Έτσι χτίστηκαν οι παράνομες παραθαλάσσιες μάντρες και τα αυθαίρετα. Τι συνέβη όταν ένας γενικός επιθεωρητής Πολεοδομίας κατήγγειλε στην υπηρεσία του το αυθαίρετο ενός εργολάβου στο Ζούμπερι

Ο πατέρας του, ως Γενικός Προϊστάμενος στη Πολεοδομία Πειραιά, κατήγγειλε τον εργολάβο στην πολυκατοικία που έμενε, όταν διαπίστωσε ότι ξεκινούσε παράνομες εργασίες για την προσθήκη ενός ολόκληρου ορόφου. Όμως η καταγγελία που έκανε στην υπηρεσία του, δεν επηρέασε σε τίποτα την πώληση των διαμερισμάτων, ούτε -μετά από χρόνια- την νομιμοποίηση τους.

Όταν διαβάζαμε αυτή την μαρτυρία, εντελώς συμπτωματικά είχαμε εντοπίσει από το αρχείο μια άλλη παράλογη υπόθεση από την ίδια περιοχή. Επρόκειτο για μια δημόσια καταγγελία του 1959 εναντίον υπαλλήλου του Υπουργείου Δημοσίων Έργων,ο οποίος έκλεισε την πρόσβαση στη θάλασσα υψώνοντας έναν υψηλό μαντρότοιχο. Το εκπληκτικό είναι ότι και εκεί, η παρέμβαση του υπουργού στέφθηκε από απόλυτη αποτυχία, καθώς ο υπάλληλος αποδείχτηκε πιο ισχυρός μέσα στο πέρασμα του χρόνου…

Το κείμενο του Στράτου Σιαφολέα, ειδικού στη στρατηγική της επικοινωνίας :

Το 1967 ο μακαρίτης ο παπούς μου αγόρασε για τη κόρη του, τη μητέρα μου, ένα μικρό διαμέρισμα στον πάνω όροφο μιας δυόροφης μικρής πολυκατοικίας στη Νέα Μάκρη και της το έδωσε όταν παντρεύτηκε για προίκα. Εκεί πέρασα τα καλοκαίρια μου σαν παιδί. Επειδή λοιπόν δεν έχω αυτή τη στιγμή χρόνο να γράψω ένα τεράστιο σεντόνι για το τι έγινε στο Μάτι, θα γράψω εδώ κάτι μικρό. Aλλά προειδοποιώ πως θα επανέλθω.

Η Νέα Μάκρη, για όσους δεν ξέρουν – λέμε τώρα, διότι ΟΛΟΙ ξέρουν πλέον – είναι πέντε λεπτά οδήγηση από το Μάτι.

Το χίλια ενιακόσια εβδομήντα τέλος, είκοσι χρόνια μετά, δε θυμάμαι ακριβώς, επανέρχεται ο εργολάβος, και αποφασίζει πως θέλει να χτίσει έναν ΟΡΟΦΟ από πάνω μας! Απίστευτο; Αυτό που είναι ΑΚΟΜΑ πιο απίστευτο, είναι πως θα ήταν αυθαίρετος, δηλαδή παράνομος. ΟΚ, γράφω “απίστευτο” για πλάκα. (Οι πιο πολλοί που διαβάζετε, λέτε “σιγά το απίστευτο”).

Πάνε λοιπόν να μας χώσουν κάτω από έναν αυθαίρετο όροφο, αλλά ο μακαρίτης ο πατέρας μου ήταν Γενικός Προϊστάμενος στη Πολεοδομία Πειραιά. Απίστευτο; Με σπουδές από Αμερική, είχε διδάξει και στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, και δεν είχε πάρει μία δραχμή σε μίζα. Ναι, απίστευτο, αλλά αν είχε πάρει θα είχα τώρα μια Λαμποργκίνι για τρίτο αμάξι. Τελοσπάντων, άλλη κουβέντα.

