Ερπ Γουάιτ. Ο πιο διάσημος σερίφης της Αμερικής δεν είχε διοριστεί ποτέ ως αστυνόμος. Άρπαζε τη γη των Ινδιάνων και ήταν ιδιοκτήτης Σαλούν

Του Εντ Ραϋνερ και Ρον Στάπλεϋ

Ο Γουάιτ Ερπ, ο άνθρωπος που επέβαλε τον νόμο στις Κεντροδυτικές Πολιτείες έχει γίνει ένας θρύλος για τον Αμερικάνικο Λαό. Υπάρχει αλήθεια πίσω από την ιστορία του;

Γεννημένος το 1849, ο Ερπ απέκτησε φήμη ως Αστυνόμος των πόλεων Ντοτζ και Τούμστοουν, στις οποίες κατέστησε τους δρόμους ασφαλείς, χάρη στην ανηλεή δίωξη των εγκληματιών.

Ένας δικηγόρος της πόλης Τούμστοουν έγραψε για την πίστη του στην εφαρμογή του νόμου:

“Η διαγωγή του ως αξιωματικός της τάξης, υπεράνω κριτικής. Υπήρξε ήσυχος, αλλά εντελώς ατρόμητος στην εκτέλεση του καθήκοντος του. Συνήθως κυκλοφορούσε με το πουκάμισο του, χωρίς πανωφόρι και χωρίς οπλισμό”.

Λένε ότι ήταν ένας αδύνατος, αθλητικός άνδρας, σκυθρωπός και αγέλαστος με καμπυλωτό μουστάκι και με μια βαθιά βραχνή φωνή, που έκαμπτε την αντίσταση των ακροατών του.

Από όλες τις ιστορίες της Άγριας Δύσης, η δική του είναι μάλλον η λιγότερο ακριβής και η πλέον ανθεκτική.

Άλλωστε έχει γίνει θέμα πολυάριθμων Χολυγουντιανών επικών ταινιών, συμπεριλαμβανομένης της κλασικής ταινίας του Τζον Στέρτζες “Πιστολίδι στο Οκέι Κοράλ” με πρωταγωνιστή τον Μπαρτ Λάνκαστερ.

Ο Ερπ δεν διορίστηκε ποτέ αστυνόμος και μάλλον δε είχε διοριστεί ποτέ Σερίφης. Το να διατηρεί την τάξη ως βοηθός σερίφη, ήταν το πιο πιθανό καθώς ήταν μια δραστηριότητα μερικής απασχόλησης, αφού έβγαζε τα προς το ζην ως επιχειρηματίας.  Ήταν ιδιοκτήτης σαλούν, που θα λέγαμε ότι ήταν η μοναδική διέξοδος διασκέδασης των ανδρών εκείνης της εποχής.

Ο ίδιος μάλλον προτιμούσε το παγωτό από το ποτό. Συμμετείχε μόνο σε δύο μάχες με ανταλλαγή πυρών, από τις οποίες η πιο γνωστή εναντίον των αδελφών Κλάντον στο Οκέι Κοράλ διήρκησε λιγότερο από 30 δευτερόλεπτα.

Οι δεξιότητες του ως “μπιστολάς” περιορίζονταν στον εκφοβισμό ή στο να χτυπά με το πιστόλι τους ταραξίες γελαδάρηδες μέσα στο σαλούν του. Λέγεται ακόμη ότι ήταν αδέξιος στο τράβηγμα του όπλου και σίγουρα υπηρχαν πολλοί πιο γρήγοροι από αυτόν. Μάλιστα κάποια φορά η ζώνη του του γλίστρησε προς τα κάτω “αιχμαλωτίζοντας” τα πόδια του και εμποδίζοντας τον να ανέβει στο άλογο του.

Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσο ανακριβείς πληροφορίες για τον Γουάιτ Ερπ οφείλεται κυρίως στον ίδιο και εν μέρει στη ρομαντική φαντασία της γυναίκας του της Σέιντι. Η μονότονη αλήθεια είναι ότι στην πραγματικότητα ο Ερπ ήταν βασικά ένας σκαπανέας αγρότης που αυτό που τον απασχολούσε ήταν να αρπάξει γη από τους Ινδιάνους, στη συνέχεια έγινε κυνηγός βουβαλιών, αργότερα εργάτης στον σιδηρόδρομο και τέλος επιχειρηματίας. Δεν ήταν στόχος του το ξεκαθάρισμα της πόλης Τουμστοουν αλλά το να συγκεντρώσει μερίσματα σε ορυχεία και κτηματική περιουσία.

“Η σύγκρουση στον Πράσινο Βάλτο” με τον Κερτ Ράσελ στον ρολο του Έρπ και τον Βαν Κίλμερ

Όσο είχε το σαλούν πρόσεχε ώστε η ενασχόληση του με την διατήρηση της τάξης να μη μπλέκει με τη ροή των κερδών του. Όσο για το “ξεκαθάρισμα λογαριασμών” με μονομαχίες στη μέση του δρόμου, ήταν μια πρακτική που είχε αποδοκιμαστεί από τους κατοίκους του Φαρ Ουέστ από το 1880.

Ο Έρπ από ορισμένους παλιούς κατοίκους της Αριζόνα ήταν στιγματισμένος ως δολοφόνος, επειδή σκότωσε σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών ένα καουμπόι και αργότερα σκότωσε τους δολοφόνους του μικρότερου αδελφού του, του Μόργκαν.

Αν για κάποιους ο Έρπ είναι θρύλος για άλλους είναι “λίγο παραπάνω από έναν παράνομο χαρτοπαίκτη, που ενεργούσε υπό την προστασία ενός κάλπικου αστυνομικού σήματος”.

Πηγή: Ανατρέποντας την ιστορία, του Εντ Ραϋνερ και Ρον Στάπλεϋ, εκδόσεις Ενάλιος

Διαβάστε επίσης στη “ΜτΧ”: Ο «Μικρός Σερίφης» ήταν γιος ελλήνων μεταναστών στην άγρια Δύση. Ήταν το μακροβιότερο παιδικό περιοδικό γραμμένο από Έλληνες που δημιούργησαν τον Μικρό Καουμπόι και τον Μικρό Αρχηγό