον Κόζελ για άλλη μια φορά μόνο του.

Το μαυσωλείο και το κλειδί

Αν και ποτέ δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση της Κουβανής στα αισθήματα του Κόζελ, ο βακτηριολόγος έπλασε στο μυαλό του μία ιδανική ερωτική σχέση.

Η οικογένεια της άτυχης κοπέλας συμφώνησε να χτιστεί με έξοδα του Κόζελ ένα μαυσωλείο που θα φιλοξενούσε το νεκρό σώμα της Όγιος και με διακριτικότητα άφησαν τον γιατρό να επισκέπτεται τον τάφο της Κουβανής.

Αυτό που μόνο η αδερφή της Όγιος γνώριζε ήταν ότι ο Κόζελ είχε το κλειδί του μαυσωλείου.

Για παραπάνω από δύο χρόνια, ο Κόζελ έμενε μερόνυχτα μέσα στο μαυσωλείο, συνομιλώντας με τη νεκρή αγαπημένη του και προσπαθώντας να την επαναφέρει στην ζωή.

Μέχρι που έπαψε πια να εμφανίζεται.

Η «μουμιοποίηση» της Όγιος και το τραγικό θέαμα που αντίκρισε η αδερφή της

Οι παρατεταμένες επισκέψεις του Κόζελ στον τάφο της Όγιος είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει τη δουλειά του.

Ο Κόζελ έπειτα μετακόμισε σε μια απομακρυσμένη καλύβα.

Αλλά δεν ήταν μόνος.

Μυστικά, είχε πάρει και τη σορό της αγαπημένης του.

Στο ημερολόγιό του έγραψε: «Είμαι τόσο χαρούμενος που είμαι ξανά μαζί σου, αγαπημένη μου… πολύ σύντομα φτάνει η ώρα που θα σε πάρω σπίτι μαζί μου».

Τοποθέτησε το σώμα της σε ένα διπλό κρεβάτι και συνέχισε να εμποδίζει την αποσύνθεση του σώματός της, χρησιμοποιώντας χημικά μουμιοποίησης.

Με το πέρασμα των χρόνων, ο Κόζελ ανακατασκεύαζε τμήματα του σώματος της, γέμιζε με κουρέλια το κουφάρι της κοπέλας, έβαζε κερί στο πρόσωπο της για να διατηρήσει τα χαρακτηριστικά της και αντικαθιστούσε το τριχωτό της κεφαλής της με πραγματικά μαλλιά.

Τη στήριζε με σύρματα πιάνου και την άλειφε με αρωματικά έλαια για να καλύψει την μυρωδιά σήψης που έβγαινε από το σώμα της.

Παράλληλα, της αγόραζε καθημερινά καινούρια ρούχα και διάφορα καλλυντικά ενώ τοποθέτησε και πέπλο στο «συζυγικό» κρεβάτι όπου τα βράδια πίστευε ότι μιλούσαν για τον έρωτα τους.

Έχοντας περάσει επτά χρόνια από τον θάνατο της Ελένα Όγιος, η αδερφή της πήρε την απόφαση να επισκεφτεί τον γιατρό ώστε να μάθει γιατί έπαψε να επισκέπτεται την αγαπημένη του στο μαυσωλείο.

Όταν βέβαια το άνοιξε το βρήκε άδειο.

Παράλληλα, είχαν αρχίσει να ακούγονται διάφορα πράγματα για τον Κόζελ.

Γείτονες τον είχαν δει να χορεύει με μια κούκλα σε ανθρώπινο μέγεθος, ενώ υποψίες κίνησε και το γεγονός ότι ο Κόζελ αγόραζε γυναικεία ρούχα για τη σύζυγό του, που κανείς δεν είχε δει όλα αυτά τα χρόνια.

Το 1940, η αδερφή της Ελένα βρέθηκε στο κατώφλι του σπιτιού του γιατρού.

Ο Κόζελ την υποδέχτηκε με χαρά και την άφησε να μπει στο σπίτι.

Οι υποψίες ήταν αλήθεια.

Αυτό που αντίκρισε η αδερφή της κοπέλας ήταν ένα κέρινο ομοίωμα της Όγιος ντυμένο με νυφικό φόρεμα.

Συνειδητοποίησε ότι το ομοίωμα ήταν η ίδια η Ελένα Όγιος.

Τι έδειξε η αυτοψία

Η αδερφή της Όγιος αμέσως κάλεσε τις αρχές.

Κατά την αυτοψία, οι ιατροδικαστές ανακάλυψαν πως τα κόκαλα της Ελένα συγκρατούνταν με χορδές πιάνου, ο Κόζελ είχε αντικαταστήσει το σαπισμένο δέρμα με κερί, είχε αφαιρέσει τα μάτια της κοπέλας και στη θέση τους είχε τοποθετήσει δύο μεγάλες μαύρες γυάλινες χάντρες, ενώ είχε φτιάξει και μία περούκα από τα ίδια τα μαλλιά της Ελένα που έπεφταν, καθώς το σώμα της βρισκόταν σε αποσύνθεση.

Ο Κόζελ μάλιστα ασελγούσε και ερωτικά στο πτώμα, πιστεύοντας ότι έχει μια φυσιολογική σχέση.

Στη δίκη του γιατρού οι γυναίκες συμπόνεσαν τον Κόζελ

Η παράξενη υπόθεση νεκροφιλίας έφτασε μέχρι τα δικαστήρια.

Ο Κόζελ εξετάστηκε από ψυχίατρο και κρίθηκε “σώας τας φρένας”.

Το δικαστήριο ωστόσο τον έκρινε αθώο για τυπικούς λόγους, καθώς το αδίκημα της τυμβωρυχίας είχε παραγραφεί.

Ο Κόζελ και η νεκρή αγαπημένη του έγιναν αμέσως μια δημοφιλής ιστορία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Το παράδοξο είναι πως η πλειοψηφία του κόσμου και κυρίως ο γυναικείος πληθυσμός τάχθηκε υπέρ του Κόζελ.

Τον θεώρησαν έναν «τρελό και αθεράπευτα ρομαντικό» άνθρωπο, που δεν επέτρεψε ούτε στον θάνατο να τον χωρίσει από την Όγιος.

Μετά τη δίκη, αποφασίστηκε να ταφεί εκ νέου η Ελένα Όγιος, σε μυστική τοποθεσία.

Πριν από την ταφή, επετράπη στο κοινό να δει από κοντά το παραμορφωμένο σώμα της Ελένα Όγιος.

Το 1952, ο Κόζελ βρέθηκε νεκρός στο σπίτι του. Στην αγκαλιά του είχε μία μάσκα-ομοίωμα του προσώπου της Ελένα.

Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: The13thFloor

Διαβάστε στη “ΜτΧ”: «Χασαπο-σέρβικο». Η διεστραμμένη ταινία που θέλησε να είναι πολιτική καταγγελία, αλλά απαγορεύτηκε σε 46 χώρες λόγω ακραίων σκηνών. Περιείχε σκηνές νεκροφιλίας και παιδοφιλίας, αλλά ο σκηνοθέτης ήθελε κι άλλο…