Εγώ θα λέω “απίστευτο”, και εσείς θα δούμε αν το βρίσκεται απίστευτο, ή αν πιστεύετε.

Πάει λοιπόν ο πατέρας μου, και λέει στον εργολάβο: “δεν είσαι με τα καλά σου, είναι παράνομος ο όροφος που θέλεις να χτίσεις, και εγώ είμαι Γενικός Επιθεωρητής στη πολεοδομία!” Του απαντάει ο εργολάβος, “μη σε νοιάζει Γενικέ μου, θα σου δώσω εγώ το από πανω διαμέρισμα, θα είσαι πάλι ωραίος τύπος και τώρα με καλύτερη θέα.” Του ξανα-απαντάει ο πατέρας μου: “βρε άνθρωπέ μου, είπα είναι ΠΑΡΑΝΟΜΟ να χτίσεις, δε θέλω ένα παράνομο διαμέρισμα, μας αρέσει το δικό μας και μη τολμήσεις λέω γιατί σε καταγγείλω.”

Τα ακούει αυτά ο εργολάβος, και συγκινείται βαθιά. Πάει και ρίχνει έναν όροφο από πάνω μας! Απίστευτο;

Πάει και ο πατέρας μου, που είπα ΗΤΑΝ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ στη πολεοδομία και ΚΑΝΕΙ καταγγελία στην ΠΟΛΕΟΔΟΜΙΑ! Έρχεται η πολεοδομία ΑΜΕΣΩΣ στη πολυκατοικία, κάνει τη διαπίστωση του αυθαιρέτου, παίρνει απόφαση και βάζει συνεργεία και γκρεμίζουν τον όροφο, αφαιρεί την άδεια στον εργολάβο και τον στέλνει στα δικαστήρια που του ρίχνουν και πέντε χρόνια φυλακή!

Εντάξει; Tι εντάξει μωρέ! Πάτε καλά; Το έγραψα για να δω αν με προσέχετε!

Το να επέμβει η πολεοδομία στην Ελλάδα για να σταματήσει ένα αυθαίρετο θα ήταν ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Ρίχνει ο εργολάβος έναν ολόκληρο όροφο λέμε, ενώ ο πατέρας μου, ο γενικός αρχηγός βεβαίως-βεβαίως λέμε της πολεοδομίας Πειραιά, πάει και κάνει καταγγελία στην πολεοδομία Ανατολικής Αττικής.

Στο μεταξύ ΠΟΥΛΑΕΙ ΟΛΑ τα διαμερίσματα ο εργολάβος! Κάποιοι ένοικοι στην πολυκατοικοία μετακομίζουν από τους κάτω ορόφους στους επάνω και χαλάμε και τις καρδιές μας, ενώ ο μακαρίτης ο πατέρας μου περιμένει την … πολεοδομία να έρθει για την αυτοψία.

Που η πολεοδομία ήρθε έξι μήνες μετά που είχαν πουληθεί τα διαμερίσματα, για να συντάξει την έκθεση. Που η έκθεση έκανε έναν χρόνο να καθαρογραφεί. Που μετά η έκθεση έκανε έναν ακόμα χρόνο για να πάει από τον ένα όροφο που γινόταν η καθαρογράφηση, στον επάνω που ερχόταν η αξιολόγηση. Και μετά βγήκαν υποτίθεται κάτι πρόστιμα. Που δεν πληρώθηκαν ποτέ. Και τελικά τα διαμερίσματα “νομιμοποιήθηκαν.”

Απίστευτο;

Όχι, δεν είναι απίστευτο. Αυτό που συνέβη στο Μάτι δεν ήταν “ατυχία”.  Ότι καταστροφή μας συμβαίνει στον τόπο δεν είναι ατυχία. Αντίθετα, έχουμε διαρκώς τύχη που δεν μας συμβαίνει κάτι τρομερό, αλλά μια μέρα μας τελειώνει.

Και αυτό που ακολουθεί δεν είναι καθόλου απίστευτο.